Helen Memel leży na oddziale chorób wewnętrznych szpitala pod wezwaniem Matki Bożej Wspomożycielki. Czeka na odwiedziny rozwiedzionych rodziców w złudnej nadziei, że przy szpitalnym łóżku chorej córki zdołają się wreszcie pogodzić. Tymczasem poddaje drobiazgowemu badaniu te części swego ciała, które zwykle uchodzą za niedziewczęce, i poleca pielęgniarzowi Robinowi fotografowanie miejsc, które uchodzą jej dociekliwemu spojrzeniu. Oprócz tego troszczy się o kolekcję pestek awokado, oddających jej cenne usługi również pod względem seksualnym.
Jeśli nawet obsesja Helen powoduje konieczność nagłej operacji, to jednak jej nieokiełznany dowcip i autentyzm sprawiają, że staje się sensacją nie tylko na szpitalnym oddziale. Wypowiada na głos to, o czym inni nie śmią nawet myśleć.
„Wilgotne miejsca” są podróżą do krainy ostatnich tabu współczesności. Powieść Charlotte Roche, odważna, bezkompromisowa i prowokacyjna, przeciwstawia się histerii higieny i sterylnej estetyce pism kobiecych, znormalizowanemu podejściu do kobiecego ciała i jego seksualności, a przy tym opowiada cudownie nieskrępowaną historię bohaterki równie zmysłowej, co wrażliwej i kruchej.
więcej
„Wilgotne miejsca” są podróżą do krainy ostatnich tabu współczesności. Powieść Charlotte Roche, odważna, bezkompromisowa i prowokacyjna, przeciwstawia się histerii higieny i sterylnej estetyce pism kobiecych, znormalizowanemu podejściu do kobiecego ciała i jego seksualności, a przy tym opowiada cudownie nieskrępowaną historię bohaterki równie zmysłowej, co wrażliwej i kruchej.
Informacje dodatkowe o Wilgotne miejsca:
Wydawnictwo: Jacek Santorski
Data wydania: b.d
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 200
Kup książkę Wilgotne miejsca
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Wilgotne miejsca - opinie o książce
2014.02.11 - 14
Miało być szokująco, a jest nudno i obrzydliwie. Mam wrażenie, że zostało to napisane dla zrobienia szumu i zarobienia kasy na ciekawskich ludziach, których zainteresuje tytuł. Skończyłam czytać 'dla formalności' żeby już do tego więcej nie wracać. Cieszę się, że nie wydałam na to 'dzieło' (czytałam ebooka) ani złotówki i że nie przyczyniłam się do wycinania drzew do produkcji tego czegoś.
A te opisy niehigienicznych praktyk... Semmelweis, Lister i inni przewracają się w grobach.
Inne książki autora
Modlitwy waginy
0
Druga powieść Charlotte Roche, autorki bestellerowych Wilgotnych miejsc. Elizabeth trzydziestotrzyletnia żona, matka, pani domu ogarnięta obsesyjnym...
Dziewczyna do wszystkiego
Zobacz wszystkie książki tego autora
0
Christine, nieszczęśliwa młoda matka, uwodzi nianię swojego dziecka. Łamie przy tym stereotyp, zgodnie z którym zdradzającym i uwodzicielem opiekunki...
Przeczytane:2022-01-09, Ocena: 1, Przeczytałam,
Nie wiem, co mnie podkusiło?
Nigdy, powtarzam: nigdy nie czytałam tak odrażającej i obrzydliwej książki.
Narratorką jest osiemnastoletnia Helen, która trafia do szpitala na operację, hm…, odbytu. I w sumie to byłby najmniejszy problem tej fabuły.
Książka jest przesiąknięta ohydnymi, dosadnymi i obrzydliwymi opisami kobiecej fizjonomii i fizjologii. Z uwzględnieniem wszelkich możliwych aspektów brzydoty tejże, chorób ją atakujących i tego, w jaki sposób bohaterka ją wykorzystuje. Każdą ohydę, każdy szczegół swojej anatomii bohaterka obrazowo i szczegółowo podała czytelnikowi jak na tacy.
Książka rzekomo „opowiada cudownie nieskrępowaną historię bohaterki równie zmysłowej, co wrażliwej i kruchej”… Wybaczcie, nic takiego tam nie znalazłam.
W zamyśle autorki miała to być bezkompromisowa, łamiąca tabu książka i tak głosi opis. W praktyce wyszedł bezkompromisowy, łamiący wszelkie granice dobrego smaku gniot. W dodatku gniot, który nie ma żadnej wartości edukacyjnej, żadnego waloru estetycznego (no, może poza tymi, że w zasadzie jeśli przestaniemy się myć tu i tam to będzie super, a faceci oszaleją).
Na szczęście katorga trwa krótko, bo i książka jest krótka, ale uwierzcie, z radością pożegnałam hemoroidy, wydzieliny i inne zwieracze. Końcowe jedna-trzecia fabuły czytałam już co dziesiąte zdanie bo naprawdę trudno znieść tę szokującą obrzydliwość. Nie ma w tej książce jednej rzeczy, którą można by ocenić na plus. A przynajmniej ja nie znajduję. To nie jest dla mnie żadne objawienie, żaden fenomen i żadna odwaga pisać takie książki.
Ach, byłabym zapomniała! Jest jeden plus tej powieści: łopatologiczna prostota wypowiedzi bohaterki. Helen mówi wszystko kawa na ławę, bez pudrowania, koloryzowania więc trudno mieć wątpliwości co do tego, co wyraża.
Nie polecam, a nawet stanowczo odradzam.