Gdyby w oczy zajrzał nam głód. „Wiosnę odwołano. Antologia dzienników pandemicznych"

Największy lęk, ale i fascynację, rodzi to, co nieznane – dlatego wiosenny atak epidemii i związane z nim zamknięcie było doświadczeniem tak dojmu­jącym. Na szczęście obostrzenia i zakazy nie obejmowały jednej ważnej dla człowieka czynności – pisania.

Ogłoszony przez Instytut Literatury konkurs na dzienniki pandemicz­ne przyniósł 260 nadesłanych tekstów. W niniejszym tomie prezentowane są fragmenty 24 wyróżnionych przez jury prac. Strategie pisarskie autorów różnią się tak, jak różniły się ich sposoby radzenia sobie z nową sytuacją: od wiwisekcji języka, jakim o epidemii mówimy, przez reportażową ewidencję zdarzeń, po autoterapeutyczne wyznania. Utrata pracy, trudne relacje ro­dzinne, rozstania i powroty, osobliwości zdalnego nauczania, radość z obec­ności rybików cukrowych i wyimaginowanych przyjaciół, bzy, który nigdy nie pachniały tak intensywnie, szukanie odpowiedzi w literaturze i zwykłe próby utrzymania się na powierzchni falującej groźnie rzeczywistości – intymne historie i słowne fotografie pisane w bólu, z wściekłością, czasem rezygnacją, ale i z humorem i nadzieją.

I być może rację mają ci, którzy twierdzą, że aby w pełni zrozumieć pandemię, musimy poczekać i spojrzeć na nią z dystansu. Ale jeśli ktoś będzie chciał kiedyś wniknąć w stan naszego ducha z czasów pierwszego zamknięcia, będzie musiał sięgnąć do bezpośrednich zapisów z tamtych dni – takich jak ta antologia.

Zapraszamy do lektury książki Wiosnę odwołano. Antologia dzienników pandemicznych. Ostatnio mogliście przeczytać fragmenty tekstów Izabeli Szolc oraz Sebastiana Wojdyło. Dziś w naszym serwisie przeczytacie kolejny fragment – tym razem tekst Pawła Bienia Silva rerum: 

W cukierni sprzedają czekoladowe króliczki wielkanocne. Na pyszczkach króliczków pojawiły się chirurgiczne maseczki z białej czekolady. Koleżanka z Polski denerwuje się, twierdzi, że cukiernicy robią sobie jaja z pogrzebu. Mnie cieszy inicjatywa przedsiębiorców. Spodziewają się, że ich biznes może być zamknięty na czas kwarantanny, dlatego przeganiają się pomysłami, aby w ekspresowym tempie zarobić pieniądze na czas potencjalnego przestoju, a nade wszystko sprzedać towar, aby ten nie stracił terminu ważności. Pomysłowość ludzka nie zna granic. Mam nadzieję, że nasza rasa przetrwa tę i każdą kolejną zarazę.

W trzech szwajcarskich kantonach wciąż je się koty i psy. Warunkiem jest, że muszą pocho-dzić z własnej hodowli i nie wolno tym mięsem handlować. „A ponieważ mieszkam w Szwajcarii” – mówię do Nat – „gdyby w oczy zajrzał nam głód, to mogłabym z własnej kici udusić spory gar gulaszu”, Nat drga w fotelu, w odpowiedzi kicia zeskakuje z moich kolan. „Mieciu, wygłupiałam się tylko, słyszysz?!” – krzyczę za kotem. Nie słyszy, na złamanie karku pędzi po schodach, żeby ukryć się przede mną w swoim kojcu.

Książkę Wiosnę odwołano kupicie w popularnych księgarniach internetowych: