Tam, gdzie nie sięga już cień
Hanna Kowalewska

To moja pierwsza książka Hanny Kowalewskiej, zaintrygowała mnie fabuła oraz tajemnicza okładka, jednak po lekturze mam mieszane uczucia. Powieść ma swoje plusy i minusy, były chwile gdzie autorce udało się mnie zaintrygować, byłam oczarowana klimatem Jantarni oraz z zainteresowaniem śledziłam losy bohaterów, ale książka też mi się strasznie dłużyła. Denerwowały mnie zwroty "Inka-srynka" powtarzane co parę rozdziałów, może początkowo było to zabawne, ale na dłuższą metę przypominało mi to dialog rozkapryszonych przedszkolaków, zbyt rozwlekłe opisy jakby autorka chciała przedłużyć ilość stron. Ciężko było mi się przyzwyczaić do stylu Pani Hanny. Jednak żeby nie było samych negatywów dodam, że książka jest życiowa, bo opowiada o samotności, bolesnych tajemnicach z przeszłości, rodzinnych konfliktach i przemijaniu życia. Najbardziej denerwującymi postaciami dla mnie byli zapatrzony w siebie Zbyszek i Dominikowa, która lubiła oceniać innych zamiast najpierw spojrzeć na siebie. Bardzo interesującą bohaterką jest Weronika, samotna, starsza kobieta, która rozmawia ze zwierzętami i rysuje listy do Pana Boga przez co wśród otoczenia uchodzi za dziwaczkę. Od początku intrygująca jest tajemnica z przeszłości, co takiego wydarzyło się w życiu Inki, że opuściła rodzinną miejscowość i ułożyła sobie życie w Warszawie i dlaczego mieszkańcy czują do dziewczyny niechęć oraz pogardę. Mimo nużącego stylu pisania autorki "Tam gdzie nie sięga już cień" była dla mnie refleksyjną lekturą o której tak szybko się nie zapomina. Myślę, że jeszcze kiedyś sięgnę po inną pozycje pani Kowalewskiej. Polecam osobom lubiącym historie z rodzinnymi tajemnicami oraz miłośnikom morza.

Informacje dodatkowe o Tam, gdzie nie sięga już cień:

Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie
Data wydania: 2015-04-22
Kategoria: Obyczajowe
ISBN: 9788308055229
Liczba stron: 450
Język oryginału: polski
Tłumaczenie: brak
Dodał/a opinię: Deutschland191