Wszystko pamiętam, tatusiu
Katie Matthews

Uwielbiam czytać historie z życia wzięte, o ludzkich losach, co się zdarzyło naprawdę. Niejednokrotnie czytałam historie szokujące i przerażające, aż trudno mi było uwierzyć, że takie rzeczy zdarzyły się naprawdę. "Wszystko pamiętam, tatusiu" jest autobiograficzną opowieścią Katie Matthews, która jako mała dziewczynka wielokrotnie doświadczała przemocy fizycznej i psychicznej ze strony ojca. Na początku powieści poznajemy ją jako dorosłą kobietę mającą swoje życie. Jest w związku z Tomem. Pewnego dnia trafia do szpitala. Okazuje się, że jest w ciąży pozamacicznej. Dziecka nie da się uratować. Jakie jest jej zdziwienie, gdy kilka tygodni później udając się do poradni dowiaduje się, że jest w ciąży. Po brutalnym gwałcie jakiego doświadczyła była pewna, że nigdy nie zajdzie w ciążę. Chce poddać się aborcji, ale rodzina Toma prosi, żeby tego nie rozbiła. W końcu rodzi syna. Po porodzie do jej umysłu dochodzą koszmary z dzieciństwa, jakie dawno temu wyparła i o nich zapomniała. Teraz nie dają jej normalnie funkcjonować. Nie jest w stanie opiekować się własnym dzieckiem. Oddaje jej na wychowania rodzinie Toma, a sama trafia do szpitala psychiatrycznego. To tam pozna prawdę o swojej przeszłości. Wspomnienia, które jej umysł wyparł jak była nastolatką wracają do niej ze zdwojoną siłą i powodują, że nie potrafi normalnie funkcjonować. Historia jest naprawdę poruszająca i przerażająca, aż trudno mi było uwierzyć, że zdarzyła się naprawdę. Pokazuje jak krzywdy, których Katie doznała w dzieciństwie przez własnego ojca wpłynęły na jej przyszłe życie. Nie miała poczucia własnej wartości. Uważała, że nie ma prawa do miłości i dlatego jej związki z mężczyznami rozpadały się. W szkole zawsze trzymała się z boku, nie potrafiła nawiązać przyjaźni. Dziewczynka była zdana na siebie, nie mogła nic powiedzieć matce, czego doznaje ze strony własnego ojca, bo ją też katował. Bała się o nią. W tamtych czasach nie było telefonu zaufania dla dzieci, które doświadczają przemocy, więc nie miała się do kogo zwrócić. Nikt z rodziny także nie uwierzyłby, że prawy, szanowany biznesmen, jest w rzeczywistości potworem, który znęca się nad własną rodziną. Niejednokrotnie płakałam nad losami Katie, co musiała przeżyć. Nie da się obok tej historii przejść obojętnie. Jest smutna i przerażająca. Brak mi słów na to co własny ojciec może robić córce i nie spotkała go za to kara, nie dosięgła go sprawiedliwość. Tak nie może być. Takie historie poruszają psychikę człowieka, moją bez wątpliwości. Nie polecam ludziom zbyt wrażliwym i słabych nerwach, bo sytuacje tam przedstawione naprawdę przyprawiają o gęsią skórkę. Niejednokrotnie współczuje dzieciom, które doznają krzywdy ze strony osób, które powinny je kochać. Książka jest pouczająca i potrzebna w dzisiejszych czasach, gdzie dzieje się wiele zła i gdzie ciągle słyszymy o krzywdzeniu dzieci. Autorka na tle własnych doświadczeń namawia, żeby szukać pomocy. Ona nie miała od kogo jej dostać i dlatego jej życie było w rozsypce. Gorąco polecam, jeśli ktoś lubi historie z życia wzięte.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

