Zimowa róża
Christian Signol

Sebastien chciałby żyć beztrosko i normalnie, robić to co jego rówieśnicy, zazdrości im, jednak musi podporządkować się chorobie i wskazanemu przez lekarzy rytmowi dni i miesięcy. Czuje się jak więzień i często zadaje najbliższym pytania "dlaczego ja?" oraz "czy umrę?". I jak dorośli powinni odpowiadać na takie pytania? Chłopiec zawiera na prowincji przyjaźnie, staje się też obiektem zakochania! Czy mają one szanse na przyszłość? Jak zakończy się historia Sebastiana? Tego nie zdradzę, ale powiem tylko, że autor podarował czytelnikom epilog, nie trzymając czytelników w niepewności. Malutka i niezbyt gruba książeczka a jakże przepełniona miłością, przyjaźnią, wsparciem, tęsknotą, strachem czy cierpieniem. Mnóstwo w niej niepewności i wypatrywania kłamstw... bo jakże czułby się w takiej sytuacji dorosły?! A co dopiero dziesięcioletnie dziecko! Książki nie da się ocenić tak jak to standardowo robię... język, dialogi, akcja... To po prostu lektura, którą albo chce się przeżyć albo nie ma się dość siły... Przeczytałam, ale ile emocji odczułam...ogrom! całość recenzji: http://czytelnicza-dusza.blogspot.com/2016/01/christian-signol-zimowa-roza.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka ta leżała u mnie na półce bardzo długo zanim ją przeczytałam. Muszę przyznać, że nie byłam pozytywnie do niej nastawiona. Niestety należę do tego grona ludzi, którzy oceniają powieść po okładce. Na pierwszy rzut oka lektura wydawała mi się nudna. Ale po raz kolejny uświadamiam sobie, że liczy się to co jest w środku książki. Historia dziesięcioletniego chłopca bardzo mnie wzruszyła... Jest w niej pełno nadziei, miłości i wiary na lepsze jutro. Uważam, że tą powieść może przeczytać każdy. Książka ta jest stworzona dla szerokiego grona odbiorców. Podejrzewam, że po przeczytaniu tej pozycji na pewno nikt nie będzie zawiedziony, bo lektura wiele nas uczy. Serdecznie polecam ,,Zimową różę''.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie doceniłabym tej książki, gdyby nie to, że to pamiątka po zmarłej przyjaciółce. Dała mi ją może na miesiąc przed śmiercią. Mówiła mi, że lubi tę książkę. Że piękna. Dlatego czytałam ją z myślą o niej, gdyż jak to mówiła, była zwykłą kobietą, lubiącą czytać. I ta powieść taka jest. Formalnie nic oryginalnego, tzw. wyciskacz łez, ale treściowo to urocza i smutna oraz wzruszająca opowieść o chorym chłopcu, który na wsi u dziadków szuka lekarstwa i szczęścia. Na awatarze w komunikatorze tej mojej przyjaciółki była ona z dziećmi na kocyku: jej najpiękniejsze chwile. I coś takiego ma w sobie ta książka. Chłopiec widzi w tej francuskiej wsi to, czego nie dostrzegają już dorośli: jego matka, sąsiedzi dziadków. Widzi przyrodę, miłych kolegów, kontakt z naturą, czas, łowienie ryb, zbieranie winogron, posiłek z najbliższymi. To wreszcie powieść o wspaniałej relacji dziadków z wnukiem i dziadków między sobą, ale i chyba dziadków z córką, bo czasem miłość oznacza pozwolić komuś szukać szczęścia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ciemiernik ogrodowy naprawdę jest nazywany zimową różą, lub różą Bożego Narodzenia to jeden z nielicznych kwitnących zimą roślin w ogrodzie! Cały czas miałam nadzieję, że chłopiec przezyje i ku mojej uldze udało mu sie wyzdrowieć:)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)