Recenzja książki: Idealny zabójca

Recenzuje: kalina

Wyobraźmy sobie żołnierza - tytułowego "zabójcę idealnego". Takiego, który nie wie, co to strach, skrupuły i litość. Który działa jak dobrze zaprogramowana bezmyślna maszyna. Któremu nigdy nie zadrży ręka, gdy zechce pociągnąć za spust... Takie osoby chciałaby mieć każda armia. Niestety żołnierzy o takiej konstrukcji psychicznej wynikającej z natury jest najwyżej kilka procent. To zdecydowanie za mało. Trzeba więc podnieść sprawność bojową pozostałych. Lecz jak to zrobić? Najłatwiejsze wydaje się odurzenie. Rzecz to dobrze znana - wiemy z historii o żołnierzach pojonych alkoholem, amerykańskie wojska dostawały amfetaminę. Pozostaje jednak problem - dotkliwie odczuwany kac poalkoholowy lub ponarkotyczny. Ideałem byłby więc taki środek, który jednocześnie odurza eliminując strach i skrupuły oraz nie wywołuje skutków ubocznych po ustaniu działania. Taki właśnie "cudowny lek" opracowali naukowcy z wojskowego Projektu Optymalizacji Wartości Bojowej. Liczne badania na ludzkich królikach doświadczalnych potwierdziły skuteczność specyfiku. Oczywiście chcą go stosować w armii na masową skalę. Czy to się uda? Czy powstanie siejące grozę wojsko idealnych zabójców? To pierwszy z wątków, które śledzimy.

Drugim, ściśle powiązanym z pierwszym, są losy neurochirurga Brada Stone'a. Poznajemy go w dość smutnych okolicznościach - na pogrzebie matki. Na cmentarzu zjawia się także kobieta, która wcześniej już chciała mu zlecić pewno dziwne zadanie. Miał on ocalić przed karą śmierci białego człowieka, który zabijał Murzynów w imię rasistowskich idei, udowadniając, że za jego czyny ponosi odpowiedzialność nieprawidłowe działanie mózgu, a nie jego zła wola. Zadanie dziwne dlatego, że zlecająca je kobieta była znana z ostrego bronienia praw czarnoskórych. Czemu więc zależy jej, żeby znienawidzony rasista przeżył? Już samo to jest skomplikowane. Sprawy komplikują się jeszcze bardziej, gdy wkrótce po spotkaniu kobieta zostaje zamordowana. Atmosfera wokół Stone'a zdecydowanie się zagęszcza. Pogrzeb, sam w sobie niosący wiele bólu, okazuje się nagle najmniejszym zmartwieniem. Giną kolejni ludzie, komuś wyraźnie zależy, żeby sam neurochirurg zginął lub został oskarżony o zbrodnie, których nie popełnił, włamują się do jego domu w poszukiwaniu informacji przekazanych od zabitej kobiety... Czy uda mu się wyjść cało z opresji? Dlaczego obrończyni praw Murzynów zależało na życiu białego rasisty? I w końcu - czy coś łączy Stone'a z wspomnianą przy okazji omawiania pierwszego wątku organizacją wojskową? Zainteresowanych odpowiedzią zapraszam do lektury.

Książka to brutalna, mocna i przerażająca. Przerażająca tym bardziej, że nie mamy pojęcia, czy jest wyłącznie fikcją literacką. Kto wie, może rzeczywiście jakaś pozbawiona skrupułów organizacja prowadzi badania nad tego typu lekiem? W dzisiejszych czasach nietrudno to sobie wyobrazić. To psychologiczne prawdopodobieństwo powoduje, że lektura tym bardziej wciąga. Warto przecież poznać ewentualne przyszłe zagrożenie. Sporą zaletą jest też przystępnie opisane kwestie medyczne. Osoba, która nie zna się w ogóle na neurologii, nie musi omijać poświęconych jej akapitów - język jest bowiem klarowny i zrozumiały.

Choromański napisał swojego czasu "Zazdrość i medycynę", o której jeden z krytyków pisał, że przedstawia oba elementy tytułowe równie fascynująco. Tak jest również w przypadku "Idealnego zabójcy", do którego pasowałby z kolei tytuł "Nienawiść i medycyna". Nienawiść rasowa i ogólna międzyludzka, obie tak powszechne w dzisiejszych czasach. Niewykluczone, że niektórzy po przeczytaniu książki znienawidzą autora za to, że zburzył im do końca poczucie bezpieczeństwa we współczesnym świecie. Inni z kolei będą wdzięczni, że zwrócił uwagę na realne zagrożenie - możliwość sterowania poprzez leki umysłami milionów. Niezależnie od tego, jak zareagujecie - weźcie kilka głębokich oddechów, zażyjcie leki przeciw nadciśnieniu (ewentualnie też uspakajające) i zanurzcie się w mroczny świat "Idealnego zabójcy".

Kalina Beluch