Wieloryb
Cheon Myeong-kwan

Recenzenci pieją z zachwytu, książka zdobywa kolejne nagrody, porównywana jest do prozy Marqueza i Murakamiego. Zwykle nie czytam takich dzieł, wolę mniej ambitną prozę ;) Zostałam podstępem zmuszona do lektury, ale też zachęciła mnie do czytania afera, związana z tłumaczeniem tej książki. Pojawiły się bowiem oskarżenia, że spore jej fragmenty zostały przetłumaczone przy pomocy translatora... Zachwyceni językiem powieści recenzenci już tak bardzo się nie zachwycają ;)
Przeczytałam te niemal 500 stron z zainteresowaniem, wszak nie na co dzień obcuję z koreańską prozą. Jest inna, dziwna, trochę bajkowa, trochę brzmi jak przypowieść, mnóstwo w niej magii. Mam wątpliwości, czy ten język - prosty i 'naiwny' to pomysł autorki czy efekt pracy translatora.
Pojawił się w powieści wątek, który dla mnie był zupełnie niepotrzebny, irytujący (napisałabym dosadniej, ale nie wypada) i psujący całą historię.

Nie wiem jak ocenić tę książkę - sama historia, poza jednym wątkiem, jest interesująca, wzruszająca, ale też odrzuca, wywołuje obrzydzenie i niesmak. Zbyt wiele wątków jest nierealnych i zupełnie dla mnie niezrozumiałych - realizm magiczny ma jakieś granice. Tutaj nie ma i fabuła odpływa zdecydowanie za daleko.
Miało być światowo, ambitnie - wyszło dużo poniżej moich oczekiwań.
Ambitnej koreańskiej prozie na razie podziękuję...

Realizm magiczny... czytaliście już książki, gdzie występował?

Pozycja Cheona Myeonga - Kwana, czyli ,,Wieloryb" porównywana jest do książek klasyków literatury Gabriela Garcia Marqueza, Salmana Rushdie i Murakamiego. Jest to bardzo klimatyczna, wzruszająca i dająca do myślenia wielowątkowa saga rodzinna, która ukazuje nam zarówno perypetie bohaterów, jak i  też kulturę i historię Korei. 

To, co przekazuje nam autor, jest niekiedy szokujące, zaskakujące, w ostateczności także zabawne. Lekkie, lecz fascynujące pióro autora tworzy barwny świat, w którym z jednej strony widzimy piękno Korei, siłę, wielkie marzenia, z drugiej niesprawiedliwość, brutalność, biedę, modernizację, politykę. Doświadczamy historii ludzi, którzy bogacą się lub tracą wszystko.

Główną bohaterką tej książki jest młodziutka i żyjąca w biedzie Geumbok, która zaskoczy nas determinacją, pokaże, jak wielką siłę może mieć człowiek, kiedy uparcie dąży do realizacji swoich celów mimo znaczących przeszkód stojących na drodze. Takich jak na przykład życie w miejscu, gdzie kobiety nie mają prawa głosu, a mimo to biorą los w swoje ręce.

Historia Geumbok wzruszy niejednego czytelnika, rozczuli, doda siły, wprowadzi w zadumę.

Tytułowy Wieloryb będzie miał w tej książce ogromne znaczenie, mimo iż pojawia się i znika. Zostawia jednak wyrazisty ślad, który odbija się na decyzjach głównej bohaterki.

Dlaczego Geumbok tak bardzo pragnie wybudować kino w kształcie morskiego olbrzyma?

Ta książka na pewno Wam to wyjaśni. Poprowadzi przez zakątki Korei, jak też zakątki duszy i psychiki ludzkiej.

Według mnie to książka doskonała, inna niż wszystkie i mimo iż autor łączy realizm z fantastyką, to trafia prosto do naszego serca i pobudza nasze emocje. Coś niesamowitego.

Niepozorna, a taka wyjątkowa.

Czytajcie Kochani ?

Mam bardzo ambiwalentne odczucia po przeczytaniu tej książki. Część z nich bierze się na pewno z faktu, że trudno mi umieścić opisane zdarzenia, bohaterów i wszechobecną symbolikę w tło historyczno-polityczne Korei, co nie jest w powieści bez znaczenia. Trochę poczytałam, coś mi się rozjaśniło, ale to jakiś minimalny skrawek potrzebnej do pełnego zrozumienia wiedzy. Zresztą te wątki polityczne są przedstawiane niezwykle subtelnie, nie wprost, co jeszcze bardziej utrudnia odczytanie ich wpływu na opowieść.

Bardzo ciekawa jest struktura książki i jej wielogatunkowość. Mamy tu i niezwykle brutalny realizm, baśniowość, realizm magiczny. Fabuła jest wyjątkowo bogata, dzieje się naprawdę dużo. Bardzo ciekawa jest figura narratora - to taki gawędziarz, który ciekawie snuje swoją historię, czasami zwraca się bezpośrednio do nas, czytelników, potrafi zaciekawić, ale nie możemy mu do końca zaufać, nie wiemy, czy mówi prawdę. I chociaż to ciekawy zabieg, jest on jedną z przyczyn, że przez całą lekturę czułam dystans i do samej treści i do bohaterów książki. To były postacie-symbole, jak w bajkach, legendach, a nie prawdziwi ludzie.

Jednocześnie ta baśniowa tajemniczość nie przykryła ogromu okrucieństwa, z jakim mamy do czynienia. Głównymi bohaterkami są dwie kobiety - matka i córka. To, ile doświadczają one zła i przemocy w najbardziej zwyrodniałej, sadystycznej wręcz formie jest momentami przerażająca. I to chyba ta dwoistość powieści, poruszanie się pomiędzy bestialstwem a swoistym pięknem, najlepiej oddaje istotę koreańskiego społeczeństwa tamtych czasów, które żyło w swoistym dualizmie - pomiędzy dynamicznym rozwojem ekonomicznym a terrorem społecznym.

A co symbolizuje wieloryb? To pewnie najtrafniej określił sam autor w jednej z rozmów: ,,Wieloryb uosabia z jednej strony wielkość, o której marzy matka, a z drugiej symbolizuje córkę, która dzieli się ze światem pierwotną energią, ogromną siłą"

Zagadkowa książka, ale na pewno ciekawa i inspirująca do zadawania wielu pytań.