Z Pokorą przez życie
Wojciech Pokora, Krzysztof Pyzia

Niezwykle zwykły

Wojciech Pokora – mistrz sztuki aktorskiej, kreator wielu niezapomnianych ról, daje się nam poznać w niezwykłym wywiadzie rzece.  Niezwykłym, bo jedynym jaki się ukazał w formie literackiej i osobiście uważam, że to straszne niedopatrzenie.  Wyobrażam sobie, że zbieranie materiału musiało być dla Krzysztofa Pyzi nie lada wyzwaniem.  Jego rozmówca, człowiek bardzo dorosły nie jest typem „chwalipięty” i jak sam przyznaje ma już kłopoty z pamięcią. Na szczęście z pomocą przychodzi pani Hanna Pokora – strażniczka pamięci męża, autorka wybornego sernika, który obok wspomnień jest serwowany podczas rozmów.  Ich owocem jest książka pełna smakowitych i zaskakujących informacji.

Legenda polskiego kina mieszka w zwykłym bloku na Bielanach, daleko tu do celebryckiego stylu życia. Dzięki tym jakże bliskim zwykłemu Kowalskiemu okolicznościom, mistrz zdaje się być jeszcze przystępniejszy. I to było pierwsze z wielu miłych zaskoczeń, które mi towarzyszyły podczas tej lektury. Kolejnym był fakt, że Wojciech Pokora – aktor wszechstronny, ikona polskiej komedii – aktorem został przez przypadek. By uniknąć obowiązkowego naboru do szkoły oficerskiej, zapisał się do amatorskiego kółka teatralnego na Żeraniu. Artysta tak tłumaczył swą decyzję: „Było tam sporo pięknych dziewcząt z administracji, które żal było zostawiać”.[s.41] Zresztą decyzja o zostaniu artystą, wywołała niezłą burzę w rodzinie, w której wszyscy byli inżynierami i taki los projektowano Wojciechowi (ukończył Technikum Budowy Silników Samolotowych w Warszawie). Na szczęście nie udał się ten plan i wbrew rodzinnym tradycjom został absolwentem Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej.

Dalej otrzymujemy przezabawny opis artystycznej drogi aktora – psikusy  Wiesława Gołasa, gagi i wpadki podczas przedstawień teatralnych i kabaretowych – anegdoty, zdjęcia  i wielkie nazwiska polskiej sceny. Och, działo się! Mimo czasów politycznie trudnych, pełnych różnych niedostatków i braków wesoło i intensywnie toczyło się życie.  Widać, że mistrz ma duży dystans do siebie i z rozbrajającą szczerością opowiada o swojej karierze. Choć wiele miejsca poświęcono w lekturze działalności zawodowej Wojciecha Pokory, czytelnik ma okazję  poznać też pana Wojciecha prywatnie.

Mąż jednej żony, ojciec dwóch córek i kochany dziadek pięciorga wnucząt. Zapalony działkowiec. Mimo niezapomnianych ról komediowych, nie był typem komedianta. „Nie uważam się za wesołą osobę. Nigdy nie lubiłem brylować w towarzystwie, tak jak potrafią  to inni. Ja raczej stoję z boku i słucham”. [s. 331]

Jeśli więc czasem lubicie odpocząć od fikcji literackiej, zachęcam do przeczytania wywiadu z Wojciechem Pokorą. Niezwykła, intrygująca rozmowa na poziomie.

"Z Pokorą przez życie" to wywiad-rzeka z Wojciechem Pokorą, przeprowadzony przez Krzysztofa Pyzię.

Wojciecha Pokorę kojarzy chyba każdy miłośnik polskiego kina. Zasłynął z takich ról jak: Stanisław Maria Rodowicz vel. Marysia w filmie "Poszukiwany, poszukiwana", docent Zenobiusz Furman z serialu "Alternatywy 4", hrabia Żorż Ponimirski z serialu "Kariera Nikodema Dyzmy", czy inżynier Mieczysław Gajny w serialu "Czterdziestolatek". Aktor postanowił podzielić się swoimi wspomnieniami i doświadczeniami w książce "Z Pokorą przez życie".

"Z Pokorą przez życie" to wywiad-rzeka z Wojciechem Pokorą, przeprowadzony przez Krzysztofa Pyzię. Książka została podzielona na 48 rozdziałów (w tym epilog) - m.in. "Chcę oglądać twoje nogi!", "Podryw na korepetycje", "Bimber Stasia Barei" czy "Walizki za drzwiami - przepis na udane małżeństwo".

