Xięgi Nefasa. Trygław. Władca losu
Małgorzata Saramonowicz

Średniowiecze, błędnie postrzegane jako ciemne wieki, poszerza swoje pole w polskiej literaturze fantasy. Będąca powrotem po latach powieść Małgorzaty Saramonowicz jest znakomitym przykładem tego, że można w porywający sposób dokonywać reinterpretacji historii, a nawet próbować napisać ją na nowo. Chrześcijaństwo zdobywa wyznawców tępiąc konkurentów, kraj podzielony między braci stoi na krawędzi wojny, książęta usilnie próbują spłodzić dziedzica, który da im poparcie możnych i przewagę w drodze do tronu. Zawsze raził mnie płaski i bezbarwny obraz średniowiecza, niejako pozbawiony emocji, gdzie wszyscy ludzie, niczym na ówczesnych obrazach, byli posłuszni Bogu, władcy, uczciwi, a wojny były jakimiś abstrakcyjnymi konfliktami mężnych rycerzy czy wojów. Wiadomo wszak, że Słowianie są krewcy, pełni namiętności i poddają się emocjom. Nie sposób uciec tu od wspomnienia powieści Elżbiety Cherezińskiej, u której element fantastyczny był niejako barwnym dopełnieniem opowieści głęboko zakorzenionej w historii. Dariusz Domagalski w cyklu krzyżackim sięgnął po mistykę i wplótł ją w osnowę konfliktu Polski z Zakonem. Małgorzata Saramonowicz podeszła do tematu w dużo szerszy sposób - biorąc kroniki Galla Anonima jako punkt wyjścia do dyskusji z opisanymi w nich wydarzeniami. Tytułowy Nefas, czyli niegodny, autor owych kronik, po latach chcąc uwolnić się od brzemienia przeszłości, opisuje wydarzenia takimi, jakimi naprawdę były i opisuje swoje motywacje do uprzedniego przeinaczania bądź pomijania faktów. Takie ujęcie pięknie i plastycznie kontrastuje suchy, formalny i pobożny język dokumentów z owych czasów z pełnym emocji, zdrad, namiętności i żądzy władzy świata silnych mężczyzn i przebiegłych kobiet. Galeria postacie jest silnym punktem powieści, każdy bohater wnosi jakiś ciekawy rys do obrazu, który plecie los. A czy wpływa na niego Bóg, Trygław, czy może ludzie? Takie wątpliwości trawią tytułowego kronikarza, który nie jest tu jeno skromnym mnichem, a tajemniczym szpiegiem, byłym krzyżowcem, poszukiwanym zdrajcą, osobą wielu talentów i uważnym obserwatorem, który ukrył się w krainie rządzonej przez Krzywoustego. Niepewność i wątpliwości co do boskiej potęgi oraz zmagania z wiarą nie są jednak prostym przeniesieniem współczesnych pytań, a może raczej - pewne pytania są i będą wieczne. Podupadła wiara zakonnika tym bardziej drży, gdy staje w obliczu realnej potęgi mocy pradawnego boga, którego chrześcijaństwo tępi. Czy Nefas nie pożałuje splecenia jego losu z żywotami trójki dzieci? Jaką cenę będzie musiał zapłacić i jak wpłynie to na losy królestwa? Ile zależy od mocy Trygława, a ile od knowań ludzi u władzy? Równanie o bardzo wielu zmiennych ulega ciągłym przekształceniom, zaskakując przebiegłością, odważnymi decyzjami, śmiałymi działaniami, zdradą i szantażem. Chcący przejąć władzę Zbigniew, tajemniczy mag (dobrze wpleciony element fantastyczny, bliski tradycyjnemu pojmowaniu maga czy alchemika), zagadkowa Rangda, ambitny biskup Baldwin (którego przypowiastki ukazują nam zwyczaje, postacie świętych, sposób rozumowania w średniowieczu), wikingowie palący wioski - a także dzieci, które wpłyną na losy słowiańskich ziem. Nie ma tu zbędnej stylizacji językowej, ale pojawia się - zapomniana chyba od czasu Choromańskiego - murwa! Wspaniała postać drugoplanowa, która przykuła moją uwagę to Jarko i jego Rubin :) Jedyne, co mnie trochę zastanowiło po lekturze, to odniesienia do "walki za kraj" - w końcu państwowość jako taka dopiero się wówczas kształtowała i postrzegano zamieszkiwane ziemie bardziej w kategoriach królestwa - ale nie był to element szczególnie rzucający się w oczy podczas lektury. Emocjonująca, barwna opowieść wiodąca nas przez historię, obyczaje, zabobony, obostrzenia religijne, krwawa intryga, zwroty akcji - i to zakończenie! Czekam bardzo niecierpliwie na drugi tom!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

XIĘGA FANTASY DAWNEJ POLSKI Fantasy osadzone w realiach historycznych to żadne novum, nawet w naszym kraju. Bo w czym niby mielibyśmy być gorsi, żeby jakakolwiek gałąź fantastyki miała omijać Polską ziemię? To, co jednak wyróżnia nową powieść Małgorzaty Saramonowicz, to okres, w jakim dzieją się przedstawione w niej wydarzenia. Wiek XII. Sytuacja w kraju jest bardzo ciężka, sama Polska zaś chwieje się na granicy upadku. Chrześcijaństwo za wszelką cenę stara się tępić wiarę przodków, która wciąż jest żywa w narodzie, władca zaś, Bolesław Krzywousty, dokłada starań by doczekać się potomka płci męskiej, w przeciwnym razie straci swoją władzę. Z pomocą przybywa kronikarz Bolesława, Nefas, rozwiązania problemów szukając u kapłanów Trygława. Potomek przychodzi na świat, ale nikt nie jest świadom konsekwencji tego czynu i losu trójki dzieci, która przychodzi na świat w jednej chwili i w jednej wspólnej chwili przyjdzie im odejść z tego świata... Początek niniejszej powieści należy do dość trudnych. Archaiczny, stylizowany na swoją epokę styl, pióro pełne ozdobników i specyficznych zwrotów, wprowadzają nastrój powieści stricte historycznej. Szybko jednak czytelnik się wczuwa i przyzwyczaja, a język staropolski (czy raczej quasi-staropolski) staje się dodatkowym smaczkiem, dodającym całości realizmu. Styl oczywiście pasuje do treści, ta zaś rzeczywiście bliższa wydaje się historycznej, niż fantasy. Autentyczne postacie i wydarzenia, splatają się tu z fantastyką, ale z fantastyką przyziemna bardzo, osadzoną w naszej tradycji. Fantastyką swojską, ciekawie poprowadzoną i dającą przyjemne perspektywy na dalsze tomy tej opowieści. Kto więc te klimaty i takie opowieści lubi, będzie zadowolony. ,,Xięgi..." dostarcza mu bowiem sporo dobrej rozrywki, solidnie osadzonej w rzeczywistości, jak i gatunkowych ramach. Coś w sam raz na kilka wieczorów w towarzystwie książki. Recenzja opublikowana także na moim blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2016/02/08/xiegi-nefasa-t-1-tryglaw-wladca-losu-malgorzata-saramonowicz/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)