Recenzja książki: ABC modlitwy. Wzniecanie ognia wewnętrznego

Recenzuje: Danuta Szelejewska

Pragnienie Boga jest wpisane w naturę człowieka. W Jego poszukiwaniu środkiem najbardziej pomocnym jest modlitwa. Thomas Dubay w prosty sposób przybliża czytelnikowi to, czemu nie da się zaprzeczyć. Dowodzi, że modlitwa może być sposobem na zmniejszenie smutku wywołanego cierpieniem, próbą zapełnienia głębokiej pustki, leczeniem wewnętrznych zranień, ale również – i przede wszystkim – uwielbieniem Boga.
Ponieważ życie modlitewne jest zakorzenione w najgłębszych pokładach ludzkiego serca, faktem staje się relacja międzyosobowa, zażyłość a nawet zjednoczenie człowieka z Bogiem. Modlitwa ukazana jest jako przywilej, bowiem ten, kto się modli, jest zaproszony przez samego Chrystusa. Mamy więc okazję dziękować Mu za wciąż otrzymywane łaski, prosić o dobra, za którymi tęsknimy, przepraszać za zaniedbania oraz uwielbiać Tego, któremu tak wiele zawdzięczamy.
Bez względu na rodzaj modlitwy, warunkiem koniecznym jest intymność rozumiana jako bliskość i zjednoczenie z Bogiem, który przemawia pierwszy, dając człowiekowi skłonność i pragnienie trwania w modlitewnej relacji. Nawet końcowe „Amen” ma głęboką treść. Poprzez to krótkie słowo utożsamiamy naszą wolę z wolą Bożą, wyrażając równocześnie zgodę na dalsze życie w łączności z Panem.
Książka „ABC modlitwy” skierowana jest do czytelników na wszystkich etapach ich rozwoju duchowego. Ów elementarz rozwoju życia modlitewnego pomaga „wzrastać w modlitwie” poprzez uświadomienie sobie własnego grzechu, znużenie miernością i obojętnością, co prowadzi do coraz większej tęsknoty za Panem. Kolejnym etapem w pogłębianiu relacji z Bogiem jest rozpoczęcie przemiany, czyli odwrócenie się od dotychczas popełnianego zła i zwrot ku Bogu. Połączenie modlitwy z działaniem – od zaraz, natychmiast, tu i teraz – stanie się rozpowszechnianiem prawdy, dobra i piękna.
Kolejne rozdziały Dubay poświęca modlitwie ustnej. Obok urzędowych modlitw Kościoła wymienia różaniec, drogę krzyżową, litanie, wystawienie Najświętszego Sakramentu, a także spontaniczne indywidualne westchnienia. Czytelnik odnajduje również konkretne wskazówki, stanowiące pomoc w udoskonalaniu modlitwy ustnej. Zaakcentowane jest skupienie nad przedmiotem modlitwy oraz zwrócenie uwagi na jakość a nie ilość odmawianych modlitw. W razie potrzeby można przejść do rozmyślania. Nie należy łączyć wszystkich możliwych intencji w jedną niekończącą się modlitwę.
Znajdujemy także wytłumaczenie kwestii wysłuchania/niewysłuchania zanoszonych do Boga modlitw. Jeżeli prosimy z całkowitym zaufaniem w sprawach pożytecznych dla nas samych i bliźnich – Bóg wysłuchuje i działa, pozostawiając jednak człowiekowi możliwość wyboru.
W kolejnym punkcie swoich rozważań autor przechodzi do medytacji, rozumianej jako rozmowa z Bogiem w zacisznym miejscu. W centrum zawsze jest Chrystus, ku któremu modlący się kieruje myśli i uczucia. Bodźcem pobudzającym do medytacji może być np. fragment Pisma Świętego. Czytanie i rozmyślanie jest przygotowaniem do dziękczynienia, umiłowania i uwielbienia. Wśród korzyści znajdujemy pogłębienie więzi z Trójcą Świętą, wzrastanie w miłości, godzenie się z cierpieniem oraz czynienie dobra.
Zaawansowanym etapem obcowania z Bogiem jest kontemplacja. Polega na autentycznej świadomości Boga, pragnieniu Go i umiłowaniu. Dostarcza motywacji, by do codziennych problemów podchodzić z miłością. Charakteryzuje się powolnym rozwojem, a owocem jej jest wewnętrzna przemiana, co znajduje odzwierciedlenie w codziennym życiu.
„ABC modlitwy” uświadamia czytelnikowi, że przewodnikiem na drodze do Boga jest liturgia Kościoła, której moc ożywia modlitwę. Thomas Dubay na pierwszym miejscu wymienia Mszę Świętą, a zaraz po niej Liturgię Godzin. Ta ostatnia jest zjednoczoną modlitwą Ludu Bożego, hymnem chwały, bosko-ludzkim dialogiem, środkiem uświęcenia całego dnia. Przeznaczona jest dla wszystkich wiernych.
By relacja z Bogiem mogła stać się ożywioną, konieczne jest kształtowanie jej już w rodzinie. Modlitewna postawa rodziców jest doskonałym przykładem dla dzieci, które w ten sposób uczą się powierzania codziennych problemów Panu Bogu. Dzięki temu w późniejszym, zabieganym życiu będą umiały zintegrować pracę z modlitwą.
Oby powyższe rozważania spotkały się z aprobatą czytelnika. Niech pobudzą go do poszukiwania Tego, który nie przestaje kochać człowieka.