Okazuje się, że wybitny aktor Wojciech Pokora, zawód wybrał przez przypadek. Ukończył Technikum Budowy Silników Samochodowych w Warszawie, a potem dostał przydział do pracy w Fabryce Samochodów Osobowych na Żeraniu. Tam musiał wybrać jeden z dwóch kierunków dalszego rozwoju - szkoła oficerska lub kółko teatralne. Wraz z Jerzym Turkiem wybrali aktorstwo. Lekcje pobierał u Hanki Bielickiej, a potem swoje pierwsze kroki stawiał w Teatrze Dramatycznym w Warszawie. I tak rozpoczęła się jego kariera. Co ciekawe, ilekroć trafia się w telewizji powtórka filmu "Poszukiwany, poszukiwana" w reżyserii Stanisława Barei, słyszy, że ma ładne nogi.

Wojciech Pokora, wraz z żoną Hanną, opowiada o swoim życiu osobistym i zawodowym. Wspólnie podają przepis na udane małżeństwo, bowiem są razem prawie 60 lat. Pokora przytacza także anegdoty związane z aktorami i reżyserami, z którymi współpracował. Wśród nich są m.in. Wiesław Gołas, Zdzisław Maklakiewicz, Jan Himilsbach, Jan Kobuszewski, Gustaw Holoubek, Stanisław Bareja, Jerzy Gruza, Olga Lipińska. Całości dopełniają wypowiedzi innych znanych osób, które miały styczność z Wojciechem Pokorą.

A co Wojciech Pokora myśli o aktorach młodszego pokolenia - np. Kasi Cichopek? Zdaniem Wojciecha Pokory to bardzo miła, ale niedoświadczona dziewczyna. Niepotrzebnie - wzorem zachodnich aktorów - poza telewizją oddała się teatrowi. Na Zachodzie gwiazdy filmowe kapitalnie sprawdzają się na dużym ekranie, ale ich występy w teatrze są tragedią. Tutaj jest podobnie. Z kolei Piotr Adamczyk, Tomasz Karolak i Borys Szyc to świetni aktorzy, ale nie należą do szkoły Pokory. Zostałem nauczony odmiennego podejścia do aktorstwa i przyzwyczajony do innych zachowań. Niektóre rzeczy mnie rażą.

Wojciech Pokora ma niezwykłe poczucie humoru, jak choćby we fragmencie o Kalinie Jędrusik, która za rządów Władysława Gomułki została objęta zakazem pokazywania w telewizji. W tamtych czasach bardzo się zwracało na to uwagę; kobiety nie mogły nosić zbyt wydekoltowanych sukienek, a mężczyźni długich włosów. Ja na szczęście nie miałem długich włosów. Nogi, owszem, pokazywałem, ale biustu już nie.

Choć jest już legendą polskiego kina, jest niezwykle skromnym człowiekiem, nie gwiazdorzy. A im jest starszy, tym ma większą tremę (choć tego nie widać, jest oazą spokoju). Jak przyznaje Cezary Żak: Pamiętam, że strasznie mnie stresowało, że będę z nim grał. Na szczęście emocje opadły zaraz po tym, gdy okazało się, że na planie zamiast wielkiej gwiazdy pojawił się skromny facet z wyuczonym tekstem.(...) Dalej, w czasie prób, miałem dwoje wspaniałych aktorów - Barbarę Krafftównę i Wojciecha Pokorę. Przy pierwszych próbach traktowałem ich bardzo ulgowo. Bałem się dać im jakieś uwagi, żeby ich nie urazić. W końcu są żywymi legendami. Kilka dni później oni sami zwrócili mi uwagę, bym taktował ich na równi z młodszymi aktorami - Nie jesteśmy "świętymi krowami" - przekonywali.

Z książki można dowiedzieć się m.in. dlaczego Pokora nie lubi filmu "Poszukiwany, poszukiwana", kto jest jego filmowym autorytetem czy jakie dowcipy miał Wiesław Gołas, a także jaki sposób na Olgę Lipińską miała Hanna Pokora i jak postawiła się Ninie Andrycz. Publikację wzbogacają zdjęcia prywatne i z planów filmowych. Dla ułatwienia dodano także spis ról i indeks osób. Polecam tę książkę miłośnikom Wojciecha Pokory i ciekawych wywiadów.

56/52/2020
"Z Pokorą przez życie"
Krzysztof Pyzia Prószyński i S-ka
#krótkaopinia
Wywiad rzeka ze wspaniałym aktorem, dobrym i skromnym człowiekiem, bardzo ciepłą i sympatyczną postacią ze świata teatru i filmu polskiego. Polecam jak najbardziej, czyta się przyjemnie i szybko, tekst uświetniają liczne fotografie, a wywiad przeplatają opinie i wspomnienia związane z panem Wojciechem innych aktorów czy aktorek. Dla lubiących biografię i wywiady rzeki w sam raz pozycja ! Moja ocena to 6/6 !