Zapomimajka
Leszek Posiewała

,,Nie ma nic smutniejszego niż samotne dzieciństwo"

Według rodziców i innych dorosłych, kilkunastoletnia Majka oraz jej młodszy brat mają wszystko, o czym niektórzy mogą tylko pomarzyć. Dzieci nieustannie słyszą, że są kochane i  najważniejsze, jednak nikt nie wie, że rodzice gonią za karierą oraz spełnieniem własnych marzeń i nie mają przestrzeni na czas dla dzieci, poświęcenie im uwagi oraz obdarowanie czułością. Z tego powodu Majka zamyka się w sobie, a wszystkie myśli i pragnienia przelewa na papier, tworząc wspaniałe rysunki idealnej rzeczywistości, w której jest miejsce nawet na jej ulubione kwiaty - niezapominajki.

Leszek Posiewała w książce ,,Zapomimajka" ukazał świat oczami dziecka. Jej narratorką jest kilkunastoletnia Majka, która ze swojej perspektywy przedstawia codzienne życie.

W trakcie całej pozycji dostrzegalny jest bezbrzeżny smutek głównej bohaterki. W takim wrażeniu pozostałam do końca historii. Tak trafiającej w serce lektury nie czytałam już dawno. Ogrom emocji, przemyśleń i współczucia sprawiły, że naprawdę trudno mi było czytać każdą kolejną stronę. Z reguły nie wzruszam się przy książkach, ale przy tej kilka razy zaszkliły mi się oczy. Z pewnością będzie to pozycja, która na długo zostanie w mojej głowie.

Problemy poruszone przez autora są ciągle aktualne i mam wrażenie, że pojawiają się coraz częście.j Rodzice w swoim zabieganiu często skupiają się na zapewnieniu dzieciom rzeczy materialnych oraz zajęć dodatkowych, które niekoniecznie są zgodne z zainteresowaniami dzieci, zapominając że najważniejsze jest poświęcenie dzieciom swojej uwagi i czasu.

Uważam, że każdy rodzic powinien na chwilę się zatrzymać i odpowiedzieć sobie, czy faktycznie daje dziecku to czego potrzebuje, czyli zainteresowania, uczucia i czułości. Oczywiście nie znaczy to, że mają rezygnować z własnego rozwoju, ale nie skupiać się na nim za wszelką cenę.

,,Zapomimajka" skradła moje serce już w momencie pierwszego spojrzenia na okładkę, a kiedy zaczęłam czytać, to wiedziałam, że szybko się nie oderwę. Zakończenie okazało się dość nieprzewidywalne i wprawiło mnie w osłupienie, a także skłoniło do wielu przemyśleń.

Polecam!

,,Zapomimajka" to opowieść, która wznosi czytelnika na wyżyny dziecięcych emocji i głębokich tęsknot. Autor z precyzją analizuje samotność dziecka, rozświetlając mroki braku uwagi i zrozumienia od dorosłych, które zatruwają rozwój emocjonalny. W świecie Majki i jej brata, gdzie obietnice miłości ze strony rodziców brzmią jak echa opuszczenia, czytelnik odkrywa w sobie głębokie rezonanse i zmuszony jest zmierzyć się z własnymi relacjami rodzinnych.

Jednym z najdonioślejszych elementów książki jest finezyjna analiza więzi między rodzicami a dziećmi. Autor podaje w światło to, jak egoistyczne ambicje dorosłych potrafią oddalać od siebie dzieci, budując jedynie pozory opiekuńczości. Ta gorzka prawda, przyozdobiona delikatnością i subtelnym piórem, nie tylko wzbudza współczucie dla bohaterów, lecz również kusi do głębokiego zanurzenia się w refleksji nad własnymi postawami wobec najbliższych.

Książka prowokuje do namysłu nad istotą dzieciństwa i koniecznością autentycznego wsparcia emocjonalnego w procesie dorastania. Poprzez historię Majki, która wewnętrznie zamknięta poszukuje ukojenia w rysunkach, czytelnik dostrzega, jak istotna jest zrozumienie i bliskość w relacjach rodzinnych. W ten sposób ,,Zapomimajka" staje się nie tylko opowieścią o samotności, lecz także manifestem potężnej wyobraźni i kreatywności jako drogi radzenia sobie z trudnościami życiowymi.

,,Zapomimajka" to nie tylko wzruszająca opowieść o samotności i pragnieniu zrozumienia, lecz także inspirująca historia o mocy wyobraźni i kreatywności jako ścieżce do przemierzania trudności życiowych. To lektura, która skłania do refleksji nad własnymi postawami wobec bliskich oraz nad wartościami, które stanowią fundament w wychowaniu dzieci.

Wychowanie dziecka jest czymś wspaniałym, ale też trudnym. Książka, która przeczytałam, w swojej historii ukazuje poniekąd błędy, jakie popełniają często rodzice. Błędy, które odbijają się na całym obrazie rodziny, a zwłaszcza na dzieciach.

Pan Leszek Posiewała stworzył książkę pod tytułem ,,Zapomimajka", która ukazała się nakładem Wydawnictwa Novaeres. 

Książka opowiada historię Majki i jej brata, którzy na pozór mają wszystko. Nie mają jednak najważniejszego czułości, miłości i zainteresowania ze strony rodziców, co wpływa mocno na ich psychikę. Konsekwencje tego widać w fabule.

Książka mocno daje do myślenia. Ukazuje emocje i uczucia dzieci, które są zagubione, które oczekują ciepła, matczynej czy ojcowskiej troski, opiekuńczości, pomocy w rozwiązywaniu problemów, które dla nas mogą wydawać się błahe, dla nich są poważne. Tego bezpieczeństwa, którym obdarzamy dzieci, aby wiedziały, że co by się nie działo, zawsze jesteśmy. Niestety, kiedy rodzic ciągle dąży do spełnienia swoich marzeń i ambicji, myśląc, że przecież dziecko na pewno jest szczęśliwe, bo ma wszystko, może być i jest mocno krzywdzące.

Bardzo wzruszająca pozycja, która zwraca uwagę na to, jak ważne jest dzieciństwo. Zaniedbanie tego etapu życia dziecka niesie za sobą wiele konsekwencji na przyszłość. To też obraz samotności, który aż kuje w serce. Piękna, mądra, wartościowa książka, która pod delikatną okładką kryje w sobie ogromną ilość smutku. Przekaz, jaki niesie, jest według mnie apelem do rodzica, który może nie zauważać niektórych spraw.

Czas spędzamy z dzieckiem, nie jest tylko obowiązkiem rodzica. Jest kształtowaniem młodego człowieka, który kiedyś będzie musiał poradzić sobie w życiu sam, który założy rodzinę i będzie przekazywał dalej wartości wyniesione z domu.

Ile bym tutaj nie napisała to i tak trzeba przeczytać, aby poczuć to, co ja czułam.

Piękna pozycja.