Prawdziwy cud. Fragment książki „Przyjdzie pogoda na miłość"

Przyjdzie pogoda na miłość Wioletty Piaseckiej to pełna emocji historia trzech przyjaciółek, z których marzeń zadrwił los. Młode kobiety zderzają się z brutalnością dorosłego życia. Czy odnajdą w sobie siłę, by podnieść się po bolesnym upadku? Czy potrafią zaufać sobie i innym, kiedy przyjdzie pogoda na miłość?

Joannę opuszcza narzeczony i decyduje się na ślub z inną kobietą. U Magdy, która spodziewa się dziecka, lekarze diagnozują raka piersi. Zuzanna marząca o karierze w modelingu wikła się w seksaferę w kręgach władzy.

Wioletta Piasecka w powieści Przyjdzie pogoda na miłość zdaje się mówić, że wszystko ma swój czas. Po burzy wychodzi słońce, a więc mimo zawiedzionych nadziei, cierpienia i konsekwencji błędnych decyzji zawsze trzeba szukać nowych szans i walczyć o swoje szczęście.

„Przyjdzie pogoda na miłość” to pełna emocji historia, która spodoba się nie tylko miłośnikom powieści obyczajowych. To opowieść o kobietach, które poszukują prawdy i szczerości pośród wszechobecnego zakłamania.   

- recenzja książki „Przyjdzie pogoda na miłość”.

Najnowsza książka Wioletty Piaseckiej ukazała się nakładem Wydawnictwo Szara Godzina. Koniecznie przeczytajcie nasz wywiad z Wiolettą Piasecką. W ubiegłym tygodniu na łamach naszego serwisu mogliście przeczytać premierowy fragment książki Przyjdzie pogoda na miłość. Dziś czas na kolejną odsłonę tej historii:

Krzysztof pierwszy raz usłyszał jej beztroski śmiech.

– Joasiu, jesteś dziś… Czy coś się wydarzyło? – Zachwyt w jego oczach nagle zgasł.

– Stał się cud. Prawdziwy cud. Moja przyjaciółka wybudziła się ze śpiączki.

Zauważyła, że odetchnął z ulgą. Teraz ona przyjrzała mu się uważniej i znów się uśmiechnęła.

Pewnie podejrzewał, że spotkałam się z Markiem – pomyślała.

– Urodziła już?

– Tak, urodziła śliczną córeczkę. W dodatku własnymi siłami. Wiesz, gdy Magda mnie zobaczyła, to myślała, że jestem jej córką. Nazwała mnie jej imieniem. Długo jej tłumaczyłam, że nie jestem Antosią. Dotknęła moich włosów i powiedziała, że Antosia też ma takie rude loki. Dziwne. Widziałam jej córeczkę. Ma tylko kilka jasnych, prawie białych kosmyków. Jest podobna do Magdy jak dwie krople wody. Ale potem cię rozpoznała?

– Tak. Chociaż lekarze twierdzą, że sporo czasu upłynie, za­nim odzyska pełną świadomość. No i czeka ją walka z chorobą. Nie wiadomo, jakie spustoszenie w organizmie zrobił nowotwór. Na razie robią wyniki.

– Dzielna dziewczyna. Miejmy nadzieję, że od teraz będzie tylko lepiej. – Wyjął z wiszącej szafki dwa talerze i przełożył pie­rogi. – Proszę, częstuj się. Moja mama też bardzo dobrze gotuje, a przynajmniej nam smakuje. – Wyciągnął z szuflady sztućce.

– Przepyszne! – powiedziała z pełnymi ustami.

Krzysztof zaśmiał się głośno.

– Joasiu, jak myślisz, czy do pierogów pasuje czerwone wino?

– Pewnie że pasuje, ale skąd my teraz weźmiemy czerwone wino?

– Jestem przygotowany na takie sytuacje. Pozwól, że cię opuszczę. – Wytarł usta serwetką i poszedł do swojego pokoju.

Joanna zjadła jeszcze dwa pierogi i upiła łyk herbaty. Pierwszy raz od rozstania z Markiem poczuła lekkość. Myśli o nim bolały, ale nie zatruwały już umysłu w bezlitosny sposób tak jak zaraz po rozstaniu.

Krzysztof wrócił z winem. Otworzył szufladę, wyjął korko­ciąg i wprawnym ruchem otworzył butelkę. Przetarł kieliszki i napełnił do połowy.

– Joasiu, za nas! – Uśmiechnął się szelmowsko.

– Za nas? No dobrze, niech ci będzie, wspólniku. W końcu tworzymy razem niezły teatralny team.

Stuknęli się kieliszkami. Nagle, gdy uniosła lampkę, przypo­mniała jej się ostatnia kolacja z Markiem w greckiej restauracji

Santorini. Zawsze świętowali tam wszystkie rocznice. Kochała tę restaurację, ale Marek nawet to wspomnienie jej odebrał, wybierając ją jako miejsce rozstania. Na porzucenie mnie – po­myślała. Zakończenie studenckiego romansu. Odwróciła wzrok, by Krzysztof nie widział jej nagłego smutku.

Książkę Przyjdzie pogoda na miłość kupicie w popularnych księgarniach internetowych: