Wczasowiczka. Śmierć w Tatrach
Grzegorz Kalinowski

Jesteście team góry czy morze? Bo mi ciężko wybrać. Kocham góry o każdej porze roku a morze kocham latem🤗 Przychodzę do Was dzisiaj z recenzją książki "Wczasowiczka. Śmierć w Tatrach" Grzegorza Kalinowskiego i Ewy Salwin. Autorzy zabierają nas do roku 1937. Zuzanna Orłowska niespodziewanie otrzymuje list od swojej przyjaciółki z liceum Michaliny. Przyjaciółka chce się z nią spotkać na szczycie Giewontu by powiedzieć jej coś, co zmieni jej życie. Zuzanna akurat znajduje się na takim etapie życia, że chce uporządkować swoje sprawy prywatne i zawodowe. W związku z tym nic nie stoi na przeszkodzie by wyruszyła do Zakopanego, bo bardzo ją ten list zaintrygował. W dniu planowanego spotkania z Michaliną przez Zakopane przechodzi gwałtowna burza. Kataklizm sprowadza śmierć i zniszczenie a w jego następstwie Michalina znika bez śladu. Zuzanna próbuje odnaleźć przyjaciółkę ale niestety wszystkie tropy są mylne. Czy jej się to uda? Czy kobieta przeżyła? Czy wogóle była na szczycie i co chciała jej przekazać. Jest to ciekawy kryminał a może raczej powieść z wątkami kryminału retro, osadzony w moich ukochanych górach. Akcja nie jest jakaś mega szybka i zawrotna, ale za to klimatyczna i momentami mroczna. Rozwija się w swoim tempie. Do tego mamy silną i odważną bohaterkę, która nie boi się kłód rzucanych jej pod nogi. Autorzy w bardzo ciekawy sposób opisali detale ówczesnego społeczeństwa oraz klimat lat trzydziestych.

Chociaż to krótka książka, to jednak ma swoje momenty, kiedy bardzo jesteśmy wciągnięci w jej treść i takie, które dla zwykłego czytelnika są zbyt inteligentne, by ogarnąć je na tyle sprawnie, by móc przejść dalej. Podejrzewam, że zanim książka została napisana, bardzo dużo czasu było potrzeba na przeczytanie o tych wszystkich wytycznych gór, jakie sprzęty mają nazewnictwo i miejsca po których poruszają się bohaterzy. I właśnie w tych sytuacjach czytało się ją nieco trudniej, a reszta była po prostu wyśmienita. Najciekawsze tematy z książki to wspinaczka, zdrada, motyw dużych pieniędzy oraz romans i śmierć.Temat przewodni to góry i dwie kobiety, które miały rozpocząć współpracę wspinaczkę. Aby dodać nieco smaku, jedna z kobiet wyrusza jako pierwsza, po czym podczas burzy słuch po niej ginie. Nam pozostaje odkrycie tego, co się wydarzyło z zaginioną i czy uda się ją odnaleźć żywą. Jak wiadomo, kto podróżuje Luxtorpedą nie powraca do swojego domu bliskich. Czyżby zatem ten szlak był jakby magiczny? Dlaczego giną ludzie i co się z nim dzieje? Niby sprawa krótka, jednak jest tu więcej spraw do rozwiązania i nie tak szybko uzyskujemy odpowiedzi na pytania. Postacie dzielą się na dobrych i złych i dokładnie wiedzą co tu jest grane. To naprawdę dobry thriller, tylko miejscami trochę sztywny. Bywa również, że wywołuje u nas setki pytań i dopiero koniec daje nam na nie odpowiedzi. To dobra lektura, która na szczęście nie wywołuje w nas ataków paniki, jednak przestrzega przed ostrożnością w poruszaniu się po górach. Mi się podobała:-)

Jesteś team morze, góry, Kaszuby, a może Mazury? Który rejon najchętniej wybierasz na wypoczynek? ?
Ja zdecydowanie jestem zwolenniczką Kaszub i Mazur. Jeziora, lasy, piękne widoki i brak ogromnych tłumów to rzeczy, które bardzo sobie cenię ?. Niemniej jednak klimat Zakopanego uwielbiam i tam także chętnie zaglądam - zarówno w rzeczywistości, jak i na łamach powieści.

Niedawno do Zakopanego wybrałam się za sprawą książki ,,Wczasowiczka. Śmierć w Tatrach" autorstwa duetu Grzegorza Kalinowskiego i Ewy Salwin. Czy podróż ta była udana? O tym poniżej.

,,Wczasowiczka. Śmierć w Tatrach" przenosi nas w Tatry do roku 1937, gdzie na Giewoncie dochodzi do strasznej tragedii, a kobiety zaczynają znikać w tajemniczych okolicznościach, aby ich ciała mogły zostać odnalezione w Tatrach.

Sama fabuła jest ciekawa, jednak dla mnie cała akcja płynęła zbyt wolno. To, co początkowo intrygowało, z biegiem lektury zaczynało rozczarowywać. Wątki były przydługie i zbyt mocno rozciągnięte, a przy tym dość przewidywalne. Same dialogi między postaciami wydawały mi się bardzo sztuczne i monotonne. Klimat lat 30. XX wieku, który mógł być ogromnym atutem powieści, był słabo wyczuwalny. Wszystko to sprawiało, że nawet pejzaż malowniczych Tatr nie był w stanie wynagrodzić mi tych kilku niedogodności.

W przypadku bohaterów niestety wcale nie było lepiej. Według mnie byli oni dość sztuczni. Zuzanna niby wydaje się być silną, waleczną i odważną kobietą, jednak coś mi tutaj nie pasowało. Zabrakło mi większej dawki ,,człowieczeństwa" w jej kreacji, a szkoda, bo to właśnie jej postać mogła nieco uratować tę powieść.

Summa summarum ,,Wczasowiczka" zapowiadała się jako świetny kryminał retro, a okazała się być dla mnie rozczarowaniem. Niby przeczytałam ją całą, ale większości elementów domyśliłam się już bardzo szybko, a bohaterów kompletnie nie polubiłam. Jest to raczej kryminał, który można potraktować jako odskocznię - coś lekkiego i niewymagającego. Niemniej jednak jestem pewna, że znajdzie on swoich zwolenników. Jeżeli jesteś fanem kryminałów retro, a w dodatku nie szukasz książki, która wymaga dużego wysiłku intelektualnego, to ,,Wczasowiczka" może przypaść Ci do gustu.

,,Wczasowiczka. Śmierć w Tatrach" to kryminał inny niż do tej pory czytałam. I nie chodzi o czas, w którym dzieje się akcja, ale o główna bohaterką. Zuzanna żyła w latach 30 ubiegłego wieku, ale charakter ma współczesnej dziewczyny. Momentami zapominałam, że jestem w XX wieku. Nie wiem jednak czy to dobrze czy źle.

Zuzanna Orłowska przeżywa trudny okres w swoim życiu. Rozwój, otworzenie własnej galerii wzornictwa... A do tego przyjaciółka chce się z nią spotkać w Tatrach, by opowiedzieć o czymś ważnym. Gdy Zuzanna dociera do Zakopanego, otrzymuje wiadomość, że Michalina poszła na Giewont i tam na nią czeka. I właśnie tam dochodzi do dramatycznych wydarzeń. Kto jest sprawcą tajemniczych zgonów i zgonów? Co się stało z jej przyjaciółką? Przekonacie się sami.

Książka posiada ciekawy i powtarzalny klimat. Z jednej strony czuć klimat XX wieku, a do tego w piękny sposób został tutaj oddany górski klimat. Takie połączenie sprawiło, że rozpłynęłam się. Zuzanna to młoda kobieta, która oprócz swoich prywatnych problemów zamienia się w detektywa i próbuje dowiedzieć się co stało się z jej przyjaciółką.

Książka dostarcza wielu emocji. Wciąga od pierwszej stron i otula i mrocznym i pięknym górskim klimatem. Należy do tych, od których nie można się oderwać. Gdy poszłam do swoich obowiązków cały czas myślałam o tym co wydarzyło się w tatrach w XX wieku i już nie mogłam się doczekać powrotu do lektury.

Znajdziemy tutaj również zaskakujące zwroty akcji, specyficzny humor oraz zakończenie, które nie jest takie oczywiste.

To jak? Skusicie się na niebezpieczną przygodę w Tatrach?