Gorzej niż martwy
Charlaine Harris

Dawno temu przeczytałam "Pułapkę na martwego". Niedawno zobaczyłam w biedronce inne książki (w sumie trzy) z cyklu o Sookie za 5 zł, to musiałam kupić. 15 zł za trzy książki - no, nie mogłam się nie oprzeć. A teraz coś o książce :D Lubię Sookie. I nawet nie czytając wcześniejszych tomów wiadomo, co się w nich przytafiło. Bowiem Sookie to przypomina. Dla mnie te książki są wampirzą telenowelą, którą bardzo szybko się czyta i świetnie się przy tym bawi. Dlatego też już wkrótce na pewno przeczytam dwie ostatnie książki, które mi zostały. :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Charlaine Harris jest fenomenem literackim w Stanach Zjednoczonych. Jako jedyna autorka wprowadziła jednocześnie 7 tytułów serii na listę bestsellerów "New York Times". Na podstawie jej serii o Sookie Stackhouse, laureat Oscara i nagrody Emmy, Alan Ball nakręcił serial który z miejsca stał się hitem na całym świecie, zdobywając dwie nominacje do Złotych Globów i prawie 4 miliony widzów w samych USA. W Polsce emitowany na HBO serial jest najlepiej oglądanym serialem tego kanału. Prawa autorskie do serii książek Charlaine Harris o Sookie Stackhouse sprzedano do ponad 20 krajów. Gorzej niż martwy to tom ósmy wyżej wymienionej serii, wydany w Polsce po raz pierwszy w 2011 roku. Seria liczy sobie aż 13 tomów + opowiadania ze świata Stookie. Istnieje jeszcze jeden tom After Dead: What Came Next in the World of Sookie Stackhouse (październik 2013), który w Polsce nadal nie został przetłumaczony. Oczywiście, jak wielu autorów, również i Charlaine Harris posiada profil na fb: https://www.facebook.com/CharlaineHarris?fref=ts Cyklu Sookie Stackhouse opisałam już: tom 1. "Martwy aż do zmroku" tom 2. "U Martwych w Dallas" tom 3. "Klub Martwych" tom 4. "Martwy dla świata" tom 5. "Martwy jak zimny trup" tom 6. "Definitywnie martwy" tom 7. "Wszyscy martwi razem" Tak, wiem. Miałam zrobić przerwę na coś inteligentniejszego. Sama to sobie obiecałam i po części tego dokonałam. Brnę dalej w "Desperację" Kinga i powoli zbliżam się ku końcowi. Lecz pewien mały diablik w mojej głowie, taki mały szatan, zaraza i podchodek, zaproponował mi, abym czytała dalej o Sookie. Nie mógł to być świętoszek, bo to co przeczytałam, świadczy tylko i wyłącznie o diabolizmie. W ósmych już przygodach Sookie autorka zepsuła moje dobre wrażenie, które wywołała częścią poprzednią. Odniosłam wrażenie, że napisała ją po to, aby: a) zdobyć więcej kasy; b) dać ochłap fanom; c) udawać, że jest w formie; d) dać powód krytykom by dalej ją obsypywali niekomplementami. Większą część książki zajmują opisy postaci, kto jaki ciuch na siebie włożył, czy był ostatnio u fryzjera, czy pomalował sobie paznokcie, z kim ostatnio spał. Emocje są czysto papierowe, bez pokrycia w realnych świecie. Nie ma o tym mowy. Do tego należy jeszcze dodać, że zamiast opisywać sprawy stricte wampirze i nadnaturalne, ona wdaje się w opisy pracy w barze. Autorka zaniża sobie poziom na który wskoczyła w poprzedniej części i to doprawdy wprowadza mnie w niesmak i gniew. Wydawałoby się, że w tej części odbędzie się jakaś wojna. Mogłaby ona powstać dwóch przypadkach. Pierwszy z nich to konflikty w stadzie wilkołaczym ze Shreverport. Tu sprawy mają się dość ciekawie, ponieważ zaczynają się morderstwa na kobietach tego stada, a żona przywódcy zostaje uprowadzona. Zaognia się nieporozumienie pomiędzy przywódcą a Alcide'm (wspomnianym prawie kochankiem Sookie w częściach poprzednich). I tu, o ironio, autorka ruszyła głową i opisała dość ciekawy motyw próby przejęcia władzy przez inne stado, zdziesiątkowane przez Katrinę. Drugi konflikt dotyczy oczywiście spraw wampirzych i kolejnego przejęcia. Po zamachu na "Piramidę", Sophie-Anne dochodzi do zdrowia (odrastają jej nogi o_O) i nie może pełnić władzy zarówno w Luizjanie jak i Arkansas. To wkracza wampir, którego stanu nie pamiętam, ale pragnie on przejąć jej włości. Oczywiście zabija ją i innych szeryfów i zostawia przy życiu tylko Erica (powiązanego krwią z Sookie). Oczekiwałam tu krwiożerczej walki na ostateczną śmierć i dalsze życie w mrokach. A co otrzymałam w zamian za wierność i czytanie książek Charlaine? Eric powiedział, że przyjmuje zwierzchnictwo wampira i tyle. No, szał. Jestem smutna i zawiedziona. Miało być tak pięknie, wydawnictwo MAG mi to obiecało na okładce. Wydawnictwo MAG, które wydało Eragona, Dary Anioła, Diabelskie Maszyny i mnóstwo innych dobrych serii o których pewnie jeszcze nie wiem, jak ono mogło wydrukować coś takiego... Niestety, pomstując na blogu niczego nie wskóram. Od dzisiaj na A Diabeł wciąż się śmieje będę dawała upust swemu złemu nastrojowi po książce, czymś co powinno się należeć do ogólnoświatowego oceniania: dislike. Opinia dostępna również na moim blogu: http://esperazna.blogspot.se/2015/01/gorzej-niz-martwy.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)