Wieczór
Susan Minot

Powieść trudna w odbiorze, wymaga uwagi czytającego, niemniej bardzo wciągająca. Jest to swoiste studium odchodzenia bohaterki w ostatnim stadium raka i jej wspomnienia dotyczące minionego życia ze szczególnym naciskiem na jeden jedyny wieczór jaki spędziła z mężczyzną, który być może był największą, niespełnioną miłością jej życia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Na lekturę tej książki namówiła mnie moja narzeczona, twierdząc, że jest ona ciekawa, ale mimo wszystko ciężka. W jednym i drugim przypadku miała rację. Książkę czytało się niebywale ciężko, a akcja toczy się tak szybko jak pewien pociąg w pewnej reklamie. Uciekając od reklam, a wracając do książki mówi ona o 65-cio letniej Ann Lord, która jest ciężko chora. Ma raka i praktycznie czeka na swoje odejście. Jest to jej wieczór i jej pożegnanie ze światem. Żegnając się z nim wspomina mienione wydarzenia, a najbardziej weekend podczas którego za mąż wychodzi jej bliska przyjaciółka. W czasie tego weekendu poznaje Harrisa Ardena, tajemniczego lekarza. Od początku Ann jest zainteresowana mężczyzną i jak się okazuje z wzajemnością. Oboje zakochują się w sobie i spędzają razem cudowny wieczór a można by rzec wieczory. Oprócz wspomnianego Harrisa Ann wspomina także swoich przyjaciół, ale także kolejnych mężów, których miała trzech, z którymi doczekała się pięciorga dzieci, które czekają na moment odejścia matki, jednocześnie nie wiedząc jak się w takiej sytuacji zachować. Książka także ukazuje jak można godnie odejść i pokazuje, że nie należy bać się choroby oraz chorych. Jak wspomniałem na początku książka jest ciężka, ale warto ją przeczytać. A jeśli chcecie wiedzieć jak potoczyły się losy Harrisa oraz Ann zapraszam do lektury. Ocena: 7/10 Recenzja opublikowana na moim blogu: http://danwaybooks.blogspot.com/2013/06/nie-tylko-pora-dnia.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kobieta wspomina swoją przeszłość. Strasznie chaotyczna akcja, bez wyraźnego podziału na lata, łatwo się pogubić podczas czytania. Część wspomnień to takie gadu-gadu o niczym konkretnym.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Smutna i pełna melancholii opowieść o może już dość oklepanym temacie, lecz jakże inaczej napisana!

Co rusz przenosimy się w czasie.

Sposób pisania? trzeba się skupić ponieważ autorka przeskakuje nie tylko z wydarzeniami. Często z "normalnej " prozy wchodzimy w mądre dialogi kompletnie pozbawione interpunkcji. Możemy się tylko domyślać z kim rozmawia i czy to naprawdę się wydarzyło ,biorąc pod uwagę że docelowo bohaterka leży na łoży śmierci.

Piękne wspomnienia, opisane emocje , ludzkie tragedie, poświęcenie.

Lektura nie należy do łatwych.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)