Recenzja książki: Dwie krainy

Recenzuje: Danuta Szelejewska

Dzieciństwo zazwyczaj kojarzy się z radością, szczęściem i zabawą. Ponieważ wiele zmian następuje w chwili, kiedy dziecko rozpoczyna naukę, dlatego wczesny okres szkolny jest czasem szybkiego rozwoju. Kształtuje się wówczas umiejętność myślenia logiczno-abstrakcyjnego, a także następują gwałtowne zmiany rozwojowe w zakresie mowy i pamięci. Dziecko uczy się życia w grupie oraz przygotowuje do samodzielnego odgrywania ról społecznych. Jest to równocześnie czas najbardziej odpowiedni na kształtowanie poglądów, sądów i zapatrywań.

Aby wiedza o świecie była bogata, a jej zdobywanie sprawiało jak najmniej trudności, Marcin Jeleń skierował do dzieci trzy książeczki, składające się na serię Czytaj Jelenia. Poprzez jedną z nich – Dwie krainy – dominikański zakonnik przekazuje najmłodszym najważniejsze życiowe prawdy. Świadom ciążącej na nim kapłańskiej odpowiedzialności, troszczy się o to, by zderzenie dwóch światów – ziemskiego i wiecznego – wypadło na korzyść tego ostatniego. Aby właśnie tak się mogło stać, pomaga młodemu czytelnikowi dostrzec wszystko to, co w życiu liczy się najbardziej, to, co w hierarchii wartości znajduje się na najwyższym poziomie.

Waga życiowych wartości podkreślana jest od samego początku: świadomość celu i wytrwałość w dążeniu do niego, wierność powziętym postanowieniom, działanie w zgodzie z własnym sumieniem, a także przekonanie o konieczności walki z pokusami i przeciwnościami dnia codziennego to przejawy dojrzałości i odpowiedzialności. Czytelnik odnajduje te cechy u Zygfryda, który – gdy już nieco podrósł –wyruszył na poszukiwanie Zielonej Krainy. Podróż była ciekawa i… z przeszkodami. Starzec, smażący na ognisku smakowitą potrawę, trzy butelki z wodą posiadającą cudowną moc, kłamcy zamieszkujący Czarną Krainę, podstępne jeziorko, rozwidlające się na wszystkie strony labirynty ścieżek, szczerzący kły tygrys oraz czająca się dokoła groza - to tylko niektóre z elementów podróży w nieznane.

W pouczającej historii Marcina Jelenia zostały poddane konfrontacji wiara i wiedza, dobro i zło, prawda i fałsz, odwaga i strach. Trafne spostrzeżenia oraz głębokie pouczenia pokazały drogę postępowania: zawsze trzeba iść za głosem serca, jak najszybciej należy powstawać po upadku, a także należy przestrzegać wskazówek dobrego życia. I nieważne, że Zielonej Krainy nie można znaleźć na żadnej mapie świata. Liczy się umiejętność patrzenia „sercem”, wtedy czas ziemskiej wędrówki zaowocuje osiągnięciem ostatecznego celu.

Dzięki wspaniałej opowieści o Zielonej Krainie i związanej z nią nadziei, młody czytelnik ma możliwość poznania wielkiej miłość Boga do człowieka. Nauczy się również dokonywania trafnych wyborów. Jest to więc lektura nie tylko dla dzieci, ale również dla rodziców i nauczycieli, od których w ogromnym stopniu zależy przyszłość oddanych pod ich opiekę wychowanków. Sięgnijmy po nią jak najszybciej.