W jednym z ogródków działkowych grupa przyjaciół odkrywa szkielet pozbawiony głowy. Pasująca do niego czaszka zostaje znaleziona kilka lat później, a mimo to nadal nie wiadomo, kim był trup. Jedno jest pewne- to było morderstwo.
W EFEKCIE doskonale zaostrzonych narzędzi ogrodowych.
W EFEKCIE gąszczu odziedziczonej działki.
W EFEKCIE szalejącego pędu bambusa.
W EFEKCIE uczuć wzgardzonej wielbicielki…
Zbyt doskonały kościotrup i rozczłonkowany spadek, bóstwo męskie pełne sadyzmu, latająca czaszka z idealnymi zębami, szalejące emocje na przestrzeni dziesięciolecia, spadkobierczyni o podejrzanej przeszłości i nigdy niespełnione marzenie, by uczłowieczyć faceta.
W EFEKCIE wymiar kary bywa dyskusyjny.
Informacje dodatkowe o Zbrodnia w efekcie:
Wydawnictwo: inne
Data wydania: 2013-08-28
Kategoria: Kryminał, sensacja, thriller
ISBN:
Liczba stron: 308
Język oryginału: polski
Tłumaczenie: brak
Kup książkę Zbrodnia w efekcie
Zobacz także
Zbrodnia w efekcie - opinie o książce
W ogródkach działkowych popełnione zostaje morderstwo. Nie zostaje ono jednak przez nikogo zauważone. Pięć lat późnej, na jednej z działek zostaje odkopany szkielet. Niestety nie ma on głowy, w związku z czym identyfikacja nie jest możliwa. Śledztwo zamiera w martwym punkcie i staje się zgryzotą komisarza Andrzeja Woźniaka. Kiedy więc, po kolejnych pięciu latach, działkowicze porządkujący gąszcz po drugiej stronie alejki, znajdują zaplątaną w nim czaszkę, komisarz ma nadzieję na wyjaśnienie starej sprawy. Nie spodziewa się ile nowych zgryzot dostarczą mu świadkowie...
Jak zwykle naszym narratorem jest Joanna, bohaterka która łączy ze sobą wszystkie postacie: jest krewną rodziny od działki z tułowiem (zresztą sama nieraz tam pomagała), znajomą tych od czaszki, a na dodatek spotykała się z "panem idealnym", który może być zabójcą. Po raz pierwszy komisarz Woźniak trafia na tak pokręconą sprawę, gdzie świadkowie chętnie rozmawiają z policją, nie okłamują przedstawiciela władzy, a całe śledztwo przebiega wręcz w familiarnej atmosferze. Do tego w tle kroi się płomienny romans i poszukiwania skarbu.
Jest zabawnie, lekko i przyjemnie, ale pozostawało we mnie takie poczucie, że nie ma tego "czegoś". Zrozumieją to zapewne ci, którzy pamiętają szaloną rodzinkę z Bocznych dróg czy Studni przodków. Ten nieokiełznany twór, w którym każdy ma dobre chęci i własne zdanie. Miałam wrażenie, że Zbrodnia w efekcie to kolejna odsłona tych książek, szczególnie właśnie Bocznych dróg. Znowu mamy do czynienia z Joanną i jej szalonymi ciotkami (choć tym razem noszą one inne imiona), znowu też obserwujemy rodzinną walkę o spadek i poszukiwania skarbu. Oczywiście gdybym stwierdziła, że Joanna Chmielewska napisała jeszcze raz tę samą książkę, to byłaby to nieprawda. Nie da się jednak ukryć, że niektóre pomysły się powtarzają. I jak to zazwyczaj bywa takich sytuacjach- wolę dzieło starsze.
Mimo tych moich zastrzeżeń trudno było mi się od Zbrodni w efekcie oderwać. Może nie powodowała ona we mnie dzikiej radości i wybuchów śmiechu (jakie zawdzięczałam wspominanym Bocznym drogom), ale wręcz abstrakcyjne śledztwo, gdzie wszystko okazuje się być czymś innym niż się w pierwszej chwili wydawało, wciągało. Zdecydowanie nie jest to najlepsza z książek autorki, ale trzyma ona przyzwoity poziom i można po nią sięgać bez obaw. damawsalonie.blogspot.com
Joanna Chmielewska nigdy nie zawodzi. Uwielbiam ten rodzaj humoru. Każda książka tej Autorki to przygoda
Joanna Chmielewska to klasa sama w sobie.Jak zwykle nieco przewrotny tytuł uzasadniony jest niecodzienna fabułą książki.Ciekawi bohaterowie,nietuzinkowa fabuła i ironiczny humor to najlepsze cechy rozpoznawcze autorki
Elunia Burska po rozwodzie rozkwita. Nie tylko rozwija się zawodowo, lecz także odkrywa nowe pasje: zaczyna pojawiać się na wyścigach, a potem również...
