Pax
Sara Pennypacker

Mam słabość do opowieści, w których występują zwierzęcy bohaterowie. Pax wpadł mi w oko od razu, nie tylko przez wzgląd na tematykę, ale i malowniczą okładkę, w której zakochałam się bez pamięci. Zarówno ona, jak i motyw przyjaźni pomiędzy człowiekiem a lisem, nasunęła mi na myśl Małego Księcia - książkę, którą miłuję nad życie. 

Pax to opowieść o wspaniałej przyjaźni tytułowego lisa i chłopca o imieniu Peter. Są oni nierozłącznymi przyjaciółmi do czasu, dopóty ojciec nie zmusza syna do porzucenia towarzysza i nie wywozi go pięćset kilometrów od bratniej duszy. Mężczyzna nie docenił jednak ich więzi - Peter pakuje kilka rzeczy i ucieka, aby wrócić w rodzinne strony i odnaleźć ukochanego przyjaciela. Boi się, że oswojony lis nie poradzi sobie sam w lesie i umrze z głodu. A tle trwa wojna, która zbiera krwawe żniwa... 

Sara Pennypacker opowiada tę piękną opowieść z dwóch perspektyw, chłopca i lisa, na przemian. Nie zdradza miejsca ani czasu akcji powieści (wojna w tle podsunęła mi na myśl XX wiek, ale to jedynie luźny domysł). W zasadzie nie jest to istotne - istotna jest jedynie historia, którą przedstawia, pełna miłości, lojalności i determinacji. Zarówno w rozdziałach poświęconych Peterowi, jak i Paxowi, poznajemy interesujące postaci i brutalne szczere skutki wojny. Chłopiec poznaje weterankę wojenną Volę, która opiekuje się nim, gdy ten uszkadza poważnie w drodze nodze, a lis spotyka lisicę Nastroszoną oraz jej towarzyszy. Oboje zmieniają się - Peter dorasta, a Pax uczy się żyć w dziczy.

Emocje w książce ukazane są po mistrzowsku, dawno żaden pisarz nie zaskoczył mnie tak pozytywnie pod tym względem. Czytając czułam dokładnie to, co bohaterowie - gniew, radość, miłość, strach przed utratą kolejnej bliskiej osoby... Pax jest historią, która jednocześnie łamie serce i wywołuje prostoduszny uśmiech na twarzy, przeraża, wyciska łzy i cieszy. To opowieść zarazem prosta i złożona, która nie tylko ukazuje rozpaczliwe poszukiwania ukochanego zwierzaka, ma również głębszy sens, a klimatyczne, czarno-białe ilustracje dopełniają całości. Zarzut mam jedynie do zakończenia, którego oczywiście Wam nie zdradzę, a które było zdecydowanie nie do końca przemyślane i nieco zawiodło moje oczekiwania. 

Pax to piękna i mocna powieść o przyjaźni, wojnie i dzikiej naturze. Książka ta jest emocjonalnym rollercoasterem - nie wysiądziemy z niego, dopóki nie doczytamy do ostatniej strony. Płynna narracja, cudowny język i niesamowita dalekowzroczność autorki czyni tę powieść niebanalną lekturą, w której zakocha się każdy. Gdyby Sara Pennypacker doszlifowała zakończenie, Pax byłby najprawdziwszą perłą...