Saga ortodoksyjnej rodziny z Europy Środkowej emigrującej po Holokauście do Stanów Zjednoczonych jest zarazem subtelnym portretem obyczajów i poruszającą opowieścią o ludziach coraz bardziej rozdartych pomiędzy wiarą, a prywatną tęsknotą. Cztery pokolenia, przedwojenna wioska w Transylwanii, potem Paryż i współczesny Williamsburg na Brooklynie... Autorka, która wychowała się we Francji w rodzinie należącej do sekty satmar, osadziła akcję w dobrze znanym sobie środowisku tej najbardziej fundamentalistycznej z sekt chasydzkich.
"Pozbawione praw obywatelskich bohaterki Markovits - mimo tego, a może dzięki temu, że pozbawiono je wolności - są przedsiębiorcze i posiadają wrodzoną duchowość." - The New Yorker
,,Powieść ,,Zakazana" głęboko mnie poruszyła. Cudownie ożywia wiele zdarzeń, łącznie z epizodami historii, które uważałem za dobrze mi znane; dzięki niej wiele się jednak dowiedziałem. Przede wszystkim uwidacznia ona pociechę płynącą ze ścisłego podporządkowania się surowym wymogom religii, za które czasami płaci się jednak bolesną cenę. Gdy czytałem tę książkę po raz pierwszy, całkowicie mną zawładnęła. Teraz, przeczytawszy ją po raz drugi, czuję się mądrzejszy." - JOHN CASEY, autor książek: nagrodzonej National Book Award ,,Spartina" oraz ,,Compass Rose".
"Elegancka, wciągająca" - New York Times
"Ambitna, odkrywcza powieść zapowiadająca pojawienie się nowej obiecującej pisarki" - Entertainment Weekly
"Urzekająca opowieść" - People
"Zachwycająco klarowna proza" - The Telegraph
Anouk Markovits wychowała się we Francji w rodzinie należącej do sekty satmar. Nie uczęszczała do szkoły średniej, lecz pojechała uczyć się do religijnego seminarium w Anglii. W wieku dziewiętnastu lat porzuciła rodzinę, by uniknąć zaaranżowanego małżeństwa. Otrzymała na Uniwersytecie Columbia stopień licencjata w dziedzinie nauk ścisłych, magisterium z architektury na Uniwersytecie Harvarda, oraz doktorat z literaturoznawstwa w Cornell. Prawa do wydania powieści ,,Zakazana" kupiono do kilkunastu krajów. Jej pierwszą powieść ,,Pur Coton" napisaną w języku francuskim, opublikowało wydawnictwo Gallimard.
Wydawnictwo: Świat Książki
Data wydania: 2014-03-19
Kategoria: Obyczajowe
ISBN:
Liczba stron: 296
Zgadzam się z recenzją z okładki, że to „elegancka proza”. Nie ma tu patosu i ckliwości, w które byłoby łatwo popaść przy tak dramatycznym temacie.
To historia dwóch dziewcząt i chłopca. Dwoje z nich cudem przeżyło wojnę, a teraz wszyscy żyją w bardzo tradycyjnych, żydowskich społecznościach. Przede wszystkim to opowieść o surowej religii, podporządkowującej sobie każdy aspekt życia wyznawców i o tym, jak bohaterowie walczą o swoje szczęście. Bezpośredni bunt Atary wymaga niebywałego hartu ducha. Z kolei Mila dobrze czula się w swojej społęczności, nigdy nie chciała się jej przeciwstawić, ale i ona znalazła sposób, żeby zbuntować się przeciw regułom. Ten jej „cichy bunt” jest niesamowity. Historia życia bohaterów, ich wewnętrznych konfliktów, decyzji, za które musieli zapłacić – to wszystko składa się na wciągającą opowieść o miłości, przyjaźni i o życiu w religijnej współnocie, która dba o swoich członków i daje im oparcie, ale w zamian wymaga bezwzględnego oddania. Trudno się oderwać, zwłaszcza, że autorka, która wychowała się w takiej wspólnocie, zapewne wie o czym pisze.
Przeczytane:2023-07-02, Ocena: 4, Przeczytałam, 52 książki 2023,
Opisana jest tu sekta żydowska. Gdy Mila po 10 latach małżeństwa nadal nie ma dziecka, obawia się, że zostanie zmuszona do rozwodu. W rozpaczy oddaje się obcemu mężczyźnie i zachodzi w ciążę. Nie wie, że mąż zrobił sobie badanie na płodność (zakazane wśród Żydów!), a wynik jego to bezpłodność, więc dziecko nie jest jego... Przez wiele lat Josef biję się z myślami, czy powiedzieć prawdę w swojej społeczności, ale lata mijają a jego dręczy to zbrukanie krwi przodków. Śpi osobno, aby nie tykać już żony, ale wychowuje córeczkę jak swoją. Aż w końcu Rachel dorasta, ma swoje dzieci... Dopiero w kolejnym pokoleniu prawda zostaje ujawniona. Wnuczka Josefa i Mili, 17-letnia Judith, nie potrafi żyć z tym brzemieniem, dziewczyna rzucą się pod pociąg.