Recenzja książki: Bjorn. Syn burzy

Recenzuje: Adrianna Michalewska

Gdy na niebie szaleje Dziki Gon, gdy upiorni myśliwi, w towarzystwie wilków podążają za Odynem, a świat kuli się w przerażeniu, szukając schronienia, w kraju Polan na świat przychodzi chłopiec. Bjørn, zwany synem niedźwiedzia, ofiara klątwy rzuconej przez Mo, jedną z pogańskich żon Mieszka I, stanie się świadkiem starcia tytanów swoich czasów. Minie czterdzieści lat i Bjørn, berserk, trafi na Lindisfarne, Świętą Wyspę, gdzie w podupadłym klasztorze, jako więzień Knuta Wielkiego, wyjawi historię swego życia. Stary zakonnik, zapisując ją gęsim piórem, wysłucha niezwykłej opowieści człowieka, którego ojciec był jednym z największych władców swoich czasów. Opowieści pełnej krwi, szaleństwa i walki o przeżycie. Pobrzmiewają w niej echa staroskandynawskiej Sagi o Njalu, Sagi o Egilu, Eddy Poetyckiej i setek sag, które ukształtowały nasze wyobrażenie o pragnących trafić do Walhalli wojownikach skutej lodem Północy.

Bjørn, syn burzy to nie tylko porywająca opowieść o czasach, gdy kształtowała się mapa średniowiecznej Europy, gdy w puszczach wprost roiło się od niedźwiedzi, w świętych chramach wciąż oddawano cześć Trygławowi, a z północy napływali niosący grozę Wikingowie. To opowieść o przyjaźni po grób, łączącej ludzi mocniej niż tajemnica, którą skrywają. W tej opowieści pobrzmiewają nuty najlepszej literatury, z jaką się spotkaliście. Mamy elementy Odysei, Imienia Róży i Wiedźmina, splecione w nową sagę, wikińską opowieść o walecznych bohaterach, podstępnych zdrajcach i siłach, o których lepiej nie mówić głośno. Wszystko snuje się i przeplata, by za chwilę pędzić niczym szalony koń Odyna, boga wojny i wojowników, ośmionogi Sleipnir.

Mgliste wyspy u wybrzeży Anglii, stare opactwa i klasztory, wiecznie niszczone przez bezwzględnych Wikingów, opowiadane półgłosem historie o tych, którzy stanęli do bitwy ze złem i polegli, a także nowa, zajmujące kolejne obszary religia. Odziany w białe szaty Bóg chrześcijan, dobry – zdaniem walecznych Skandynawów – dla kobiet i dzieci, wypiera dawne wierzenia, ścierając się z nieustepliwym Odynem, bóstwem burzy Thorem i słowiańskim Trygławem. Wprowadzana siłą nowa wiara zostawia na swoim szlaku trupy, rozwlekane przez psy. Gdzieś pośród tego wszystkiego jest tajemnica, związana z relikwią, za którą płaci się życiem. Tylko Bjørn wie, gdzie została ukryta, dlatego staje się więźniem Knuta. Czy opowieść o życiu tajemniczego syna słowiańskiego księcia, wychowanego przez wikińskiego dziadka, uwięzionego wraz z młodym Bolesławem, wychowanego przez tajemniczego wojownika na bezwzględnego i doskonałego zabójcę, pozwoli rzucić choć odrobinę światła na tę zagadkę?

Paweł Wakuła prowadzi czytelników przez świat, który nieustająco budzi fascynację. To niezwykle dynamiczna sceneria, pełna tajemnic, pościgów, walki, zbrodni i ludzkich namiętności. Od spowitych mgłą odległych wysp Albionu, przez zamki państwa Ottona II, po słowiańskie opola, opowieści o dzielnych wojownikach, mściwych władcach i tajemniczych Żydach z Andaluzji, wędrujących przez świat, który lśni i migocze wieżami Miklagrodu, Könugardu i Holmgardu. Świat Bjørna kusi tajemnicami, których rozwiązania nie można poznać, nie uiściwszy za to zapłaty. A jest nią własne życie.

Historia opowiadana przez groźnego Wikinga, syna księcia, nie kończy się w tym tomie. Z niecierpliwością czekam na jej dalszy ciąg, bowiem z przyjemnością ponownie zanurzę się w tajemnice, które czyniły świat końca X wieku miejscem tak barwnym i tak fascynującym, że nawet tysiąc lat później budzi niesłabnące emocje. Zapraszam was w tę podróż. Warto!

Tagi: dla dzieci