Wypędzony
Jacek Inglot

Rok 1945, UB, Wrocław, ciężko się czyta, bo ciężki temat, ale książka świetna! Zachęcam wszystkich do przeczytania.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Breslau - Wrocław - miasto o bogatej przeszłości, ważne zarówno dla Polaków, jak i Niemców. Inglot to człowiek od dzieciństwa powiązany z tym miejscem i pewnie z tego powodu potrafi pisać o nim tak wiarygodnie. Mogłoby się wydawać że o Wrocławiu napisano już wszystko, autor jednak uświadamia nam jak wiele pozostaje jeszcze nieodkryte... Książka zachwyci lokalnych patriotów, będzie również ciekawą pozycją dla każdej osoby zakochanej w historii.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Akcja powieści Wypędzony rozgrywa się tuż po II wojnie światowej,  a wielu tutejszych mieszkańców to Niemcy, dla których miejsce to nadal nosi nazwę Breslau. Mamy więc rok 1945, a głównym bohaterem jest Jan, który przyjeżdża do Wrocławia i tutaj wstępuje do milicji, próbując zapanować nad wszechobecnym nieporządkiem, chaosem i  bezprawiem. Na kartach książki spotykamy szabrowników, którzy chcą za wszelką cenę wzbogacić się, nie licząc się z nikim i niczym. Zmarłej kobiecie potrafią ściągnąć z palca obrączkę, zabijają, gwałcą, terroryzują przegranych w wojnie Niemców. Mamy tu do czynienia z ukazaniem mniej znanego oblicza wojny. Niemcy, zwykle ukazywani jako oprawcy, tutaj okazują się ofiarami Polaków, muszą opuścić własne mieszkania. Muszą opuścić jedyne miejsce, które znają, które uważają za swój dom, by rozpocząć swoje życie od nowa na kompletnie obcej, nieznanej im ziemi. 

 

Tematyka książki bardzo do mnie przemawia, jest interesująca, ciekawa, nigdy nie zastanawiałam się bowiem nad tym, jak takie piękne, jedno z moich ulubionych polskich miast, wróciło na naszą mapę i stało się na nowo częścią Polski. Myślę, że taka wiedza jest nam wszystkim potrzebna, nie ma co zamiatać takich trudnych i bolesnych spraw pod dywan, trzeba zmierzyć się z tą niewesołą rzeczywistością, zrozumieć, że nie wszyscy Polacy byli pozytywnymi postaciami i bohaterami. 

 

"Wypędzony" szczególnie zapadnie w mojej pamięci i polecam Wam tę książkę, na koniec przytaczając jej fragment:

"Niemiec milczał dłuższą chwilę. 

- A co ty tam wiesz o piekle... Gdybyś widział to, co widziały moje oczy... W takim Auschwitz na przykład albo Bergen - Belsen. Widziałem dziesięć tysięcy martwych ludzi ułożonych w wielopiętrową pryzmę, oblanych ropą i palących się żywym ogniem.  Tłumy Żydów stłoczonych jak bydło i gnanych pałkami do komory gazowej... Nie, nie tylko oglądałem. Strzelałem w kark kobietom spychanym do dołów z trupami, wdychałem smród spalonego mięsa i miałem w ręku popiół  z ich kości... Nie, panie Polak, piekłem to ty mnie nie strasz, w piekle to ja już byłem."

 

Recenzja pochodzi  z mojego blolga asymaka.blolg.interia.pl

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

książka pana Inglota wywarła na mnie ogromne wrażenie. Tak jak każdy teoretycznie wiem, że Wrocław przed wojną był niemiecki. Jak każdy znam historie ludzi na siłę wysiedlanych ze wschodu. I tu przyznaję się bez bicia. Nigdy ale to nigdy o powrocie Wrocławia do Polski nie myślałam jak o tragedii Niemców, którzy od pokoleń tam własnie żyli. Znaczy i mnie nie ominęło sztampowe myślenie Polaków kładące nacisk tylko i wyłącznie na krzywdę naszego narodu pomijając jakoś odruchowo takie "niuanse" jak wysiedlenia Niemców... Po lekturze "Wypędzonego" długo nie mogłam dojść do siebie.Takie lektury pozostawiają po sobie ślad na bardzo długo. Pomijam tu celowo wątek kryminalny, który nawiasem mówiąc był świetny i skupiam się wyłącznie na powojennym Breslau. Tak się złożyło, że Wrocław znam dość dobrze ale patrząc na powojenne zgliszcza odkrywałam go na nowo oczyma autora. To była naprawdę fascynująca wędrówka. Jeszcze dotąd nie zdarzyło mi się czytać o mieście tak znanym i obcym jednocześnie. I choć wiem ,że "Wypędzony" to książka, której bohaterem jest Korzycki to nie mogę oprzeć się wrażeniu, że tak naprawdę bohaterem powieści jest właśnie Wrocław, a losy Jana mają na celu tylko uwypuklenie obrazu tragedii jaka spotkała to miejsce. Książka wstrząsa - powtórzę to pewnie jeszcze nie raz. Przyzwyczajona do czytania mocnej literatury nie zawsze (przyznaję ze wstydem) byłam poruszona scenami przemocy jednak jedna ze scen tak bardzo utkwiła mi w pamięci, że do dziś nie potrafię pozbyć się jej z głowy. Może Wam wyda się to zabawne, ale do dziś myślę o zagłodzonej małpie(bodajże szympansicy), która wraz ze swoim młodym wyłoniła się z ruin. I ta niemoc Korzyckiego kiedy już chciał ją nakarmić jednak ona w panice uciekła i spowodowała wybuch zaminowanego budynku... Bezsensowna śmierć zwierzęcia od razu skojarzyła mi się z bezsensowną zagładą wielu istnień ludzkich... Czytając "Wypędzonego" zaczynamy zdawać sobie sprawę, że wojna i okres powojenny tak naprawdę nigdy nie były czarno- biała. To nie było tak ,że wszyscy Polacy byli dobrzy, a Niemcy źli. OK. Teoretycznie każdy z nas zdaje sobie z tego sprawę i w wielu książkach można doczytać się tego między wierszami. Jednak nie u Inglota. On ukazał wszystkie odcienie szarości rzeczywistości tamtych czasów. Autor nie koloryzuje - on raczej stara się przedstawić ówczesne realia i udało mu się to genialnie. Nie ma tu żadnych upiększeń, gloryfikacji Polaków czy gnojenia Niemców. Są ludzie - nie Niemcy, nie Polacy, a właśnie ludzie, których krzywda ukazana jest oczyma Korzyckiego. Byłego akowca, który choć mówi, że cały naród niemiecki musi ponieść karę jednak nie do końca na to przystaje... Choć "Wypędzony" napisany jest świetnym językiem i czyta się go doskonale nie można powiedzieć, ze jest to lekka lektura. Wręcz przeciwnie - zmusza czytelnika do myślenia, refleksji oraz niejednokrotnie przewartościowania swoich poglądów. Bo tak naprawdę kto był zwycięzcą, a kto przegranym... Polecam każdemu, kto dojrzał do takiej lektury. Jest to książka, do której na pewno nie raz jeszcze powrócę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jezeli ktos potraktuje te ksiazke jako kryminal jak anonsuje okladka,to moze poczuc sie rozczarowany.To powiesc swietnie oddajaca zycie w odradzajacym sie po wojnie Wroclawiu,z watkiem kryminalnym,ale schowanym na drugim planie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)