Zmarł węgierski noblista, Imre Kertesz

Data: 2016-03-31 12:52:01 | Ten artykuł przeczytasz w 3 min. Autor: Sławomir Krempa
udostępnij Tweet
News - Zmarł węgierski noblista, Imre Kertesz

Zmarł Imre Kertész, wybitny pisarz węgierski, autor wielu znakomitych dzieł, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury (2002). Miał 86 lat.

 

Urodził się w ubogiej rodzinie żydowskiej. W 1944 w wieku 15 lat został wywieziony do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, później przeniesiony do Buchenwaldu. Oprócz matki, cała jego rodzina zginęła w czasie wojny. Doświadczenia te wywarły decydujący wpływ na jego późniejszą twórczość.

 

W 1945 powrócił na Węgry, gdzie od 1948 pracował jako dziennikarz w gazecie „Világosság”. Z pracy został zwolniony w 1951 roku, gdy czasopismo stało się oficjalnym organem węgierskiej partii komunistycznej. Potem pracował m.in. w służbach prasowych Ministerstwa Przemysłu, skąd również go zwolniono w 1953 roku. Od tego czasu poświęcił się głównie pisaniu i wykonywaniu tłumaczeń. W latach 50. i 60. tłumaczył z niemieckiego (Nietzsche, Freud, Hofmannsthal, Schnitzler, Roth, Wittgenstein i Canetti).

 

W latach 70. napisał powieść Los utracony (wydanie węgierskie: 1975; polskie: W.A.B. 2002), w której opisał doświadczenia młodego chłopca w nazistowskich obozach koncentracyjnych: w Auschwitz, w Buchenwaldzie i podobozie mieszczącym się w Zeitz. W 2005 książka doczekała się filmowej adaptacji pod tym samym tytułem. Reżyserii podjął się znany węgierski operator, pracujący często za granicą, Lajos Koltai.

 

Los utracony oraz dwie kolejne powieści Ketesza - Fiasko (1988; W.A.B. 2003) oraz Kadysz za nienarodzone dziecko (1990; W.A.B. 2003) składają się na tzw. „trylogię ludzi bez losu”.

 

Imre Kertész w 2002 roku otrzymał Nagrodę Nobla za pisarstwo, które broni kruchych doświadczeń jednostki przed barbarzyńską arbitralnością historii. Kolejne jego ważniejsze powieści to Likwidacja (2003; W.A.B. 2003). Kertesz publikował także opowiadania, m.in. Angielska flaga (2001; W.A.B. 2004), i książki eseistyczne, m.in. Język na wygnaniu (1998; W.A.B. 2004), Ja, inny. Kronika przemiany (1997; W.A.B. 2004) oraz Dziennik galernika (1992; W.A.B. 2006), która to książka w 2007 roku znalazła się w finale Literackiej Nagrody Europy Środkowej ANGELUS. W 2006 publikuje wywiad z samym sobą Dossier K. (W.A.B. 2008), w 2014 - Ostatnią gospodę (W.A.B. 2016).

 

Ostatnia gospoda Imre Kertésza w przekładzie Kingi Piotrowiak-Junkiert ukaże się 13 kwietnia nakładem Wydawnictwa W.A.B. Będzie to dla polskich czytelników pożegnanie z twórczością noblisty. 

REKLAMA

Zobacz także

Musisz być zalogowany, aby komentować. Zaloguj się lub załóż konto, jeżeli jeszcze go nie posiadasz.

Reklamy
Recenzje miesiąca
Srebrny łańcuszek
Edward Łysiak ;
Srebrny łańcuszek
Dziadek
Rafał Junosza Piotrowski
 Dziadek
Aldona z Podlasia
Aldona Anna Skirgiełło
Aldona z Podlasia
Egzamin na ojca
Danka Braun ;
Egzamin na ojca
Rozbłyski ciemności
Andrzej Pupin ;
Rozbłyski ciemności
Cień bogów
John Gwynne
Cień bogów
Wstydu za grosz
Zuzanna Orlińska
Wstydu za grosz
Jak ograłem PRL. Na scenie
Witek Łukaszewski
Jak ograłem PRL. Na scenie
Pokaż wszystkie recenzje