Zabita na śmierć. Aurora Teagarden
Charlaine Harris

To ósma i najdłuższa część przygód z całej serii poświęconej Aurorze Teagarden. Tytuł wydaje się być rodzajem gry słownej i może być odbierany jako błąd językowy. Na pewno nie zachęca on do lektury... Jak się ma natomiast sama treść? Tak jak na początku każdej książki z tej serii Aurora żyje sobie spokojnie, w pełnej harmonii. Nic nie zapowiada nadejścia kolejnej katastrofy. Postanawia udać się do ekskluzywnego klubu dla kobiet Uppity Women. Odbiera telefon od swojej bratowej Poppy, w którym ta informuje Roe o swoim spóźnieniu. Można się domyśleć co się później stanie... Tak, Aurora znajduje jej ciało. Nie można wymyślić już nic bardziej banalnego. Motyw ten już powtarza się po raz enty. Przyjrzyjmy się teraz konstrukcji intrygi i rozwikłania tej zagadki. Poppy trafia na pierwsze miejsce listy oczekujących do kobiecego klubu książki Uppity Women, co jest dość niezwykłe i nieoczekiwane. Ginie w tym samym dniu, w którym miała wstąpić w szeregi klubu. Po mieście krążą plotki o wzajemnej niewierności Poppy i jej męża co dodaje tajemniczości całej sprawie. Aurora postanawia sprawdzić, ile w tym wszystkim jest prawdy. Okazuje się, że ich życie było dość niekonwencjonalne; liczba kochanków wzrasta razem z liczbą podejrzanych. Jak to z Roe bywa, dzięki swojemu sprytowi i instynktowi rozwikła i tą zagadkę. Nie jestem rozczarowany tym tomem, gdyż poprzednie były takie same. Nie ma co się oszukiwać. Za mało tu wątku kryminalnego, za dużo romansów i szczegółów z prywatnego życia Roe. Cała fabuła tej książki kręci się wokół niewierności. Podsumowując, książka jak i cała seria wypadają dość blado. Za mało tu kryminału, czyli tego, czego oczekuje się od tej serii. Motywy dotyczące odkrycia miejsca zbrodni są powielane, akcja nie nabiera tempa, wręcz przeciwnie. Niektóre wątki poboczne są ciekawsze od wątku głównego i to może właśnie je należało by rozbudować lub zamienić rolami... Liczyłem na coś więcej i nie ukrywam rozczarowania. Książka była po prostu przereklamowana, choć są i tacy, którym się ona podoba. Ja niestety do nich nie należę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Chyba najlepsza część z serii. Ciekawy wątek kryminalny, rodzinne zawirowania w życiu Roe no i zakończenie. Brakowało mi tutaj tylko Youngbloodów, ale w sumie nie wiem co mieliby wnieść do tej części. Więc mimo mojej niechęci do postaci Robina, z chęcią przeczytam kolejną część.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W życiu Aurory Teagarden to już drugie morderstwo związane z członkostwem w klubie. Pierwsze miało miejsce w książce „Prawdziwe morderstwa” i było równie wstrząsające. Aż strach przystępować do klubów towarzyskich w Lawrenceton!

W tym roku miała miejsce premiera kolejnej części przygód Aurory Teagarden – „All the little liars”, ale na tłumaczenie pewnie przyjdzie nam odrobinę poczekać. Spragnionych twórczości Charlaine Harris odsyłam do cyklu o Sookie Stackhouse, jeśli lubicie krwawą jatkę i duże ilości scen erotycznych. Natomiast jeśli gustujecie w wartkiej akcji i nieco mniej pokornej bohaterce – znajdziecie to w cyklu o Lily Bard, który jest moim ulubionym w twórczości tej autorki. Teraz przymierzam się do tomów o Harper Connelly, które z kolei są zdecydowanie bardziej grobowe (liczę na czarne poczucie humoru Charlaine).

Całość recenzji na zukoteka.blox.pl już dzisiaj (01.08)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przyjemna książka i jak zawsze dobrze się czyta opowieści o niezwykłych przygodach Aurory Teagarden. Dziewczyna jak zawsze ma pecha natknąć się na jakąś zbrodnię. Nie inaczej jest tym razem, choć ofiarą jest osoba z jej przyszywanej rodziny.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Aurora wraz ze swoimi bratowymi miała się udać na spotkanie klubu czytelniczego. Poppy (jej bratowa) miała zostać członkiem klubu, lecz została zamordowana… Roe podejmuje się prywatnego śledztwa, przeszukuje rzeczy zmarłej, a także dyskretnie przepytuje osoby ze swojego otoczenia. Sprawa jest o tyle delikatna, że ofiara za życia miała sporo romansów, przewija się więc motyw niewierności. Bohaterka dowiaduje się sporo „brudnych” rzeczy nie tylko o zmarłej, lecz także o innych, poznaje nieprzyjemne tajemnice. Nasuwa się wtedy myśl, czy lepiej jest może nie wiedzieć i jak mało wiemy o innych ludziach. A także rozwiązanie zagadki: czasami ludzie popełniają przestępstwo z błahych dla innych przyczyn, a dla nich stanowi to centrum świata.
Ot, przyjemny, krótki kryminał.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)