Recenzja książki: Głos wiedzy. Droga do wewnętrznego spokoju
Recenzuje: Justyna Gul
Droga człowiecza
Przychodzimy na świat, pełni spokoju, akceptacji i ciekawości wszystkiego, co nas otacza. Niestety, dorastając, stajemy się coraz bardziej bezwzględni, czyste serca i bezwarunkowa miłość zostają zastąpione przez chciwość i wybujałe ambicje. Przestajemy dostrzegać piękno otaczającej nas przyrody, pędzimy przed siebie w poszukiwaniu zaspokojenia pustki, wżerającej się głęboko w nasze dusze, zamiast ludzi gromadzimy wokół siebie przedmioty. Tymczasem wystarczy tak niewiele, by odzyskać równowagę w życiu, żeby zapewnić sobie najlepsze warunki do tego, by odzyskać szczęście.
Pomocą w powrocie do korzeni i niewinności, która pozwalała nieskrępowanie cieszyć się życiem, służyć może mądrość Tolteków, którzy tysiące lat temu znani byli w Meksyku jako kobiety i mężczyźni posiadający wiedzę. Tą ezoteryczną wiedzą dzieli się ze współczesnymi czytelnikami Miguel Ruiz, mistrz (nagual) z rodu Orlich Rycerzy, który porzucił karierę chirurga, by zgłębiać naukę swoich przodków i terminować u szamana na meksykańskiej pustyni. Owocem jego umiejętności jest książka Głos wiedzy. Droga do wewnętrznego spokoju, czyli pozycja, pozwalająca odnaleźć się w zwariowanym świecie oczekiwań i dążenia do sukcesu. Niezależnie od tego, czy dajemy wiarę w mądrości Tolteków, pewne jest, iż poradnik zawiera podstawowe zasady, których stosowanie pomoże nam zwolnić i wsłuchać się w swoje wnętrze.
Ruiz prezentuje czytelnikom dwanaście rozdziałów, a jednocześnie dwanaście tematów do zgłębiania, stanowiących punkt wyjścia do dalszych refleksji i wyciągnięcia wniosków. Każdy z tekstów uzupełniają problemy do rozważań, czyli najważniejsze zagadnienia, pozwalające wrócić do lektury i skupić się na uniwersalnych prawdach przekazywanych przez autora. Poznajemy zatem historię Adama i Ewy, opowiedzianą z nieco innej perspektywy, która staje się bodźcem do uświadomienia sobie, że każdy z nas posiada własne drzewo Wiedzy, określające nasz system wartości. Wizyta u dziadka to wspomnienia Ruiza z wizyt u dziadka, starego naguala, czyli kogoś w rodzaju szamana. Miguel, wszystko to, czego się nauczyłeś w szkole, i to, co wiesz o życiu, to tylko wiedza. Skąd wiadomo, czy to, co na swój temat sądzisz, jest prawda czy nie? – tego typu pytania, zadawane przez starca, sprowadziły autora na drogę poszukiwań i doświadczenia prawdy. Drogę, której owocem jest miedzy innymi książka, którą mamy przed sobą. Kłamstwo o naszej niedoskonałości to ciąg dalszy wspomnień z dzieciństwa, a przy tym okazja, by podzielić się z czytelnikami spostrzeżeniami dotyczącymi stawania się kimś innym, niż jesteśmy, czy wiarą, że jeśli będziemy świadomi przekłamań rzeczywistości, to możemy zmienić swoją historie i wrócić do prawdy.
Noc na pustyni przynosi refleksje dotyczące kreacji własnej rzeczywistości, zaś Narrator przekonuje, że sami jesteśmy autorami niekończącej się historii, tworzymy też drugoplanowe postacie i przypisujemy im role, nie zdając sobie sprawy z tego, że mamy mylne o nich przekonanie. Prawdą jest bowiem to, że ani my nikogo nie znamy, ani nikt nie zna nas. Z tekstem Spokój wewnętrzny nauczymy się poskramiać głos, mówiący, kim jesteśmy, za pomocą dwóch zasad. Chodzi tu o głos wiedzy (powszechnie nazywany mądrością), natomiast zasady te to nie wierzyć sobie i nie wierzyć nikomu innemu. O tym, że głos wiedzy nie jest prawdziwy, przekonuje czytelników również rozdział Emocje są prawdziwe, natomiast na odzyskanie wiary i wolnej woli mamy szansę dzięki lekturze tekstu Zdrowy rozsądek i ślepa wiara.
Wiedza na temat tworzenia wirtualnej rzeczywistości, marzenia naszego życia i świadomość, iż życie to jest naszą historią, prowadzi do zadania sobie pytania, czy ta historia nam się podoba. W odpowiedzi na to pytanie pomoże rozdział Transformacja narratora i cztery postanowienia, składające się na prawość. Jakie to postanowienia? Odsyłam do lektury Ruiza.
Głos wiedzy zwraca uwagę faktem, iż jest oparty na osobistych doświadczeniach autora. Mimo, iż niektórzy sceptycznie mogą podchodzić do porównań do aniołów czy epizodów z życia Ruiza, to pewne jest, że książka porusza temat podstawowych reguł, które powinny stanowić podstawę naszego istnienia - takich, jak prawość czy miłość. Poszczególne historie przypominają nieco kazania, czyta się je niezwykle szybko, poszukując jednocześnie analogii do swojego życia. Oczywistym jest, że bierna lektura książki Don Miguela Ruiza to mile spędzona godzina, która nie pozostawi śladu w naszej duszy. Konieczna jest uwaga i refleksja, a także sama wola zmian. Konieczna jest odpowiedź na pytanie, czy chcemy utrzymać istniejący stan rzeczy, czy chcemy zapisać nową historię naszego życia, posiłkując się dołączonymi do książki modlitwami, które dadzą nam siłę i zainspirują do zmian.
