Centrum Studiów Humanistycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego, Klub Lokator i wydawnictwo słowo/obraz terytoria zapraszają na spotkanie ze Stanisławem Rośkiem, autorem książki [nienapisane]
Prowadzenie: Anna Marchewka
poniedziałek, 8 grudnia, godz. 20.00
Klub Lokator, Kraków, ul. Krakowska 27
Stanisław Rosiek [nienapisane]
Nienapisane? Książki składają się – na ogół – z tego, co udało się ich autorom napisać (lub zapisać). Czym więc jest „nienapisane”, które pojawia się w miejscu tytułu? Słowem, które tytuł udaje? Do pewnego stopnia. Książka składająca się z fragmentów nienapisanych książek nie może mieć prawdziwego tytułu. Głównym bohaterem tej książki jest to, co zostało jedynie wyznaczone, zaprojektowane przez zamieszczone w niej teksty – co było niegdyś tematem milczenia lub przedmiotem marzeń. Słowo postawione w miejscu tytułu otwarcie zapowiada zatem, że więcej jest w tej książce nienapisanego niż napisanego, że pisanie otwiera coraz większą, rosnącą z każdym słowem i z każdym zdaniem przestrzeń nienapisanego. Ono jest zresztą zawsze ciekawsze od tego wszystkiego, co znalazło już jakiś wyraz w słowach.
Stanisław Rosiek: Urodzony w roku 1953 w Gdańsku. Historyk literatury, eseista i wydawca. Pracuje w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Gdańskiego. Był członkiem redakcji „Litterariów”, „Punktu” i „Podpunktu”. Współredagował z Marią Janion trzy tomy z serii Transgresje („Galernicy wrażliwości”, 1981, „Osoby”, 1984, „Maski”, 1986), a także publikację „Grass. Punkty widzenia” (1984). Razem ze Stefanem Chwinem napisał książkę „Bez autorytetu. Szkice” (1981), za którą w 1983 roku otrzymał nagrodę Fundacji im. Kościelskich. W ostatnich latach zajmował się kultem pośmiertnym Adama Mickiewicza („Zwłoki Mickiewicza. Próba nekrografii poety”, 1997) oraz twórczością kilku pisarzy dwudziestowiecznych (Peiper, Schulz, Białoszewski).
Prowadzenie: Anna Marchewka
poniedziałek, 8 grudnia, godz. 20.00
Klub Lokator, Kraków, ul. Krakowska 27
Stanisław Rosiek [nienapisane]
Nienapisane? Książki składają się – na ogół – z tego, co udało się ich autorom napisać (lub zapisać). Czym więc jest „nienapisane”, które pojawia się w miejscu tytułu? Słowem, które tytuł udaje? Do pewnego stopnia. Książka składająca się z fragmentów nienapisanych książek nie może mieć prawdziwego tytułu. Głównym bohaterem tej książki jest to, co zostało jedynie wyznaczone, zaprojektowane przez zamieszczone w niej teksty – co było niegdyś tematem milczenia lub przedmiotem marzeń. Słowo postawione w miejscu tytułu otwarcie zapowiada zatem, że więcej jest w tej książce nienapisanego niż napisanego, że pisanie otwiera coraz większą, rosnącą z każdym słowem i z każdym zdaniem przestrzeń nienapisanego. Ono jest zresztą zawsze ciekawsze od tego wszystkiego, co znalazło już jakiś wyraz w słowach.
Stanisław Rosiek: Urodzony w roku 1953 w Gdańsku. Historyk literatury, eseista i wydawca. Pracuje w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Gdańskiego. Był członkiem redakcji „Litterariów”, „Punktu” i „Podpunktu”. Współredagował z Marią Janion trzy tomy z serii Transgresje („Galernicy wrażliwości”, 1981, „Osoby”, 1984, „Maski”, 1986), a także publikację „Grass. Punkty widzenia” (1984). Razem ze Stefanem Chwinem napisał książkę „Bez autorytetu. Szkice” (1981), za którą w 1983 roku otrzymał nagrodę Fundacji im. Kościelskich. W ostatnich latach zajmował się kultem pośmiertnym Adama Mickiewicza („Zwłoki Mickiewicza. Próba nekrografii poety”, 1997) oraz twórczością kilku pisarzy dwudziestowiecznych (Peiper, Schulz, Białoszewski).
REKLAMA