Recenzja książki: Gimnastyka umysłu. Rozwiń intelekt w 4 tygodnie

Recenzuje: Damian Kopeć

Umysłowa rozgrzewka  

Niewielka objętościowo książeczka Gimnastyka umysłu. Rozwiń intelekt w 4 tygodnie autorstwa Aleksandra Dydela obiecuje coś, czego w pełni raczej nie może dotrzymać. Nie można znacząco rozwinąć intelektu w niespełna miesiąc. Można go z pewnością trochę poprawić. Służyć temu mogą zawarte w książce ćwiczenia.

Część teoretyczna to zaledwie zaznaczenie pewnych zagadnień, niemal hasłowe. Zarys teoretyczny bez wielkiej teorii. Bardziej rozbudowana jest część druga książki - zadania. Podzielone one zostały na cztery tygodnie i na grupy mające poprawiać logikę i wyobraźnię, zdolności werbalne oraz matematyczne. Zadania mają zróżnicowany poziom, wymagają dostrzegania określonych wzorców, szukania reguł, podobieństw, różnic. Są tu również zadania szachowe, wymagające znajomości podstaw tej królewskiej gry. Zadania związane ze słowami to gry słowne, czasami opierające się o znajomość pewnych zwrotów, na przykład łacińskich powiedzeń. Do większości problemów mamy podane ich prawidłowe rozwiązania. Nie dotyczy to zadań do samodzielnego rozwiązania, polegających na przykład na napisaniu tekstu jakiegoś typu (chociażby list), wymienieniu tytułów filmów rozpoczynających się na daną literę czy rozwiązania krzyżówki w gazecie. Zadania logiczne nie wymagają wiedzy, ale są takie, w których musimy ją posiadać, by je szybko i prawidłowo rozwiązać. Z pustego bowiem i Salomon nie naleje. W każdym tygodniu typy zadań się powtarzają, a ich stopień trudności rośnie.

Książeczka może być przydatna jako gotowy zbiór ćwiczeń poprawiających w sposób ciekawy zdolności logicznego myślenia. Stanowi jednak zaledwie rogrzewkę przed poważniejszym, długotrwałym treningiem intelektualnym. Może też być uzupełnieniem innych form rozrywek logicznych, takich jak gry planszowe, magazyny szaradziarskie, krzyżówki, zadania typu sudoku czy kakuro. Trochę szkoda, że zadań jest w sumie niewiele i że ich różnorodność jest trochę zbyt mała. Lepsze to jednak niż nic i pozwoli być może zasmakować, a przynajmniej przetestować osobiste zdolności i możliwości.

Złym rozwiązaniem jest podawanie w książce z prawej strony zadań wskazówek przydatnych do jego rozwiązania. Trzeba je zasłaniać kartką, żeby nie przyciągały wzroku. Chodzi wszak o to, by najpierw próbować coś zdziałać samemu, a dopiero potem poszukiwać pomocy.