Recenzja książki: Emily the Strange. Dziwna Emily

Recenzuje: Krzysztof Grudnik

Kim jest Emily? To 13-letnia dziewczynka o bladej cerze, długich, czarnych włosach z grzywką, czarnej sukience, czarnych rajstopach i białych butach. Z wyglądu przypomina trochę Wednesday Adams z filmów o tej zwariowanie-makabrycznej rodzince. I podobne relacje obserwujemy pod względem charakteru. Emily jest ironiczna, sarkastyczna, ma skłonności sadystyczne, jest zimna, wyrafinowana, w pełni aspołeczna a przy tym pozostaje idolem milionów nastolatków w USA i na całym świecie.

Bohaterka tej książeczki w krótkim czasie stała się symbolem współczesnej kultury alternatywnej, rywalizując chyba tylko z Jackiem Skellington. Dyniowym Królem z „The Nightmare Before Christmas” (film Tima Burtona, w polskim przekładzie - „Miasteczko Halloween”). Początki jej sięgają pewnej amerykańskiej firmy odzieżowej, w której Rob Reger wymyślił swoją postać do promocji produktów dla skejtów. Z czasem Emily zupełnie zmieniła wizerunek firmy a także przesterowała ją na odmienną klientelę. Teraz, za sprawą specjalizującego się w wydawaniu książek dla dzieci wydawnictwo Nasza Księgarnia, pierwsza książeczka (jednocześnie z drugą, "Tajną księgą dziwów Emily") z serii o przygodach Emily trafia na polski rynek. Wydanie jest piękne, w zgrabnej, twardo oprawionej książeczce znajdujemy kilka czarno-biało-czerwonych scenek z życia naszej antybohaterki. Wykorzystano metody druku, który oglądany pod światło odkrywa ukryte linie i plamy, przez co "na złość" zmienia się w "czarNA przysZŁOŚĆ", „koniec” w „KOty NIECnoty” i tym podobne.

Całość robi ogromne wrażenie. Dużym atutem wydania jest jego lokalizacja. Na polską wersję Dziwnej Emily trzeba było czekać dość długo, pierwsza książeczka z serii ukazała się na Zachodzie już sześć lat temu (w 2001 roku nakładem Dark Horse Comics w USA). Należy jednak przyznać, że tłumaczenie jest doskonałe. I nic dziwnego, w końcu zajął się nim Bartosz Wierzbięta, tłumacz znany z prac nad polską wersją między innymi Shreka, Madagaskaru, Johnego Bravo i wielu innych. Groteskowa Emily ukazywana jest w sposób, którego nie da się opisać w prostych słowach. Słowa i obrazy wchodzą ze sobą w głęboki dialog. Całościowy odbiór - jedyny z możliwych - wywołuje zaskoczenie czytelnika. I tutaj ważna jest kwestia osobistych upodobań. Jeśli lubimy makabrę, czarny humor, gorzką ironię - zaskoczenie wspomniane przed chwilą odbierzemy jako pozytywne. Jeśli wolimy nastrój bardziej pogodny - Emily nas nie urzeknie.