Recenzja książki: Jak daleko z Watykanu do nieba?

Recenzuje: Danuta Szelejewska

O pasterskiej działalności Jana Pawła II wiedzą wszyscy. Na wielkość jego pontyfikatu bez wątpienia wskazuje to, czym zadziwiał ludzi wszystkich stanów i narodów, przedstawicieli państw oraz prostych wiernych. Zawołanie Santo subito! jest najlepszym przykładem powodzenia, jakim cieszyło się papieskie nauczanie. Ines Krawczyk w swojej książce zwraca się przede wszystkim do dzieci. Wraz z sympatycznym rodzeństwem – dociekliwą Magdą, skorym do przygód Krzyśkiem i najstarszym chłopcem, Jarkiem, młody czytelnik poznaje tajniki piotrowego posługiwania. W sposób zabawny i przystępny zostaje mu przedstawione wszystko to, co składa się na zwykłą, szarą codzienność namiestnika Chrystusa na Ziemi. Biały kolor sutanny, wyjątkowość Watykanu, trudy głoszenia Dobrej Nowiny o zbawieniu, przede wszystkim zaś: przykład prostego życia Jana Pawła II - to tylko niektóre z elementów ukazujących bogactwo chrześcijańskiego życia.

W książce Jak daleko z Watykanu do nieba? wartości duchowe bezbłędnie przypisano temu, co jest doskonale znane każdemu z nas. Wypełnianie codziennych obowiązków, kontakty z najbliższymi, posłuszeństwo rodzicom i szacunek okazywany starszym - wszystko to zostało poparte przykładem życia Papieża-Polaka. Zawarte w książce teksty napisano językiem jasnym i przystępnym, co sprawia, że informacje dotyczące życia i działalności Karola Wojtyły łatwo wpadają w dziecięce ucho, nie stwarzając żadnych trudności w zrozumieniu i zapamiętaniu.

Autorka, przybliżając młodemu czytelnikowi postać niezapomnianego Jana Pawła II, uczy właściwych postaw i zachowań. Przywołanie sytuacji doskonale znanych współczesnemu dziecku rozbudza w nim chęć naśladowania, a to oznacza, że imię Jana Pawła II stało się dla świata widzialnym i rozpoznawalnym znakiem Bożej miłości oraz łaski. To, co w codzienności Papieża zasługuje na uznanie, zostaje przejęte przez młodego czytelnika. Jest więc nadzieja, że dobro czynione przez Jana Pawła II zaowocuje podobnym działaniem w przypadku dzieci.

Wszystkim opisanym wydarzeniom towarzyszą kolorowe ilustracje autorstwa Magdaleny Jagodzińskiej, które swoją prostotą i starannością wykonania przyciągają wzrok. Wyrażenia i zwroty warte zaakcentowania napisane są czcionką powiększoną, co ułatwia zapamiętanie przeczytanego tekstu. Twarda okładka stanowi ochronę przed zniszczeniem, co pozwala dziecku na nieograniczone korzystanie z proponowanej pozycji. Wszystkie te elementy są czynnikami przemawiającymi na korzyść książki. Jej lektura z pewnością przyczyni się do duchowego wzrostu czytelnika. Sięgnijmy więc po nią jak najszybciej!