Tadeusz Borowski

Tadeusz Borowski - biografia, życie i twórczość

Tadeusz Borowski przyszedł na świat 12 listopada 1922 r. w Żytomierzu. Dzieciństwo spędził na Ukrainie. Jako jedenastoletni chłopiec (czyli w r. 1933) przyjechał z rodzicami do Polski i tam rozpoczął naukę w gimnazjum w Warszawie. W 1940 r. zdał maturę na kompletach tajnego nauczania i rozpoczął studia z zakresu filologii polskiej na tajnym Uniwersytecie Warszawskim. W czasie studiów zarabiał na życie jako robotnik budowlany. Brał też czynny udział w organizacjach konspiracyjnego życia kulturalnego. Wstąpił między innymi do grupy poetyckiej młodzieży akademickiej "Droga".

Czytaj również: Tadeusz Borowski - cytaty 

W lutym 1943 r. został aresztowany przez Niemców. Był więziony w Alei Szucha i na Pawiaku, a następnie przenoszony do obozów koncentracyjnych w Oświęcimiu, Dautmergen i Dachau. Na szczęście przeżył, choć był w koszmarnym stanie fizycznym. Po wyzwoleniu w 1945 r. znalazł się w obozie dla polskich uchodźców w Niemczech. Tam podjął pracę w Biurze Poszukiwania Rodzin Polskiego Czerwonego Krzyża. Rok później powrócił do kraju, by kontynuować studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim (na tej uczelni został wkrótce asystentem). W trakcie studiów był kierownikiem Klubu Młodych Literatów i Naukowców przy Domu Wojska Polskiego w Warszawie. W latach 1946- 47 współpracował z redakcją "Świata Młodych", natomiast w 1947 r. redagował "Nurt". W tym samym roku (październik- listopad) przebywał z delegacją literatów w Jugosławii. W 1949 r. przebywał na Międzynarodowym Kongresie Intelektualistów we Wrocławiu, gdzie redagował biuletyn "W obronie pokoju". Od 1949 do 1950 r. przebywał w Berlinie jako pracownik Biura Informacji Polskiej. Następnie wrócił (jeszcze w 1950 r.) do Warszawy. Tam został członkiem Zarządu Głównego Związku Literatów Polskich i otrzymał Państwową Nagrodę Artystyczną za twórczość literacką i publicystyczną. Warto wspomnieć, jaka to była w głównej mierze twórczość. Borowski, który przeszedł przez piekło reżimu hitlerowskiego, stał się po wojnie gorącym zwolennikiem innego reżimu, w którym widział szansę na lepszy świat- komunistycznego. Z jednej niewoli popadł (i to dobrowolnie) w drugą. Być może zrozumienie tego paradoksu pchnęło go do desperackiego kroku. 3 lipca 1951 r. popełnił bowiem w Warszawie samobójstwo, odkręcając kurki z gazem.

Kalina Beluch

Tadeusz Borowski - książki

1942 Gdziekolwiek Ziemia. Cykl poetycki
1944 Arkusz poetycki nr 2
1945 Imiona nurtu
1945 U nas w Oświęcimiu
1947 Pewien żołnierz. Opowieści szkolne
1948 Kamienny świat
1948 Pożegnanie z Marią
1949 Opowiadania z książek i gazet
1951 Do młodych agitatorów pokoju
1952 Na przedpolu. Artykuły i reportaże
1953 Mała kronika wielkich spraw
1953 Czerwony maj. Opowiadania
1954 Utwory zebrane