Recenzja książki: Atlas zwierząt biblijnych. Miejsce w Biblii i symbolika
Recenzuje: Magdalena Galiczek-Krempa
Szczególne miejsce w Biblii zajmują zwierzęta. Jednak ich symbolika, znaczenie, jakie się im przypisuje są bardzo trudne do określenia przez przeciętnego czytelnika Księgi nad księgami. „Atlas zwierząt biblijnych” to publikacja ze wszech miar pomocna w interpretacji tych fragmentów Pisma Świętego, w których pojawiają się zwierzęta.
Książka składa się z pięciu rozdziałów opisujących po kolei zwierzęta lądowe, latające, wodne, ofiarne i mityczne. Każdy z rozdziałów zawiera mniej lub więcej podrozdziałów, charakteryzujących poszczególne zwierzęta. Oprócz polskiej nazwy każdego zwierzęcia, przedstawione zostają nazwy: hebrajska, łacińska i grecka. Dalej podany zostaje fragment – bądź fragmenty – w zależności od tego, ile miejsca zajął na kartach Pisma Świętego opis danego zwierzęcia, wraz z dokładnym usytuowaniem go w Starym lub Nowym Testamencie. Dodatkowo umieszczony jest opis stricte zoologiczny, wraz z cechami charakterystycznymi danego stworzenia czy miejscem jego występowania. Jednak najważniejszym – a co za tym idzie – najciekawszym fragmentem jest analiza i interpretacja tekstu biblijnego oraz przypisanie zwierzęciu jego symboliki.
Atlas dodatkowo wzbogacony jest fragmentami tekstów alegorycznych, w związku z opisami zwierząt mitycznych, które występują w Biblii bardzo rzadko albo występują w niej tylko w formie domysłu. Dlatego chyba najciekawszym fragmentem atlasu jest właśnie rozdział poświęcony mitycznym stworom: Lewiatanowi, Behemotowi, Feniksowi czy Bazyliszkowi. Wśród opisów zwierząt powszechnie występujących na kuli ziemskiej, czytelnik może odnaleźć wiele ciekawostek. Szczegółowo wytłumaczona została symbolika ryby jako jednego ze znaków Chrystusa. Greckie słowo „ichthys”, które oznacza rybę, przyczyniło się do stosowania pewnego językowego kodu, w którym poszczególne litery tego słowa składają się na hasło „Iesous Christos Theou Yios Soter”, oznaczające „Jezus Chrystus, Syn Boży, Zbawiciel”.
Przy opisie kota autorzy atlasu umieszczają zabawną anegdotę:
„Pewien wędrowny mnich przybył do Rzymu i stanął przed papieżem Grzegorzem I. Aby wypróbować pokorę i posłuszeństwo mnicha, papież zażądał od niego, aby ofiarował mu swoją najcenniejszą rzecz. Pobożny mnich wyciągnął z rękawa habitu swego małego kotka. Papież z uśmiechem odmówił przyjęcia daru i również wyjął z rękawa swojego kotka.”
Ciekawostką jest również fakt, że nazwa zakonu Dominikanów prawdopodobnie wywodzi się od łacińskich słów domini canes – oznaczającą „psy pańskie”. Publikacja jest ułożona w sposób jasny i przejrzysty. Opatrzona jest wielką liczbą fotografii i rysunków, co niewątpliwie wzbogaca atlas. Kompozycja książki jest głęboko przemyślana, treść – spójna, logicznie ułożona, pisana językiem prostym i przystępnym, nawet dla szerokiego grona odbiorców – zarówno dorosłych, jak i dzieci. Jest doskonałym źródłem, suplementem, który w dużym stopniu może pomóc przy analizie fragmentów Pisma Świętego.
Ponadto „Atlas zwierząt biblijnych” opatrzony jest w spis materiałów dodatkowych, literaturę pomocniczą, indeks, a także rozbudowane przypisy, które mogą stać się początkiem dalszych badań.
