W pajęczej sieci
Joy Fielding

Gdyby bohaterka powieści, Charley Webb, była moją znajomą, uwierzcie mi - trzymałabym się od niej z daleka. Nie dlatego, że jej nie lubię. Przebywanie w pobliżu jej osoby byłoby życiem na celowniku, gdzie każda nawet najdrobniejsza sytuacja mogłaby stać się tematem... felietonu. Charley jako bystra obserwatorka rzeczywistości, nie cofnie się przed tym, by "obsmarować" swoich sąsiadów, jeśli tylko dostarczą jej nowych tematów do pisania. Choć jest inteligentną dziennikarką, jej felietony przeważnie oscylują wokół niezbyt ambitnej tematyki. Wcale to jednak nie oznacza, że nie wywołują one kontrowersji. Wręcz przeciwnie. Charley można albo kochać, albo nienawidzić. Świadectwem tego drugiego są liczne nieprzyjemne wiadomości, które dostaje, a które to zawierają rownież realne groźby. Jednak najwyższą cenę, jaką Charley płaci za charakter swojej profesji jest samotność. I trudno się temu dziwić.
     Niebawem pojawia się szansa na to, by Charley mogła udowodnić, że nie tylko potrafi pisać o depilacji okolic bikini, błyszczykach i wizytach na siłowni. Jill Rohmer - młoda dziewczyna oczekująca na wyrok śmierci za zabójstwo trójki małych dzieci wysyła dziennikarce list, który zawiera propozycję współpracy. Jill chce, by Charley spisała jej biografię, kusząc przy okazji wyjawieniem wszystkich faktów, które nie wyszły na jaw podczas procesu. Jill ma bowiem tajemnicę, która oddziałuje na wyobraźnię wszystkich ludzi, a pojawienie się na rynku książki zawierajacej odpowiedzi na wszystkie dręczące pytania, gwarantuje sukces i ogromną popularność. Taka szansa nie pojawia się w życiu zbyt często, więc jak tu jej nie wykorzystać? Rozmowy z dzieciobójczynią nie należą jednak do najłatwiejszych, zwłaszcza, że Charley jest matką dwójki małych dzieci, które kocha ponad wszystko. Towarzyszące temu emocje są bardzo silne, i być może dlatego Charley nie jest w stanie zauważyć, że wokół niej dzieje się coś bardzo niepokojącego.
   Po niezbyt udanym spotkaniu z "Martwą naturą" Joy Fielding, podeszłam do lektury "W pajęczej sieci" z pewnym dystansem i myślą, że dam tej powieści szansę przez pierwsze 50 stron, a potem się zobaczy. Jakież było moje zdziwienie, gdy uświadomiłam sobie, że zupełnie zapomniałam o tej umownej granicy. Fabuła okazała się na tyle interesujaca, że nim się obejrzałam, a już czytałam ostatnią stronę. I w tym przypadku autorka zupełnie mnie zwiodła. Choć dla tych czujniejszych czytelników książka może okazać się przewidywalna, dla mnie taka nie była, a to znacząco wpłynęło na jakość odbioru powieści. "W pajęczej sieci" dało mi wszystko to, czego brakło mi w "Martwej naturze" i bardzo cieszę się, że mogę to napisać - Joy Fielding wystarczająco się zrehabilitowała, bym mogła sięgnąć po jej kolejne powieści.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Główną bohaterką książki jest Charley. Kobieta zarabia na życie pisząc felietony, ma swoją rubrykę z jednej z gazet. Ponadto samotnie wychowuje dwójkę dzieci. Pewnego dnia dostaje list od Jill - więźniarki, która prosi ją, by napisała o niej książkę. Kobieta czeka w wiezieniu na wyrok śmierci oskarżona o zabójstwa dzieci. Charley zgadza się. Charley jest osobą troszeczkę niepoukładaną, jej felietony są dosyć intymne, często wyzywające. Według mnie kobieta była trochę naiwna i dawała sobą manipulować, co było doskonale widać podczas spotkań z Jill. W sumie to polubiłam tę bohaterkę, czymś mnie urzekła. Może odwagą, podejściem do życia i poglądami? Książkę czytało mi się bardzo dobrze i jak zwykle nie domyśliłam się rozwiązania. Coś ostatnio mi to nie wychodzi, albo autorka ma talent i dobrze wodzi czytelnika za nos. Fabuła wciąga i nie potrafiłam się oderwać o tej książki. Wiem, że o większości książek Fielding piszę to samo, ale inaczej nie potrafię.:) Opinia została opublikowana także na moim blogu: http://kingaczyta.blogspot.com/2013/07/joy-fielding-w-pajeczej-sieci.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie panowałam nad emocjami czytając tą książkę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)