Recenzja książki: Frida Kahlo prywatnie
Recenzuje: Katarzyna Kurowska
Fridę Kahlo znamy już ze wspaniałego filmu, wyreżyserowanego przez Julię Taymor czy z biografii napisanej przez Barbarę Mujica. Od paru miesięcy możemy też bezpośrednio poznać jej malarstwo na wystawie w Poznaniu, zatytułowanej Frida Kahlo i Diego Rivera. Polski kontekst. Jeśli wizyta na pierwszej i jedynej w Polsce wystawie dzieł Fridy jest jeszcze przed nami, warto sięgnąć po kolejną biograficzną książkę o malarce, opublikowaną nakładem wydawnictwa Marginesy. Suzanne Barbezat to specjalistka od meksykańskiej kultury, o której nie sposób mówić bez wspomnienia najważniejszych i najbardziej rozpoznawalnych na świecie artystów: Fridy i Diego Rivery.
Frida Kahlo prywatnie to albumowe wydanie biografii, w której prócz barwnego, ale i pełnego cierpienia życiorysu artystki oraz jej najbliższych, znaleźć można charakterystykę twórczości malarki. Książka jest bogato ilustrowana obrazami Fridy i Diega, a także opatrzona licznymi fotografiami z ich życia prywatnego, w tym wieloma zdjęciami autorstwa Guillermo Kahlo, ojca Fridy. Co wydaje się najcenniejsze w tej książce, a zarazem rzadko obecne w tego rodzaju publikacjach, to pokuszenie się o analizę obrazów, wskazanie elementów, które wskazują rozmaite źródła wpływów na sztukę artystki. Oprócz oczywistych kontekstów biograficznych, takich jak wypadek czy niespełnione macierzyństwo, w malarstwie Fridy - zdaniem Barbezat - można dostrzec zainteresowanie folklorem, mitologią azjatycką, ikonografią chrześcijańską, tradycją portretu ery kolonialnej czy XIX-wiecznym malarstwem (przede wszystkim Jose Marii Estrady), a także zaangażowanie artystki w sprawy polityczne – Frida bowiem poprzez swe dzieła często subtelnie krytykowała poglądy swoich kochanków. Malarka potrafiła przekonać, że autoportrety to nie tylko ekshibicjonistyczne eksponowanie własnej osoby, ale też doskonały środek do przedstawiania problemów, z którymi musiała się zmierzyć, jak i do wyrażenia swych poglądów społeczno-politycznych.
Życie Fridy było wielkim pasmem cierpień. Najpierw zachorowała na polio, potem uległa wypadkowi, który zniekształcił miednicę kobiety, tym samym uniemożliwiając jej w późniejszym życiu dotrzymanie ciąży i stanie się matką. Żyła w biednej rodzinie, kiedy po wypadku dochodziła do siebie, jej rodzice poważnie zachorowali i wymagali opieki. Jej życie przypadło na burzliwy okres w historii Meksyku. Sama artystka podkreślała, że urodziła się w momencie wybuchu rewolucji, co miało być jednym z elementów jej autokreacji. Wszystko to jednak nie oznacza, że kobieta nigdy nie doświadczyła szczęścia. Na pewno nie brakło jej go w miłości, ponieważ bez względu na kłótnie, odmienne wizje rodziny, wzajemne zdrady czy późniejszy rozwód, z Diego bardzo długo tworzyli kochającą się parę.
Wydaje się, że tytuł publikacji zubaża nieco treść książki Suzanne Barbezat, ponieważ wychodzi ona daleko poza życie prywatne czy rodzinne Kahlo. Oprócz charakterystyki twórczości zarówno Fridy, jak i jej najbliższych: męża i ojca, znajdujemy w publikacji opis sporego kawałka burzliwej historii Meksyku pierwszej połowy XX wieku. Poznanie sytuacji społecznej tego okresu okazuje się wręcz niezbędne do zrozumienia pewnych decyzji artystki, jak i jej malarstwa, które bywało mocno zaangażowane w bieżące kwestie polityczne.
W tej książce znajdujemy więc dużo więcej, niż sugeruje tytuł, a jej piękne, albumowe wydanie stanowi dodatkowy atut publikacji.
