Zimowa miłość
Elżbieta Rodzeń

Anna obecnie jest dyrektorem medycznym i lekarzem. Liczy, że praca pozwoli jej zapomnieć o tęsknocie i z ilu szans na szczęście zrezygnowała. Jest szanowaną specjalistką, dorosłą kobietą, ale nie potrafi się wyzwolić spod wpływu uczuć z czasów studiów. ,,Przez lata tak wiele osób odeszło z mojego życia, że bałam się już przywiązywać." Szesnaście lat temu między nią, a Michałem coś się wydarzyło. On do tej pory nie wie, dlaczego się skończyło. Prawie nikt nie wie. A teraz spotykają się na konferencji, a potem wypadek zmusił ich do przebywania razem, do powrotu do wspomnień. Odżyły pewne uczucia, lawina ruszyła. ,,Odkrył moją największą tajemnicę." Czytelnik poznaje losy bohaterów w dwóch płaszczyznach czasowych: wtedy i teraz. Wtedy byli na studiach i jako para, postanowili spędzić razem swoje życie. Ale potem Anna podjęła decyzję o odepchnięciu Michała. Dlaczego? Wstyd. Strach. ,,Nie byłam w stanie z nim porozmawiać. Jeszcze nie teraz." Ale później również na to się nie zdobyła. Lecz teraz wypadek zmienił coś w życiu Anny: wyznaje prawdę i poszukuje prawdy w swoim życiu. ,,Zimowa miłość" to opowieść o rozpadzie i odnowie związku dwójki ludzi; o podjęciu ważnej decyzji nie tylko za siebie, ale i za kogoś; o poświęceniu, braku szczerej rozmowy. Ukazuje, że warto walczyć o własne szczęście, dojrzeć w sobie piękno, przestać uciekać przed czymś niewygodnym. Powieść pozytywnie mnie zaskoczyła dobrą fabułą i celnymi spostrzeżeniami. ,,Prawda zawsze jest dobra. Ludzie mogą cię skrzywdzić, ale fakty są tylko faktami. Poza tym będziesz mogła z nimi zrobić, co będziesz chciała. To twoja decyzja."

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo dobra książka. Zaczęłam ją czytać wczoraj popołudniu i nie mogłam się od niej oderwać. Nie jest to taki typowy romans gdzie już od samego początku wiadomo, że główni bohaterowie na końcu będą razem żyli długo i szczęśliwie. Czasami miałam wątpliwości czy zakończenie będzie takie jakie chcę. Dużo w książce emocji. Dobrze przedstawieni bohaterowie. Zdecydowanie książka warta zarwanej nocy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zimowa miłość to książka, którą można czytać o każdej porze roku, niezależnie od pogody i nastroju. Lektura zapewni nie tylko niemałą rozrywkę, ale również udowodni, że czasami trzeba wiele wycierpieć, aby znaleźć ukojenie i radość u boku kogoś wyjątkowego i troskliwego. Autorce udało się obalić mit, jakoby opowieści okołoświąteczne były pełne cukru i mdłe o Zimowej miłości można powiedzieć wszystko, ale z pewnością nie to, że jest nijaka i przesłodzona. http://www.ksiazkomiloscimoja.pl/2017/04/zimowa-miosc-elzbieta-rodzen-ksiazka.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Opis tej książki był niezwykle zachęcający. Wskazywał na jakąś bardzo ciekawą, może nawet nietypową tajemnicę, którą zdecydowanie warto odkryć. Czy moje nadzieje się spełniły? Niestety, czuję niedosyt. Czy dobrze się czytało? Zdecydowanie tak. Dobra lektura, bez wygórowanych oczekiwań. Anna jest chirurgiem plastycznym. Samodzielnie kieruje prywatną kliniką. Cieszy się doskonałą opinią, nie brakuje jej środków do życia. Choć wszystko brzmi idealnie, nie jest szczęśliwa. To poukładane i w gruncie rzeczy samotne życie ma się zmienić. W wyniku namowy swojej przyjaciółki, Anna wyjeżdża na konferencję, gdzie spotyka Michała, człowieka którego bez słowa wyjaśnienia zostawiła w czasie studiów. Na skutek różnych okoliczności, tajemnice przeszłości wychodzą na światło dzienne. Książkę na pewno czyta się bardzo lekko. Nie wymaga ogromnego skupienia. Poza wątkami dotyczącymi relacji miłosnej, autorka porusza problemy, w których odnajdzie się niejedna kobieta. By nie zdradzać szczegółów powiem tylko, że są to ważne sprawy i ważne dylematy. I ogólnie stwierdziłabym, że jest to całkiem porządna lektura, gdyby nie to, że tę wielką tajemnicę rozwikłałam już praktycznie na początku. Trochę brakowało tego napięcia i niepewności. Poza tym, jak to bywa w książkach typowo kobiecych, pewne sytuacje były dla mnie zbyt naiwne, nie do końca życiowe. Niemniej jednak, kiedy zaczęłam czytać tę powieść, chciałam poznać jej koniec. Ciężko było ją odłożyć. Dlatego uważam, że jest ona dobrym wyborem, dla tych, którzy mają ochotę poczytać sobie coś do poduszki, nie mają siły na zbyt wielkie skupienie, ale chcą poznać losy intrygujących bohaterów, którym los splótł nie jeden figiel. Polecam !

