Jasnowidz w Japonii. Fragment książki „Jasnowidz Jackowski"

Nakładem Wydawnictwa Harde ukazała się książka Jasnowidz Jackowski, której autor przygląda się fenomenowi jednego z najbardziej znanych polskich jasnowidzów. Za jego skutecznością przemawiają statystyki. Przeciw – oficjalne stanowisko polskiej policji. 

– Moim zdaniem świat nauki powinien zainteresować się pracą Krzysztofa Jackowskiego

- wywiad z Przemysławem Lewickim, autorem książki „Jasnowidz Jackowski".

 Do lektury zaprasza Wydawnictwo Harde. W ubiegłym tygodniu zaprezentowaliśmy Wam premierowy fragment książki Jasnowidz Jackowski. Dziś czas na kolejną odsłonę tej historii. Oto, co jasnowidz Jackowski mówi o swojej pracy w Japonii:

Jak wyglądała moja praca w Japonii? Przez pierwszy tydzień wraz ekipą telewizyjną jeździłem w okolice miejsc, które dotyczyły rozwiązywanych przeze mnie spraw. Potem moja wizja była przedstawiana podczas programu na żywo – prezentowano komputerową rekonstrukcję mojego poczucia oraz materiały policji.

Historia, która z pewnością najbardziej mnie przejęła, to morderstwo czteroosobowej rodziny. Nie mogłem wejść do ich domu, czyli na miejsce zbrodni, a jedyną rzeczą, którą otrzymałem do wykonania wizji, był woreczek z ziemią z ich ogródka. Miałem wyjaśnić, do czego tam dokładnie doszło, opisać okoliczności ich śmierci.

Skojarzyło mi się coś takiego: sprawca cicho wchodzi po bardzo wąskich schodach. Na piętrze w dwóch pokojach spali ojciec oraz syn. Morderca wchodzi do pokoju chłopczyka i dusi go, wkładając mu do ust jakąś szmatę. Ojciec dziecka musiał się przebudzić, bo wyszedł na korytarz. Nagle został zaatakowany przez mordercę. Otrzymał kilkanaście ciosów w klatkę piersiową i spadł ze schodów. Jego córka i żona, które spały w jednym pokoju na drugim piętrze, budzą się i również zostają zaatakowane. Potem sprawca zrzucił ich ciała na półpiętro.

Później dzieje się coś bardzo dziwnego – sprawca zdejmuje swoją bluzę, która była cała we krwi, i zakłada bluzę oraz kapelusz jednego z domowników. Macza również ręce w ich krwi i dotyka różnych przedmiotów. Potem okazało się, że wszystko, co skojarzyłem w wizji, pokrywa się z wcześniejszymi ustaleniami policji.

Podczas dokonywania wizji na temat tej rodziny, coś bardzo mnie nastraszyło.

Nad tą sprawą skupiałem się już rano, ale wtedy przekazałem tylko część informacji, ponieważ nic więcej nie czułem. Ekipa telewizyjna przyjechała więc do mnie nocą. Jeden z dziennikarzy położył na stole woreczek z ziemią – na nim się skupiałem. Przez godzinę, może półtorej opowiadałem, co czuję. Około pierwszej w nocy skończyliśmy pracę, członkowie ekipy zebrali sprzęt i rozjechali się do domów. Co ciekawe – zostawili woreczek z ziemią. Leżał dokładnie na środku stolika.

Włączyłem telewizor i zacząłem oglądać jakiś serial. W pewnym momencie skierowałem wzrok na woreczek i pomyślałem: „O, zapomnieli go wziąć”. Wróciłem do oglądania telewizji i pewnie bym tak zasnął, gdy nagle usłyszałem „bach!” – patrzę, a woreczek leży na podłodze... Poczułem się bardzo dziwnie.

Wybiegłem z pokoju i spier*** korytarzem do pierwszej windy, by zjechać do recepcji, która znajdowała się na parterze. Piętra od pierwszego do piątego zajmowały pomieszczenia biurowe – nocą nieczynne. Wsiadłem do windy. Nagle zaświecił się przycisk z numerem pięć, jakby ktoś zamówił windę na piątym piętrze. Drzwi się otwierają, ale nikt nie wchodzi. Potem podświetla się numer cztery – i sytuacja się powtarza. Dojechałem do tej recepcji cały zlany potem. Wielki budynek, noc, woreczek z ziemią i ta winda zatrzymująca się na każdym piętrze bez przywoływania…

Wydaje mi się, że właśnie wtedy próbowała się ze mną skontaktować ta zamordowana rodzina. Gdy chcę się czegoś dowiedzieć o zmarłej osobie, zawsze muszę ją w jakiś sposób przywołać.

Książkę Jasnowidz Jackowski kupicie w popularnych księgarniach internetowych: