W życiu jak w kinie czyli Filmy na kozetce u Kasi
Katarzyna Miller

Katarzyna Miller jest znaną i cenioną psycholożką, ale również psychoterapeutką oraz poetką. Interesuje się filozofią. Jej publikacje zdobyły dużą aprobatę wśród fanów, niedawno zaś wyszła jej książka ,,W życiu jak w kinie, czyli filmy na kozetce u Kasi". Czytam i oglądam od dziecka. Sprawia mi to przyjemność, odpręża, a książki i obejrzane filmy często zmuszają do refleksji. Nie wstydzę się tego. Jestem miłośniczką literatury i kina. Czy to czyni mnie gorszą? Niejednokrotnie słyszałam pytania po co czytasz? To nudne. Czemu marnujesz czas na oglądanie filmów? Idź na imprezę, baw się. Nikt jednak nie zdawał sobie sprawy, że książki i filmy sprawiają, że widzę świat w wielu odcieniach, nie widzę tylko czerni i bieli, a przede wszystkim -- rozwijam się. ,,W życiu jak w kinie, czyli filmy na kozetce u Kasi" to książka, której bohaterkami są dwie kobiety: Kasia i Magda. Jako oddane kinomanki prowadzą luźną rozmowę na temat filmów. Zaraz na początku pani Katarzyna umieściła informację, iż nie jest to kompendium wiedzy o filmach, lecz zwykła rozmowa dwóch wielbicielek kina. ,,Ludzie boją się prawdy i jej siły, koloru, ciepła, miłości, zmysłów, egzystencji, która jest pełna gorącego żaru". Dlaczego na kozetce u Kasi? Obserwując wymianę zdań tych dwóch kobiet, mamy wrażenie, że siedzimy na kozetce w gabinecie i przysłuchujemy się rozmowie. Ba! Uczestniczymy w niej. Kolejne poruszane tematy sprawiły, że niejednokrotnie i ja chciałam włączyć się do rozmowy i wyjaśnić swój punkt widzenia. Jednak robiłam to tylko w myślach. Czasami przytakiwałam, czasami zaprzeczałam, ponieważ inaczej interpretowałam dany film, czy książkę. Są tam rozdziały zatytułowane np. ,,Pedro Almodóvar, ,,Doktor Lecter", ,,Scarlett O'Hara", ,,Sekrety i kłamstwa", ,,Shrek", ,,Thelma i Louise", ,,Kochanek Lady Chatterley" itp. W każdym są poruszane różne kwestie, choć po przeczytaniu dochodzę do wniosku, że najczęściej Pani Katarzyna i Pani Magda rozmawiały o różnych rodzajach miłości. Jedną z ciekawszych były rozważania na temat tego, czy można zakochać się w programie komputerowym. Jednak pojawiły się też dyskusje na temat ucieczki, macierzyństwa, sprawiedliwości czy szaleństwa. Punktem wyjścia był tutaj film Ona. Autorka patrzy na życiowe problemy i dylematy przez pryzmat losów filmowych bohaterów. Minipodsumowania są dodatkową gratką dla czytelnika, ponieważ zawierają listę filmów wartych obejrzenia. "Filmy Almodóvara są niczym flamenco. Namiętne, żywiołowe, przesadne i teatralne (...) są i flamenco, i teatrem, i karnawałem, i operą". Na końcu książki znajdziemy epilog, w którym rozmówczynie opowiadają o swoich ulubieńcach, a także pytają czytelników, czy mają swoich ulubionych aktorów, czy aktorki. Kilka ostatnich stron to puste kartki, które możemy wypełnić tytułami swoich ulubionych produkcji filmowych. Ja niestety się na to nie skusiłam, ponieważ nie mam w zwyczaju pisać w książkach, jednak jeśli ktoś miałby taką chęć, to śmiało powinien zapełnić te kilka stron. ,,Na szczęście jest jedynym znanym mi psychiatrą, który zjadł pacjenta". Pod względem graficznym książka prezentuje się naprawdę nieźle. Choć sama okładka nie przypadła mi do gustu, to jednak wnętrzem byłam zachwycona. W środku są urocze obrazki rudowłosej kobiety, którą możemy podziwiać na czerwonym tle poprzedzającym każdy rozdział. Na miniaturowe obrazki natkniemy się też przy każdym numerze strony. Natomiast po drugiej stronie znajdziemy cytaty, które pochodzą albo z filmów, albo z książek. Dwa, trzy razy zdarzyło się, że zamiast cytatu pojawił się rysunek związany z kinem. ,,Na szczęście miłość nie jest przypisana tylko młodości. Może pojawić się w każdym wieku, w najmniej spodziewanym momencie". Przyznam szczerze, że na początku nie miałam pojęcia, o czym dokładnie jest ta książka. Myślałam, że taki typowy poradnik, bardzo schematycznie napisany, który po prostu przeczytam i odłożę na półkę. Myliłam się. To dobra lektura dla miłośników filmów, dość nietypowa, ale przyjemna w odbiorze.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jestem zagorzałym kinomaniakiem. Książki kocham, ale filmy również wiele dla mnie znaczą. I tak zastanawiam się nad listą ukochanych filmów, ale wiem, że byłaby pokaźna. Jednak na pierwszym miejscu, bez dwóch zdań, znalazłoby się ,,Przeminęło z wiatrem". Powodów, aby kochać kino jest wiele. Duży ekran kusi i wciąga nas w świat, w którym chcielibyśmy się znaleźć, np. piękny, kolorowy, przepełniony bogactwem (ale to przecież tylko jedna z możliwości). Człowiek słynie z ciekawości, interesuje go zarówno przeszłość, jak i przyszłość. I tu z pomocą spieszą nam filmy, które zabierają nas w podróż w czasie. Dzisiaj chciałabym przedstawić Wam książkę Katarzyny Miller ,,W życiu jak w kinie, czyli filmy na kozetce u Kasi". Autorka jest nie tylko terapeutką, ale także publicystką, pisarką poetką, na stałe związaną z magazynem ,,Zwierciadło". Pani Katarzyna już na wstępie zaznacza, że książka nie jest ,,kompendium wiedzy o filmie, ale subiektywnym dialogiem dwóch kinomanek". I faktycznie rozmowy Pani Kasi i Pani Magdy czyta się (a może słucha?) bardzo przyjemnie. Czułam się jakbym leżała obok na kozetce, słuchała wywodów i sama wtrącała uwagi dotyczące filmów, które miałam okazję obejrzeć. ,,Wspaniałych filmów są oceany" - właśnie... dlatego w książce nie został omówiony każdy film, tylko jakaś malutka cząstka. W przeciwnym wypadku książka miałaby pewnie milion stron. Panie poruszyły watki sensacyjne, komediowe, melodramatyczne, erotyczne. Analizują, zastanawiają się, gdybają, próbują rozgryźć postaci. Próbują wyciągnąć jak najwięcej przyglądając się życiowym problemom przez pryzmat bohaterów i losu, jaki ich spotyka. Nie bez kozery tytuł ,,W życiu jak w kinie". Bardzo podobają mi się zatytułowane rozdziały, np. Scarlett O'Hara. Poradzę sobie za wszystkim, Lisbeth Salander. Anioł sprawiedliwości czy Thelma i Louise. Kobiety są wspaniałymi ludźmi. A każdy z nich oddziela narysowana ruda kobieta o rubensowskich kształtach. Strzał w dziesiątkę. Pod koniec każdego rozdziału Panie polecają filmy godne uwagi. Polecam tę przyjemną lekturę filmoholikom. Może na pewne sprawy spojrzycie z zupełnie innej perspektywy. http://reading-mylove.blogspot.com/2016/06/egezmplarz-recenzencki-katarzyna-miller.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Szczerze, myślałam, że ta książka będzie dużo ciekawsza. Inne dzieła tej autorki były moim zdaniem lepsze. Chociażby "Nie bój się życia" czytało mi się naprawdę przyjemnie i z dużym zainteresowaniem, nawet jeśli zawarte w tej książce przemyślenia nie były dla mnie niczym odkrywczym. "W życiu jak w kinie" po prostu wymęczyłam, nieraz miałam ochotę po prostu przestać czytać i odłożyć na półkę, czego naprawdę nie lubię robić.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"W życiu jak w kinie" to książka oparta na dialogu dwóch przyjaciółek, które wnikliwie analizują filmowych bohaterów, głównie z psychologicznego punktu widzenia. Mimo że sama preferuję sztukę pisaną, to posiadam swoich ulubionych bohaterów kinowych, z których część przewinęła się w książce Katarzyny Miller. Ciekawe spostrzeżenia na ich temat pozwoliły mi spojrzeć na ulubione filmy z nieco innej perspektywy. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)