W umyśle mordercy
Łukasz Wroński

Krotko, rzeczowo i bez zbędnych informacji.

Autor przedstawia w książce sylwetki poszczególnych morderców znanych nam z wiadomości lub z historii takich jak o Kubie Rozpruwaczu. Kazdy z opisywanych morderców jest normalnym obywatelem , który płaci podatki, jest spokojny, nie wychyla się i pomaga swoim sąsiadom. Jednak pod ta cala dobrocią kryje się drugi człowiek o bardzo przerażającym umyśle. Niestety wszystkie te opisane historie są opisane na faktach autentycznych przez co nie chce się wierzyć, ze takie bestie istniały i istnieją.

Dodatkowym plusem tej książki są unikatowe fotografie przestępców co stanowi ciekawy element dopełniający. Innymi słowy powiedziałabym, ze to taka encyklopedia potworów w pigułce. Osoby, które interesują się tym tematem od dłuższego czasu, mogą mieć niedosyt, bo w tej książce nie znajda nowych faktów, a raczej przypomną sobie co już usłyszeli/przeczytali w innych książkach czy tej w dokumentach telewizyjnych.

Pomimo tych wszystkich przeczytanych książek, pomimo skończonych studii kryminalistycznych nadal nie jestem w stanie pojąć dlaczego ludzie popełniają przestępstwa. Co jest współczynnikiem ich zachowania i uważają, ze zbrodnia jest lepsza?

No nic, idę trochę na ten temat pomyslec. 

Autor przedstawia w zaledwie 300stronnicowej książce 21 historii o mordercach - każda jedna oparta na faktach.

Nie wiem czemu ale tytuł sugerował na co innego. Nie ma tu nic z psychologii tych osób, to wymyślone historyjki jak oni mogli to widzieć. 

Liczyłam na coś bardziej rozbudowanego, tymczasem zostałam uraczona opowiastkami, które nijak nie zgłębiają wiedzy o umyśle mordercy. Są straszne, przerażające i niewyobrażalne ale to tyle bo im dalej w las tym każda jedna wydaje się podobna a tym samym zlewa się to w jedną całość. Z całej gamy morderców, "znam" kilku i więcej dowiedziałam się z innych źródeł niż z tej książki. Nawet rozdziały o "nowych" osobach nie wnoszą wiele informacji. To książka dla tych co chcą co nieco wiedzieć ale nie wertować internetów czy grubych tomisk poświęconych pojedynczym przypadkom. To coś na zasadzie kilkustronnych opowiadań, które, mimo że straszne to nie skupiają się na szczegółach. Nie zgadzam się z tym, że po lekturze tej książki strach będzie moim aniołem stróżem. 

Dla tych, który chcą czegoś nowego: zróbcie sobie zdjęcia spisu treści i więcej o tych osobach dowiecie się z internetu niż z tej książki, po tej lekturze będziecie tylko rozczarowani.