To książka, która opisuje prawdziwą historię Katie, która od małego była bita, poniżana i molestowana seksualnie przez swojego ojca. "Jako mała dziewczynka uważałam, że wszyscy ojcowie robią ze swoimi córeczkami to, co mój ojciec robił ze mną. Dziecko nie analizuje życia, bierze je takim, jakie jest. Przeżyłam więc potworny szok, gdy w wieku dwunastu lat zorientowałam się w końcu, że ojciec - i jego koledzy - wykorzystywali mnie seksualnie. Chyba wtedy zaczęły się zatrzaskiwać jakieś drzwi w moim umyśle, odcinając mi dostęp do najgorszych wspomnień z dzieciństwa, zbyt potwornych, bym mogła je przyjąć. Ponad dziesięć lat później narodziny mojego syna sprawiły, że te same drzwi zaczęły się powoli otwierać - a mój umysł, jak się okazało, nie był w stanie sobie z tym poradzić." Jakim trzeba być ojcem, by własnej córce zniszczyć życie i do tego molestować ją seksualnie od wczesnych lat dzieciństwa? Dodatkowo użyczać ciała córki swoim kolegom? Katie cały swój okres nastoletni, kiedy odcięła się od wspomnień z dzieciństwa i tego co robił jej ojciec, zastanawiała się co jest z nią nie tak? Co różniło ją od innych nastolatków? Kiedy w swoim życiu poznała Toma, opowiedziała mu, że w wieku osiemnastu lat została zgwałcona i że nie może mieć dzieci. Mimo tego, Tom kochał ją. Mimo zapewnień lekarzy, że Katie nie może mieć dzieci, ona zaszła w ciążę, ale niestety poroniła. Po tym zdarzeniu wybrała się z Tomem do gabinetu po środki antykoncepcyjne, lecz jak się okazało ponownie była w ciąży. Początkowo nie chciała tego dziecka, ale później coś w niej pękło i zdecydowała się urodzić. Niestety wraz z narodzinami syna, zaczęły do niej powracać traumatyczne wspomnienia z jej dzieciństwa i tego co robił jej ojciec. W wyniku tego wylądowała w szpitalu psychiatrycznym, w którym spędziła 6 miesięcy. Katie przypomniała sobie wszystko, że ojciec praktycznie co noc molestował ją seksualnie, a jeśli nie on to jego znajomi. Te wspomnienia nie pozwalały jej normalnie funkcjonować. Po wyjściu ze szpitala Tom starał się ją wspierać, ale jak się okazało Katie nie mogła zostać nawet sama z Samem - swoim synem, gdyż mogła przypadkowo wyrządzić mu krzywdę. Tom w końcu nie mógł już tak dłużej żyć, więc rozstał się z Katie. Sam został z ojcem, a Katie doskonale wiedziała, że tak musi postąpić, że tam mu będzie lepiej i tam będzie bezpiecznie. Ona kochała syna nad życie, ale wiedziała, że jej choroba może zagrażać jego życiu. Życie Katie zmieniło się w piekło. Wspomnienia z dzieciństwa nie pozwalały jej normalnie żyć. Kiedy wyglądało na to, że od nowa poukładała swoje życie, one znowu zaczynało się walić i rujnować. Kilka razy Katie próbowała odebrać sobie życie, bo nie mogła już dłużej tak żyć. Za każdym razem udało się ją odratować, gdyż ktoś pojawiał się obok. Dopiero w wieku czterdziestu lat Katie pozbierała się na tyle, że zaczęła normalnie żyć, pomagając osobom, które znalazły się w podobnej sytuacji co kiedyś ona. Czytając zastanawiałam się czy naprawdę jest to możliwe, iż nikt z bliskiej rodziny nie zauważa, że dziecko jest molestowane seksualnie przez własnego ojca? Nawet jej matka nie miała o niczym pojęcia. Ojciec Katie w oczach innych był przykładem do naśladowania - bogaty, wysoko ustawiony, zawsze uprzejmy. Można rzec, że w świetle dziennym nosił maskę, którą ściągał kiedy wracał do domu. Katie będąc małym dzieckiem zawsze uważała, że w każdym domu ojcowie robią swoim córkom to samo, że