Wielka Księga prawdziwych Tropicieli
Adam Wajrak

„Wielka księga prawdziwych tropicieli” Adama Wajraka to idealna książka dla miłośników przyrody i wędrówek po lasach i dolinach. To także świetna lektura na wakacje – zwłaszcza, jeśli akurat nie możecie nigdzie wyjechać – pozwólcie Adamowi Wajrakowi zabrać się na wielką wyprawę i przeżyjcie przygodę, której długo nie zapomnicie! Adam Wajrak nauczy Was, jak wytropić łosia, bobra czy żurawia, powie co zrobić, żeby nie złapać kleszcza; doradzi jak fotografować zwierzęta  i jak pływać kanadyjką oraz w jaki sprzęt się zaopatrzyć, zanim wyruszy na wyprawę tropiącą. Pokaże Wam, że Polska jest fascynującym krajem, w którym żyją niezwykłe okazy fauny i flory!

Przyznam od razu – nie przepadam za książkami na temat przyrody, życia zwierząt itp. – wolę takie rzeczy oglądać na żywo niż o nich czytać, ale książka Adama Wajraka wciągnęła mnie od pierwszej strony i ani na moment nie pozwoliła na nudę! Autor udowadnia, że nie trzeba jechać do Amazonii czy innej egzotycznej krainy, żeby móc obserwować fascynujący świat przyrody i podziwiać jej bogactwo – ten świat mamy za oknem. Polska jest pięknym krajem, a polska przyroda potrafi zachwycać i zadziwiać.

Adam Wajrak podzielił swoją książkę na cztery części – odpowiadające czterem porom roku – i w każdej opowiada nam o zjawiskach zachodzących wówczas w przyrodzie, oraz o tym, gdzie w danym czasie najlepiej jest szukać zwierząt, aby móc podziwiać je w całej okazałości. Znajdziemy tu porady, jak i gdzie najlepiej obserwować łosie, bobry, bataliony, czajki i wiele innych, jakie zwyczaje mają żubry czy rysie, albo co zrobić, gdy na naszej drodze stanie wilk, niedźwiedź albo… kleszcz. Autor mówi nam także jak pozbyć się z domu kuny, jak zachować się, gdy widzimy schodzącą lawinę, jak reagować, gdy lata nad nami helikopter TOPR-u i zachować się podczas burzy, kiedy zastanie nas ona w plenerze. Z książki dowiadujemy się mnóstwa rzeczy: o zwyczajach zwierząt żyjących w polskich lasach, o ginących gatunkach i niepokojących zmianach, jakie zachodzą w przyrodzie na naszych oczach. Autor sporo mówi też o szkodach, jakie wyrządza przyrodzie działanie człowieka – poczynając od wycinki drzew w prastarych puszczach (które od wieków radziły sobie bez naszej pomocy i robiłyby to nadal), poprzez osuszanie bagien, budowanie autostrad i zajmowanie coraz większych połaci dzikiej natury. W efekcie zwierzęta giną albo muszą przystosowywać się do nowych warunków, co często jest dla niech groźne, bo kiedy zaczynają podchodzić zbyt blisko ludzkich siedzib – są zabijane. Adam Wajrak – bez napuszonego dydaktyzmu i akademickiej frazy – uczy nas, że wszyscy jesteśmy częścią przyrody i to od nas zależy, czy nasze dzieci i wnuki będą mogły podziwiać gody żurawi, nici babiego lata z połyskującymi na nich kroplami rosy, zaloty czajek albo bobrowe żeremia.

W sposób miły i przyjemny poznajemy nie tylko ciekawostki dotyczące przyrody, ale zostajemy wprowadzeni w cykl życia lasu, rozlewisk , łąk czy puszcz – w zależności od pory roku. Autor opowiada – w sposób niezwykle ciekawy – jak radzą sobie zwierzęta zimą, gdzie szukają schronień i pokarmu, jakie przygotowania czynią jesienią i jak na wiosnę czy latem zajmują się swoim potomstwem.

Książka – nie dość, że napisana w sposób intrygujący i zajmujący – to jeszcze została przepięknie wydana. Kolorowe fotografie – w większości autorstwa Adama Wajraka – są wspaniałym uzupełnieniem tekstu i wielką ozdobą, bo ujęcia, które prezentują są po prostu niesamowite! Zakochałam się na amen zwłaszcza w zdjęciu dzika (który nie jest wcale zły, a wręcz przeciwnie: wygląda, jakby się uśmiechał!), a także łosia przyłapanego na wcinaniu kaczeńców (ta zdzwiona minia niewiniątka!)… W tej książce widać i słychać wielką miłość do przyrody i niezwykłą fascynację światem, który ma wiele tajemnic do odkrycia i wiele cudów do zaoferowania temu, kto umie patrzeć i uważnie słuchać – a Adam Wajrak z pewnością potrafi. Polecam gorąco!