Zaginione dziecko
Emily Gunnis

... Prawdę o śmierci jej matki zna milczący świadek.

Trzynastoletnia Rebecca Waterhouse była w domu Seaview Cottage, gdy jej ojciec zabił matkę.
Iris i Jessie, dorosłe córki Rebecci, wiedzą, że ich matka nie chce wracać do tego co zaszło tamtego dnia.
Kiedy Jessie znika z chorym noworodkiem, Iris czuje, że musi odpowiedzi szukać w przeszłości.
Czy uda jej się dotrzeć do mrocznego sekretu skrywanego przez Seaview Cottage?
"Zaginione dziecko" to thriller, który już na wstępie serwuje nam tajemnicę, która wciąga i nie pozwala przerwać jej poznawania.
Co takiego skrywa Rebecca? Kropla po kropelce autorka drąży i wciąga coraz mocniej, by ukazać brutalną prawdę.
Autorka poprzez historię, którą napisała pokazuje nam jak działa i jaki wpływ na kobietę może mieć psychoza poporodowa.
O tym się nie mówi, a kobiety często są napiętnowane przez otoczenie. Zostawione samym sobie, że swoim strachem i często nieszczęśliwym finałem.
Autorka w powieści pokazała jaki był stosunek do kobiet, przemoc domowa wobec nich, a także pokazuje obraz traumy osób wracających z wojny i ich rodzin.
"Zaginione dziecko" to wyważony, spokojny, ale mocno dający do myślenia thriller.

Niektóre tajemnice spoczywają pogrzebane latami...

Trzynastoletnia Rebecca Waterhouse była w Seaview Cottage, gdy jej ojciec zabił matkę..

Iris i Jessie, dwie dorosłe córki Rebekki wiedzą, że mimo upływu lat, matka nie chce opowiadać co wydarzyło się tej straszliwej nocy. Gdy pewnego dnia Jessie znika z ciężko chorą córeczką, Iris czuje, że musi sięgnąć daleko w przeszłość matki, by rozwiązać zagadkę...

Najnowsza książka Emily Gunnis to bardzo wciągający thriller, w którym aż roi się od zwrotów akcji, wielowymiarowych pistaci a fabuła rozwija się w zastraszającym tempie. To jedna z tych książek, od której ciężko się oderwać, bo sposób przedstawienia historii Rebbekki, która jest pełna mrocznych sekretów i rodzinnych tajemnic, sprawia, że czytelnik chce jak najszybciej poznać zakończenie. Autorka w swojej powieści porusza bardzo trudne i ważne tematy, jednak podchodzi do tego z niezwykłą skrupulatnością i delikatnością.

"Zaginione dziecko" to bardzo bolesna powieść, w której Emily Gunnis ukazuje nam dramat kobiet, które po porodzie popadają w psychozę. Przedstawia nam traumatyczne przeżycia osób walczących na wojnie oraz to, jakie skutki potrafi wywołać w człowieku wojna, i z czym muszą się zmagać rodziny osób walczących na froncie. W końcu też opisuje nam jak silna i bezwarunkową jest miłość rodzica do dziecka.. Myślę, że historia Rebbekki z pewnością nie jednego czytelnika skłoni do refleksji. Z uwagi na trudny temat, jaki porusza Autorka, uważam, że warto sięgnąć po tę książkę. Jeżeli lubicie klimatyczne historie, pełne mrocznych rodzinnych sekretów, to z całego serca polecam Wam "Zaginione dziecko".

Spodziewałam się dobrej lektury, ale niestety książka mnie rozczarowała. Przez większość czasu ma się wrażenie, że akcja w ogóle nie posuwa się do przodu. Do tego naprzemienne opowiadanie o losach poszczególnych bohaterek i podobieństwa między nimi sprawiało, że gubiłam się w tym, o której w danym momencie mowa. A obdarzenie połowy bohaterów chorobami psychicznymi to już chyba przesada ze strony autorki...

,,Zaginione dziecko" to druga książka Emily Gunnis, która na polskim runku została skategoryzowana jako thriller, choć ja chyba nie całkiem mogę się z tym zgodzić - według mnie książce bliżej do powieści obyczajowej opartej na sekrecie z przeszłości. Ten sekret nadaje lekturze dreszczyku, który trzyma czytelnika przy książce, jednak nie jest mocno odczuwalny, na pewno nie tak, jak oczekuje się tego w thrillerze. Mimo tego zamieszania gatunkowego, sama książka wypada naprawdę dobrze. Autorka porusza w niej mnogość tematów, a historię skupia na czterech pokoleniach kobiet. Dzięki temu świat rodzinny, kobiecy na moment po II wojnie światowej zderza się z tym, czego oczekujemy od niego współcześnie. To mocny kontrast, choć w historii znajdziemy też punkty wspólne. Jak na przykład psychoza poporodowa, z którą w tej rodzinie borykają się kobiety. Sporo miejsca zajmuje też temat stresu pourazowego jak następstwo wojny - z którym boryka się nie tylko były żołnierz, ale i cała jego rodzina. Relacja matka-córka w czterech pokoleniach to ta, która zgrywa historię w jedno, relacja trudna, bo obarczona tajemnicami i poczuciem winy. Całość czyta się dobrze, dosyć spokojnie, ale nie mogę zaprzeczyć - lektura jest zajmująca i pouczająca. Podobało mi się!

Rebecca w wieku trzynastu lat była światkiem morderstwa matki przez ojca. Mimo upływu lat nie może się z tym pogodzić, a okropna trauma jakiej doświadczyła przeszkadza jej w normalnym funkcjonowaniu. Wpływa to zwłaszcza na relacje ze starszą córką Jessie zwłaszcza, że poporodowa trauma spowodowała, iż wychowywał ją były mąż z nową małżonką. Jessie tuż przed porodem obawia się takiej samej psychozy, a gdy ta znika ze szpitala z ciężko chorym dzieckiem jej siostra czuje, że klucz do zagadki tkwi w przeszłości.

,,Zaginione dziecko" to pełen niepokoju klimatyczny thriller z mocno rozbudowaną warstwą społeczno-obyczajową , który wciąga i porywa od pierwszych stron. Sama fabuła będąca konsekwencją wielu sekretów została niezwykle dobrze przemyślana.  Lekki styl i nieoczywiste postacie są dużym plusem historii.  Plastyczne opisy psychozy poporodowej, tego jak wpływają na całą rodzinę ale i pokazanie jakie piętno potrafi odcisnąć na ludzkiej psychice wojna może szokować. Tak jak fakt, że jeszcze w latach pięćdziesiątych mąż mógł umieścić w szpitalu psychiatrycznym żonę gdy ta mu się znudziła. Całość jest pełna mroku, dramatu ale i wielkiej miłości do dziecka. Autorka pokazała jak stan psychiczny jednego z bohaterów może wpływać na cała rodzinę, prowadząc tym samym do dramatu. Dzięki zagłębieniu się w historię możemy poznać rozwój psychiatrii i jej sposoby leczenia depresji, psychozy czy traumy bojowej.  Nie jest to łatwa lektura ale zdecydowanie warta uwagi.