Recenzja książki: Bezsenna
Recenzuje: Magdalena Galiczek-Krempa
Wśród publikacji kierowanych do młodych czytelników znaleźć można książki podejmujące problemy współczesnej młodzieży. Są powieści dotyczące przemocy, hejtu, bullingu. Są książki podejmujące problem nietolerancji na tle rasowym czy dyskryminacji ze względu na płeć. Są publikacje o radzeniu sobie z traumą, stratą czy śmiercią najbliższych. Każda z takich książek ma pomóc czytelnikowi odnaleźć się w podobnej sytuacji, wskazać mu drogę, kierunek działań lub sposób, w jaki może poprosić lub poszukać pomocy. Wydawać by się mogło, że Bezsenna Lou Morgan idealnie wpisywać się będzie w nurt „powieści problemowych” – Wszak zażywanie i uzależnienie od leków poprawiających koncentrację jest, niestety, dość powszechne wśród licealistów i studentów. Ale to, co serwuje czytelnikom autorka, okazuje się dużo bardziej przerażające.
Grupka licealistów przygotowuje się do egzaminów. Młodzi ludzie uczęszczają do najbardziej prestiżowej szkoły, mieszkają na terenie Barbican, ekskluzywnego, drogiego osiedla i nie brakuje im pieniędzy. Presja, jaka spada na nich w związku z czekającymi egzaminami sprawia, że nie wahają się przed zażyciem tabletek, jakie proponuje im jedna z koleżanek. Tigs twierdzi, że suplementy diety, które im daje, są zupełnie bezpieczne, że to tylko witaminy poprawiające koncentrację i zapamiętywanie i że przecież sama też je zażywa, więc nic się nikomu po nich nie stanie. I faktycznie, egzaminy idą młodzieży gładko. Jednak już kilka dni po odstawieniu tabletek młodzi ludzie rejestrują u siebie dziwne przypadłości. Omamy, halucynacje, zwidy. I w tym momencie zaczyna się prawdziwy horror.
Tak, właśnie horror, bo z typową, terapeutyczną powieścią problemową Bezsenna niewiele ma wspólnego. Tutaj po krótkim wprowadzeniu w temat zaczynają mieć miejsce sceny rodem z prawdziwych filmów grozy. Umykające cienie, dźwięki kroków, a potem całkiem „realne” i przerażające postaci, w tym groteskowo straszne sobowtóry bohaterów sprawiają, że na ciele czytelnika zaczną jeżyć się włoski. W powieści sporo jest krwi, wiele scen przyprawiających o dreszcze, a czasami nawet o obrzydzenie, jest też śmierć. Krótko mówiąc: jest brutalnie.
Bezsenna to książka dla miłośników mocnych wrażeń. Dla czytelników, którzy lubią się bać. Dla wszystkich zainteresowanych zacieraniem się granicy jawy i przywidzeń. Tego, co prawdziwe i tego, co jest tylko wymysłem naszej nabuzowanej adrenaliną, przepracowanej wyobraźni. Tego, jak bezrefleksyjne zażycie nieznanego środka może zrujnować życie. Tutaj zaprezentowano ten proces w sposób wyolbrzymiony i mocno przerysowany, ale być może właśnie dzięki temu zabiegowi wiele osób zastanowi się, zanim połknie jakiś „cudowny” specyfik.
Tym, co wyróżnia Bezsenną wśród innych młodzieżowych powieści grozy, jest osadzenie akcji w rzeczywistym, prawdziwym otoczeniu. Barbican, wielki, betonowy kompleks mieszkaniowy, wybudowany w latach 70. ubiegłego wieku wraz z centrum kultury i rozrywki, istnieje naprawdę. To prawdziwy labirynt alejek, korytarzy, kładek, mostków i podziemnych parkingów, a do tego wielkich, kilkudziesięciopiętrowych bloków i mniejszych kompleksów mieszkaniowych. Wiele tu miejsc zacienionych i surowych, dzięki czemu Barbican staje się idealną scenerią dla dreszczowca.
I powieść Lou Morgan spełnia wszelkie założenia gatunku. Gdyby książka została zekranizowana, z pewnością otrzymalibyśmy niezły horror. Bezsenną czyta się bardzo szybko, akcja pędzi błyskawicznie, a śmierć zdaje się czyhać na bohaterów na każdym kroku. Bo jak pozbyć się strachu, jak go pokonać i okiełznać, gdy jego źródło tkwi w głowach bohaterów?
