Z miłości? To współczuję. Opowieści z Omanu
Agata Romaniuk

To druga książka z tej serii reporterskiej jaką przeczytałam. Pierwsza była „A co wyście myślały?” I obie bardzo przypadły mi do gustu. Poza tym uwielbiam czytać książki z tematyki arabskiej. O ich obyczajach, funkcjonowaniu, zaściankowym (oficjalnym) myśleniu i tym co dzieje się za kotarą. Tajemnicach, których Allah nie widzi i sposób bycia kobiet. Oman w ostatnim czasie stał się bardzo popularnym kierunkiem destynacji urlopowych. Choć wcześniej mało się o nim słyszało teraz zaczyna wieść prym w turystyce. Dlaczego tak się stało? Bogactwo, rozwój kraju zachwyca. Jednak na jak długo? Nowoczesność ściera się z tradycją. Jak bardzo kraj zmienił się na potrzeby turystów? Jak sama autorka mówi nie jest to typowy poradnik turystyczny, ale bardziej wycieczka po obyczajowości i kulturze. To tam kobiety za pośrednictwem mężczyzn negocjują swoje małżeństwa i zabezpieczają się finansowo w przypadku rozwodu. Współczują nam Europejkom, że wychodzimy za mąż z miłości. Świetnie napisana, piórem Polki, która mieszkając w Omanie poznała ten świat od podszewki. Czyta się rewelacyjnie. Książka stanie się na pewno jedną z moich ulubionych. Ciężko nie zgodzić się w wielu momentach z postrzeganiem małżeństwa przez współczesne mieszkanki Omanu. Choć u nas takie zasady są nie do przyjęcia. Zdecydowanie polecam. Poszerzanie horyzontów dzięki tej książce jak dla mnie zaliczone 👌🏻
—————————

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Obiecałam sobie, że już nie będę więcej sięgać po książki opisujące życie kobiet w krajach muzułmańskich. Ale jak książka trafiła do mojego domu to nie umiałam jej oddać do biblioteki bez przeczytania. Ale tak naprawdę szkoda było mojego czasu, nic nowego ani odkrywczego tam nie znalazłam. Cieszę się niezmiennie, że urodziłam się w cywilizowanym kraju i nikt i nic nie zmusiłoby mnie do wyjazdu do któregoś z muzułmańskich państw. Jak ktoś , a szczególnie kobieta na coś takiego się decyduje to sama kuje swój los. Gorzej mają osoby tam urodzone ale im pomóc nie mogę.                                                  

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Z jednej strony szalenie ciekawa historia nieprzeciętnej kobiety, z drugiej - głównej bohaterki nie polubiłam, ponieważ musiała się wykazać niezłym charakterkiem i sprytem, że zdobyła swoją pozycję. Gdyby jeszcze na zdobyciu pozycji kończyłoby się, moja sympatia byłaby większa. Niestety skrytobójstwo potwierdza tylko, że niestety mimo ciekawego życiorysu, Aleksandra szlachetna i dobra nie była.
Książkę warto przeczytać i zapoznać się z historią życia tej niesamowitej osoby i otoczenia w jakim przyszło jej żyć.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Reportaz o zyciu kobiet w Omamie w Arabii. Autorka pokazuje zycie kobiet ktore nadal mimo tego ,ze w wielu krajach kobiety decyduja same o sobie tu nadal sa pod wladza mezczyzn. Od dnia narodzin sa przypisane do zycia pod ich dyktando ,wydawane za maz wbrew wlasnej woli a malzenstwo jest aranzowane i spisywane jak umowa ktora bedzie najkozystniejsza dla meza i jego rodziny. Koszmar. Po lektorze takich ksiazek dziekuje ,ze zyje w kraju gdzie mam prawo wyboru .Swietna ksiazka warta przeczytania.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka jest trochę nie równa. Ostrzeżenie od autorki jest rzeczywiście zrealizowane. Wywiady z kobietami żyjącymi w Omanie mają różne znaczenie i początki, nie łączą się między sobą. Jedynym wspólnym spojrzeniem jest kobieca perspektywa. Nie jestem pewna czy jest to świetna książka, ale na pewno jest ciekawa. Mnie głównie nauczyła tego, że trzeba doceniać to gdzie jesteśmy. Bo wiele kobiet żyję mając jeszcze mniej praw niż kobiety mają w Europie. Mam takie poczucie, że taka książka powinna być obowiązkową lekturą przy nauce świata. Nadaję nowego sensu w patrzeniu na problemy. Historię różnie oddziaływują na mnie, ale ostatecznie bardzo jestem zadowolona, że trafiłam na tę książkę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)