Recenzja książki: Europa blues

Recenzuje: Kasia Pessel

Coś, co dało sporą satysfakcję w mgnieniu oka przeradza się w coś całkowicie odmiennego, groźnego, niebezpiecznego. Spokojny wieczór w cichej okolicy w ułamku sekundy staje się śmiertelnie niebezpiecznym, zagrożenie kryje się w każdym, nawet najcichszym odgłosie, a przed oczyma pojawiają się oblicza, którym daleko do łagodności...

Drużyna A została powołana do rozwiązywania trudnych i skomplikowanych spraw kryminalnych, jednak od ostatniego spektakularnego zadania minęło już trochę czasu. Oczywiście, każde przestępstwo traktowane jest poważnie, lecz nie wszystkie stanowią wyzwanie dla członków specjalnego oddziału Rikskrim. Jeżeli na horyzoncie pojawia się chociażby cień podejrzenia o popełnienie zbrodni - i to w dosyć nietypowy sposób - nic dziwnego, że entuzjazm niektórych członków ekipy jest ogromny, choć komuś z zewnątrz radość ta mogłaby wydawać się mocno nie na miejscu.

Morderstwo czy nieszczęśliwy wypadek? Okazuje się, że niedaleko od miejsca znalezienia zwłok ktoś oddał strzał - czy ofiara była przypadkowa? A jeżeli tak, to kto miał być właściwym celem? W podmiejskiej kolejce dochodzi do bójki, w wyniku której ginie jeden z uczestników, ma miejsce również zaginięcie kilku imigrantek z ośrodka dla uchodźców. Wszystkie  te wydarzenia są raczej codziennością w pracy policjanta, więc łączenie ich wydaje się krokiem na wyrost. Przeczucie jednak podpowiada, że wydarzenia te mogą mieć punkt wspólny...

Oglądając telewizyjne relacje ze śledztw, widzi się jedynie wynik końcowy, czasem w czasie jego prowadzenia pojawiają się tylko krótkie, bardzo enigmatyczne notki. Suche fakty lub przypuszczenia - tylko tyle, lub aż tyle. Inne zadanie stoi sprzed twórcami filmów dokumentalnych i fabularnych. Jednak chyba najpełniejszy obraz śledztwa przedstawiają powieści kryminalne. To właśnie w książkach odbiorca ma szansę obejrzeć prawdziwą panoramę, odzwierciedlającą nie tylko istotę pracy policji czy też detektywów, lecz również wgląd w życie bohaterów, które stanowi ważny element każdej historii.

To, co skłania kogoś do popełnienia zbrodni, nie zawsze ma proste przyczyny i jest przeważnie splotem okoliczności, a czasem odległej przeszłości. Europa blues nie jest więc jedynie fabularnym sprawozdaniem kryminalnym, a sceny z życia poszczególnych bohaterów nie są jedynie dodatkiem, raczej stanowią pełnoprawne ogniwo postępowania. Czasem można odnieść wrażenie, że właśnie te detale wysuwają się w powieści na plan pierwszy, obecne są zawsze i stanowią tło całej historii. Motyw sensacyjny jest tu tylko efektem, jakby jednym z ostatnich akordów całej historii, w której początkiem oraz końcem jest człowiek i jego postępowanie. Gdy wydaje się, że rozwiązanie już jest na wyciągnięcie ręki, następuje zwrot akcji. Najpierw pomiędzy słowa wkrada się cień podejrzeń, który z każdy zdaniem przybiera bardziej wyraźny kształt. W końcu można w nim rozpoznać konkretnych ludzi, którzy stoją tu w centrum uwagi i którzy odpowiadają za wszystkie wydarzenia, jednocześnie będąc ofiarami, sędziami, katami i świadkami... I to właśnie w tej powieści jest najbardziej interesujące.