Recenzja książki: Amy i Isabelle

Recenzuje: jeke5

Lata 60-te XX wieku. Miasteczko przemysłowe Shirley Falls. Isabelle Goodrow i jej szesnastoletnia córka, Amy, wiodą zwyczajne życie. Isabelle jest samotną matką, pracuje jako sekretarka w fabryce Avery'ego Clarka. Nie ma przyjaciół, a jej codzienność jest monotonna i przewidywalna. Amy chodzi do szkoły, pisze wiersze „do szuflady", spotyka się z przyjaciółką, Stacy Burrows, z którą pali papierosy i zaczyna przeżywać pierwsze porywy serca. Między matką a córką narasta napięcie, a pewne wydarzenia powodują, że stają się one sobie wrogie. Czy da się naprawić ich relacje, skoro Isabelle ukrywa swoją przeszłość przed Amy?

 Relacje matki i córki to główny motyw powieści. Isabelle przyjechała do Shirley Falls, gdy Amy była jeszcze malutka. Zatrudniła się w fabryce i wynajęła malutki domek pod lasem. Trudno było jej pogodzić pracę i samotne rodzicielstwo, ale poświęciła się i odłożyła swoje marzenia, by wychować córkę. Nie była wylewna, raczej nie przyjaźniła się z innymi kobietami, nie miała życia towarzyskiego. Jej świat kręcił się wokół Amy. Kiedy córka zaczęła dorastać, Isabelle często wpadała w złość i wybuchała gniewem z najdrobniejszego powodu. Chciała być cierpliwą matką, ale irytowało ją to, że pracuje całymi dniami, a po powrocie do domu zastaje burkliwą córkę, która powinna być jej wdzięczna. Isabelle wstydziła się swojego życia tak bardzo, że przez wiele lat izolowała się od reszty społeczności. Amy była nieśmiała, skrywała się za pięknymi blond lokami, nie malowała się, nie żuła gumy. Żyła pod czujnym okiem matki, nie zachowywała się jak typowa nastolatka. Kochała matkę, ale czasem czuła też do niej nienawiść. Nie potrafiła zbyt długo znosić gniewu matki. Bała się go przeraźliwie, traciła grunt pod nogami i miała wrażenie, że chwieje się w ciemności." W pewnym momencie Isabelle poczuła, że córka jej się wymyka, że Amy wiedzie niezależne życie, inne niż sądziła, że dorasta i budzi się w niej seksualność. Kobieta nie może zaakceptować, że jej ukochana córka już dojrzewa, jest zazdrosna o jej erotyczne doznania. Zaczyna powoli zmieniać swoje nastawienie, gdy przypomina sobie dawne lata młodzieńcze, kiedy jeszcze nie tłumiła swych uczuć.

Nie tylko Isabelle i Amy przeżywają trudne chwile i nie mogą się porozumieć. Inni członkowie społeczności Shirley Falls także przeżywają swoje smutki i radości. Barbara, żona diakona, odkrywa pod prysznicem mały guzek w piersi i jest przerażona przed wizytą u lekarza w Bostonie. Dyrektor szkoły Lenny Mandel jest zdenerwowany, bo przez swoją nieśmiałość nie pocałował Lindy po kolacji, na której mu bardzo zależy. Dotti wraca do palenia po histerektomii. Bev, choć ma dobrego męża i trzy dorosłe córki, to w głębi czuje ból i otchłań, którą stara się za wszelką cenę zapełnić poprzez jedzenie. Nie chce być gruba, ale je, by mieć na co czekać. Peg spotyka się z żonatym mężczyzną. Choć wydaje się, że w miasteczku nic się nie dzieje, to tętni ono życiem i skrywa wiele tajemnic.

Elizabeth Strout umieściła swoich bohaterów na tle zachodzących przemian w społeczeństwie na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku. Isabelle jest sfrustrowana, że musi słuchać o wolnej miłości, młodych ludziach, którzy mieszkają ze sobą bez ślubu, o brudnych hipiskach z kwiatami we włosach, o pigułkach antykoncepcyjnych, zapisywanych dziewczynom na kampusach, o młodych kobietach, traktujących swoje ciała, jakby były zabawkami. Boli ją, że wciąż musi oglądać reklamy oparte na seksualności. Była wychowywana w innych czasach. Zmiany społeczne akceptuje z trudem i powoli.

Amy i Isabelle to opowieść o zwyczajnym życiu w Nowej Anglii. Pod pozorami codzienności kryją się prawdziwe ludzkie dramaty, trudne wybory, pierwsze miłości i rozczarowania. Powieść napisana z humorem i lekkością, ale i niosąca głębsze przesłanie.

https://magiawkazdymdniu.blogspot.com