Śmierć dobrego znajomego Joanny na plaży w Krynicy Morskiej i afera przemytnicza z mafijnymi porachunkami w tle tylko pozornie nie mają ze sobą nic wspólnego...
Przeczytane:2019-03-10, Ocena: 3, Przeczytałam, Wyzwanie - wybrana przez siebie liczba książek w 2019 roku (30),
„Zbrodnia w efekcie” to kryminał autorstwa Joanny Chmielewskiej. Jestem fanką jej książek, ale tych „starych” – z czasów „Lesia” czy „Dzikiego białka”, bo późniejsza twórczość autorki jakoś mnie drażni. Po „Zbrodnię w efekcie” sięgnęłam jednak z sentymentu, bo dowiedziałam się, że to ostatnia jej książka. I w sumie nie żałuję, bo znalazłam w niej wszystko, co lubię w kryminałach Chmielewskiej: zwariowany humor, absurdalne sytuacje, śmieszne sformułowania. Jest też niestety trochę tego, czego w nich nie lubię, czyli: chaos, gadulstwo i roztrzepanie przedstawionych w nich kobiet oraz nieprawdopodobne zbiegi okoliczności. Niemniej jeśli ktoś – tak jak ja – jest fanem dawnych powieści pani Joanny, nie radzę sięgać po „Zbrodnię w efekcie”, bo nie ma w niej tego ducha, którym zachwycały kryminały w stylu „Wszystko czerwone” czy „Harpie”.
Duża część akcji rozgrywa się w ogródkach działkowych, mamy więc przy okazji sporo informacji na temat różnych roślin – ale bez obaw, nie jest to nachalne i nawet brzmi ciekawie. Gorzej przedstawia się sama sprawa kryminalna, która – chociaż na początku mocno mnie wciągnęła (bezgłowy szkielet na działce to bądź co bądź dość intrygująca rzecz) – później robi się zbyt chaotyczna i rozmywa się w zawiłościach rodzinnych koligacji, spraw spadkowych, majątków arystokratycznych i wspomnień tylu osób, ze aż się od tego kręci w głowie. To główny powód, dla którego książka mi się nie podobała: za dużo historii, za dużo zagmatwania, zgubiłam się gdzieś tak w połowie i już nie udało mi się odnaleźć, chociaż szczerze kibicowałam sympatycznemu policjantowi Woźniakowi w jego śledztwie i życiu osobistym, w które także otrzymujemy wgląd (i ten akurat wątek, związany z uroczą Marlenką, jest jednym z ciekawszych i niezagmatwanych). Jak zwykle w kryminałach pani Chmielewskiej mamy bardzo pozytywny obraz stróżów prawa: męskich, silnych, zaangażowanych w prowadzone śledztwo i pamiętających szczegóły sprzed pięciu lat, jakby zdarzyły się wczoraj. Mamy też obraz kobiet, który zawsze mnie denerwował: rozgadanych, roztrzepanych, niezorganizowanych i chaotycznych – które to cechy w zamyśle autorki maja chyba tworzyć wizję pełną uroku, jako że wspomniani stróże prawa wytrzymują to wszystko bez mrugnięcia okiem, a nawet często – podchodzą do tychże dam życzliwie.
Zakończenie bardzo w stylu autorki – nawet jak ktoś się zgubił w połowie, to wyjaśnienie jest na tyle łopatologiczne, że można się połapać i odnaleźć. Ale prawda jest taka, że gdyby nie fakt, że jest to ostatnia książka autorki, która bardzo cenię, zostawiłabym ja w połowie i nie czytała, bo za bardzo mnie zmęczyła. Dokończyłam z szacunku, ale raczej nie polecam fanom starych dobrych kryminałów Chmielewskiej, chyba że w ramach podróży sentymentalnej i pożegnania z autorką.
Komu ta książka może się spodobać? Tym, którym styl „nowej” Chmielewskiej odpowiada – z całą pewnością. I tym, którzy ponad logikę postępowania bohaterów stawiają zabawne dialogi, pełen absurdów humor i lekki styl.
Podsumowując: „Zbrodnia w efekcie” to niezbyt udane pożegnanie z pisarką, aczkolwiek uważam tę książkę o wiele lepszą niż kilka bezpośrednio poprzedzających ją tytułów autorki.