Wybór opowiadań
Tadeusz Borowski

Ciężko wczuć się w rolę Tadka, który jakby wyzuty z emocji żyje w mieście i w obozie. Do wszystkiego podchodzi chłodno. Trudne to do osiągnięcia, ale może dzięki temu łatwiej przejść przez trudne życie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Poruszające historie, wstrząsające opisy i przytłaczająca myśl, że to wszystko zdarzyło się naprawdę. Myślę, że wiele osób ma takie samo zdanie jak ja. I chociaż czasem naprawdę ciężko przejść przez takie opowiadania jak: "Pożegnanie z Marią", "U nas, w Auschwitzu" , "Dzień na Harmenzach" czy "Proszę państwa do gazu" musimy się z nimi mierzyć żeby nigdy nie zapomnieć, co działo się podczas II wojny światowej i jakie okropności wyrządzali sobie nawzajem ludzie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wojna, wojna, wojna... ostatnio czytam sporo książek właśnie o tej tematyce. W szkole - bo współczesność, w domu - bo tak wyszło, że matura się zbliża i przerzuciłam się na "poważną" literaturę. Nie umiem oceniać ludzkich przeżyć, nie potrafię ocenić wspomnień człowieka, skoro sama nie przeżyłam wojny. Dlatego przede wszystkim przy tej ocenie skupiam się na sferze technicznej. Niektóre opowiadania naprawdę napisane są świetnie, wciągają, sprawiają że nie potrafisz się oderwać, mimo grozy wylewającej się z kartek. Nie lubię książek o obozach (nie czytam ich). W gimnazjum nie przeczytałam "Dymy nad Birkenau", ponieważ bałam się, że zniszczy mi psychikę. Tutaj również są opisy śmierci, niedoli, strachu... i są one przerażające, to prawda. Nie ma tutaj wielu uczuć, Borowski pokazał że w codzienności obozowej trzeba się ich wyzbyć, aby przeżyć. Polecam wszystkim o stalowych nerwach. Może nie wszystkich wzruszy i przejdzie bokiem (wielu jest takich, co lubują się w większych okrucieństwach), ale mnie takie historie łapią za serce.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka, którą czytała w liceum. Co prawda miałam do czynienia tylko z niektórymi jego opowiadaniami. Jest to trudna lektura, dająca do myślenia nad losami ludzi w obozach. Ukazuje okropne i nieludzkie traktowanie człowiek, głód i cierpienie. Jednym z pierwszych przeczytanych przeze mnie opowiadań było "U nas, w Auschwitzu". Wstrząsający było obraz ludzi, którzy powrócili do prymitywizmu, dbających tylko o najważniejsze potrzeby: jedzenie, lekarstwa, potrzeby seksualne. Obraz ten potęgował sposób, w jaki próbowano zdobyć to wszystko: kradzieże, zastraszanie. Totalnym zaskoczeniem był dla mnie puff- nigdy nie spodziewałabym się takiego miejsca w obozie. Czytając równie inne opowiadania Borowskiego, jak "Proszę Państwa do gazu" czy "Pożegnanie z Marią", złapałam się na tym, że w myśli dziękuję Bogu za to jakie mam warunki do życia i, że to nie ja doświadczyłam tych wydarzeń. Polecam tą książkę, każdemu, kto kiedykolwiek rozmyślał o ludziach cierpiących podczad II Wojny Światowej. Daje człowiekowi okrutne, lecz prawdziwe obrazy wojny i opupacji.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Trudno ocenić... Kolejna lektura szkolna dla licealistów opowiadająca o realiach życia w czasie drugiej wojny światowej. Opisane niewyobrażalne cierpienie, ból, rozłąka ludzi kochających się ponad życie ( "Pożegnanie z Marią" ), opis życia za krat, tortur.... Po prostu każdy powinien przeczytać jako lektura obowiązkowa. Tyle. Pamiętajmy o ludziach którzy stracili życie w obozach koncentracyjnych.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jak ja kocham Borowskiego za ukazanie surowego świata bez heroizmu i wielkich bohaterów! Szczerze miałam dość już od dawna stawiania w polskiej literaturze Polaków na piedestale wielkiej odwagi. Dzięki autorowi opowiadań poznajemy świat ludzi odartych z resztek człowieczeństwa przez okrutny system. System, w którym wszyscy, bez wyjątku, są winni zbrodni ludobójstwa, nawet przez czystą bierność.

Ogólnie nie jest to lektura dla wszystkich, niektórzy mogą poczuć się zgorszeni znieczulicą głównego bohatera, ale mimo wszystko uważam, że warto się z nią zapoznać (już pomijając to, że oficjalnie trzeba w placówce oświatowej). Chociażby po to, by zobaczyć jak bardzo brutalnym miejcem był obóz koncentracyjny. I to nie tylko z winy nazistów.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)