to normalne. Nie podobało się jej to, ale nie sprzeciwiała się ojcu, gdyż wiedziała jak potrafi być brutalny kiedy go nie słuchała. Wyobrażacie sobie jak czuła się Katie, kiedy wszystkie wspomnienia powróciły, i przypomniała sobie wszystko, każdy szczegół z jej dzieciństwa? Wielu ludzi twierdziło, że jest jakąś wariatką, bo zachowywała się dziwnie, a tak naprawdę jej zachowanie było wołaniem o pomoc. Życie tej dziewczyny było piekłem, piekłem, które zgotował jej sam jej ojciec. Traumatyczne przeżycia niosły ze sobą swoje konsekwencje przez kilkadzieścia lat, i które zapewne w małej części niosą po dzień dzisiejszy. Katie w swoim dzieciństwie nie doświadczyła miłości ze strony ojca. Jej ojciec znęcał się nie tylko nad nią, jej bratem, ale także nad matką. Zawsze musiała robić to co jej kazał, inaczej wpadał w szał. Nie miała koleżanek, z którymi mogłaby się bawić. Ojciec skąpił każdy grosz na nią i jej matkę, nie chciał jej kupić nowych ubrań, nie dawał pieniędzy na jedzenie. Dlatego tak ważne jest, abyśmy znajdując się w podobnej sytuacji nie milczeli, tylko mówili o tym osobom, którym trzeba. Takie wydarzenia niosą ze sobą ogromne konsekwencje jak depresja, zaburzenia lękowe, zespół stresu pourazowego. Życie pokrzywdzonych już nigdy nie jest normalne.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Trudno ocenić tak smutną,przerażającą,autentyczną książkę.Na plus mogę ocenić tylko to że Katie znalazła w sobie siłę i odwagę aby stawić czoła własnym demonom.To co ta kobieta przeszła w życiu przez swojego ojca jest straszne i przygnębiające.Jego nie można nawet nazwać ojcem,to potwór w ludzkiej skórze.Zniszczył życie i zdrowie swojej córki i nie czuje się w ogóle winny.Do diabła z nim.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Rozdzierająca serce historia córki prześladowanej wspomnieniami zbyt koszmarnymi, by pamiętać, zbyt bolesnymi, by zapomnieć. Urodziła synka. Chciała żyć normalnie. Lecz wtedy ojciec powrócił. Co noc nawiedzał ją w sennych koszmarach.Terapia, jakiej poddała się dwudziestoczteroletnia Katie, otworzyła szeroko drzwi do jej pamięci. Wizje wzbogacały się o coraz bardziej drastyczne szczegóły, wspomnienia stawały się coraz bardziej potworne.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Wszystko pamiętam, tatusiu" to autobiografia Katie Matthews. Trudno uwierzyć, że to co opisała autorka zdarzyło się naprawdę. Trudno wyobrazić sobie takiego ojca tyrana, trudno uwierzyć, że o tym co robił jej ojciec nie wiedziała matka. ,,Pierwszy raz ojciec zbił mnie pasem, kiedy miałam dwa lata. Szybko nauczyłam się, że jego słowo jest rozkazem." ,,Miałam tylko trzy lata, kiedy ojciec odbył ze mną pierwszy pełny stosunek. Przyszedł do mojego pokoju pewnej nocy i położył się w łóżku obok mnie." Wszystko to, z czym musiała się zmierzyć w dzieciństwie, odbiło się na jej późniejszym dorosłym życiu. To przerażająca historia, pełna emocji. Książka przeznaczona na czytelników o silnych nerwach. Trudno nie wczuć się w to, co czuła mała Katie, kiedy była zamykana w pokoju bez jedzenia, molestowana seksualnie przez ojca i jego kolegów, patrząca na bitą do nieprzytomności  matkę. Ona i jej matka były narzędziem do wyładowania frustracji przez pijanego ojca. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)