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie powiem, początek był neiciekawy i w pewnej chwili miałam nawet ochotę odłożyć książkę na półkę. Jednak nie zrobiła tego i dalsza część na szczęście był już ciekawsza. I tutaj z jednej strony chciałam czytać szybciej by wiedzieć co się wydarzy z drugiej storny powoli by się nie kończyła. Także polecam chociaż początek może zniechęcić. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Sympatyczna historia niespelnionej milosci przerwanej przez  strach o druga osobę. Ania i Michal spotykaja sie po latach , wypadek odcina ich od swiata na odludziu. I ...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Anna i Michał poznali się na pierwszym roku medycyny. Oboje dla studiów zrezygnowali ze swoich pasji - on z kolarstwa górskiego, ona z malarstwa. Gdy przyjaźń przeradza się w miłość, planują wspólną przyszłość. Nagle Anna zrywa z Michałem nie mówiąc dlaczego go porzuca. Mija szesnaście lat. Anna jest dyrektorem kliniki chirurgii plastycznej, a Michał pracuje w szpitalu dziecięcym. Choć mieszkają w jednym mieście, starają się, aby się nie spotykać. Pewnego dnia jadą na tę samą konferencję. Co się wydarzy, gdy staną oko w oko?

"Myślę, że żeby za kimś tęsknić, trzeba go najpierw kochać."

Pisarka stworzyła interesujących bohaterów. Już od pierwszych stron wręcz pokochałam Michała. Po prostu nie można inaczej. To mężczyzna pełen ciepła i opiekuńczości, który wiele w swoim życiu przeszedł. A co do Anny, no cóż... ją również da się lubić, mimo tego co zrobiła. Początkowo jest wycofana, zagubiona, ale potem nadrabia i potrafi zawalczyć o swoje szczęście. Całym sercem kibicowałam tej dwójce, a nawet bałam się o nich poznając wszystkie wydarzenia, jakie zgotowała im autorka. Postacie drugoplanowe również zapadają w pamieć i stanowią dobre dopełnienie fabuły, zwłaszcza jedna mała dziewczynka.

Elżbieta Rodzeń poprzeplatała teraźniejszość z przeszłością. Dzięki takiemu zabiegowi możemy lepiej poznać bohaterów, jak i to dlaczego Anna podjęła taką, a nie inną decyzję. I, co najważniejsze, spróbować w jakiś sposób ją zrozumieć. Choć osobiście uważam, że postąpiła samolubnie. Jej wybór miał oszczędzić Michałowi cierpień, a jednak stało się tak, że koniec końców cierpiał.

Nie da się nie zauważyć, iż autorka stworzyła piękny obraz miłości pomiędzy bohaterami, która wszystko przetrwa, zrozumie i wybaczy. Może to wydawać się trochę wyidealizowane, ale niewątpliwie i takie historie zdarzają się w prawdziwym życiu. A przede wszystkim takie opowieści chce się czytać nie tylko w okresie świąteczno-zimowym.

"Wiesz, kiedy jesteśmy młodzi myślimy, że miłość przetrwa wszystko - spojrzał na mnie - ale to tylko uczucie. Nie sprawi, że świat nagle się zmieni, a ludzie przestaną nas krzywdzić. Miłość jest piękna, ale niczego nie ułatwia."

Gdybym miała jednym słowem podsumować tę książkę, byłoby to kłamstwo. Kłamie Anna, jej ojciec, przyjaciółka... choć dla nich jest to ukrywanie prawdy. Wątek z kłamstwem czy zatajeniem prawdy (każdy nazwie to jak chce) zmusza czytelnika do zastanowienia się nad jego istotą. Czy każde kłamstwo można usprawiedliwić? Czy zatajając prawdę wyrządzamy więcej krzywdy czy chronimy przed tym drugą osobę? I czy tym samym nie krzywdzimy również siebie?

"Prawda zawsze jest dobra. Ludzie mogą cię skrzywdzić, ale fakty są tylko faktami. Poza tym będziesz mogła z nimi zrobić, co będziesz chciała. To twoja decyzja."

"Zimowa miłość" to słodko-gorzka życiowa powieść o miłości, przyjaźni, wybaczeniu, o błędnych decyzjach i ich konsekwencjach. Książka wzrusza, miejscami bawi, bije z niej smutek i samotność, a jednak daje nadzieję i wiarę w to, że zawsze warto walczyć o swoje szczęście. W tym roku zima nas nie rozpieszcza śniegiem i mrozem, ale zdecydowanie na brak białego puchu nie można narzekać w niniejszej powieści. Tu wręcz jesteśmy zasypani nim i lgniemy w głębokich zaspach emocji. Gorąco polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)