Wstrzymaj oddech
Holly Seddon

Główną bohaterką jest młoda kobieta Alex. Alkoholiczka, po rozwodzie, po utracie dziecka, pracy, rodziny i przyjaciół. Trochę nieciekawie, prawda? Alex zdaje sobie sprawę ze swojej beznadziejności i próbuje jakoś się ogarnąć. Różnie jej to jednak wychodzi. Kiedyś była zawodową dziennikarką, a teraz jest wolnym strzelcem. Pewnego dnia trafia na oddział dla osób przebywających w przewlekłej śpiączce. Tam poznaje swoją rówieśniczkę Amy. Amy wiele lat temu została porwana i skatowana prawie na śmierć. Jej oprawcy do tej pory nie odnaleziono i tylko ona sama wie co się jej przytrafiło. Zaczyna odwiedzać Amy, która zawieszona w czasie nie zdaje sobie sprawy z tego, co dzieje się dookoła niej. Zaciekawiona jej historią Alex postanawia przyjrzeć się jej bliżej i stworzyć z tego dobry artykuł. Stawia sobie za cel odnalezienie sprawcy tragedii Amy.

W trakcie co chwilę pojawiają się nowe wątki, które z jednej strony naprowadzają czytelnika na rozwiązanie zagadki, a z drugiej trochę utrudniają dotarcie do prawdy. Narracja jest tu w trzeciej osobie, co nie do końca lubię, jednak autorce udało się tak ją poprowadzić, że nie jest irytująca. Opisane są tu punkty widzenia kilku osób, nawet samej poszkodowanej przebywającej w śpiączce, co w sumie tworzy fajną, ciekawą perspektywę. Postaci są skomplikowane i nieoczywiste. W tej historii nie znajdziemy niespodziewanych zwrotów akcji, ale i bez nich jest wciągająca i czyta się ją jednym tchem. Rozwiązanie zagadki nie jest przewidywalne, chociaż w trakcie możemy nad nim gdybać. Przychodzi ono dopiero na końcu, za co należy się duży plus autorce.
Podsumowując całość stwierdzam, że nie zawiodłam się na tej książce. Co prawda nie spodziewałam się po niej zbyt wiele, ale pozytywnie mnie zaskoczyła. Więc polecam.

Studium upadku kobiety. Niewiarygodnie opisany stan alkoholizmu, stan świadomości alkoholika, jego działań i zachowań. Wszystko to, co można utracić. Wszystko to, co przestaje być ważne. Wszystko to, co jest mniej ważne niż alkohol. Opis organizmu, który odmawia posłuszeństwa, a lekarz twierdzi, że Alex pozostał rok życia. Miała męża, miała pracę, miała dziecko, miała alkohol. Teraz pozostał jej jedynie ten ostatni, i mglista obietnica reportażu jeśli tym razem nie zawali pracy.
Kobieta z zaplanowanym dniem, z eleganckimi kieliszkami do których wlewa codziennie wieczorem odpowiednią dawkę białego schłodzonego wina. Z łóżkiem wyścielony pieluchami, bo organizm odmawia współpracy, ze szklankami wody, które wypite przed alkoholem mają zapewnić nawodnienie organizmu. Kodeks alkoholika walczącego o każdy dzień dzielący go od momentu kiedy organizm powie DOŚĆ.
W tym świecie pojawia się dziewczyna. Porwana, po kilkunastu dniach odnaleziona, ale w stanie bez kontaktu ze światem. Od kilkunastu lat samotna, bez rodziny, opiekunów na sali osób równie oddalonych od życia jak ona, uporczywie wpatrująca się w jeden punkt. Dlaczego tak się stało? Kto uczynił to młodziutkiej dziewczynie, której jedynym przewinieniem był fakt, że mocniej biło jej serce na widok pewnego starszego mężczyzny. Gdzie powinna kończyć się miłość, zaczynać odpowiedzialność?
Alex gonią demony, miłość do byłego męża, który ułożył sobie nowe życie, historia, która nie chce ułożyć się w całość, ludzie, którzy milczą zamiast zacząć mówić.
Wstrzymaj oddech to doskonała opowieść o ludziach, o tym co dzieje się kiedy nagle świat staje na głowie, a my tracimy wszelkie oparcie. Kiedy to co poukładane, pewne i stałe staje się z dnia na dzień, na tyle niestabilne, że ciężko sobie z tym poradzić. To opowieść o ludziach, których tragedia Amy dotknęła bezpośrednio. O tym jak poradzili sobie, albo jak nie potrafią sobie poradzić mimo upływających lat.
To nie jest zwykły kryminał czy sensacja, to również opowieść o ludziach, którym świat wywrócił się do góry nogami. O odpowiedzialności i nieuchronności kary i odpowiedzialności.
Bardzo, bardzo polecam.