W imię ojców
Tomasz Duszyński

Z twórczością Tomasza Duszyńskiego spotkałam się po raz pierwszy przy okazji powieści kryminalnej „Małomiasteczkowy”. Ta książka zrobiła na mnie ogromne wrażenie – mroczna atmosfera małego miasteczka, panująca wśród mieszkańców zmowa milczenia, nierozwiązana zbrodnia sprzed lat oraz świetnie wykreowane postaci to bez wątpienia najważniejsze elementy „Małomiasteczkowego”. Dlatego bez wahania, a wręcz z ogromną fascynacją, sięgnęłam po dalsze losy aspirant Anny Rzeckiej oraz policjanta Archiwum X, Konrada Cicheckiego.

 

W malowniczej miejscowości Lądek-Zdrój, na brzegu rzeki Biała Lądecka, zostają znalezione nagie i okaleczone zwłoki małżeństwa. Młodszy syn zamordowanych zostaje znaleziony w szopie przy domu, podczas gdy starszy zniknął bez śladu, prawdopodobnie uprowadzony przez sprawców zbrodni. Mieszkańcy miasteczka są wstrząśnięci tymi wydarzeniami, tym bardziej że przed laty w Lądku miała miejsce podobna tragedia, która do dziś pozostaje nierozwiązana.

Miejscowy komendant prosi o pomoc aspirant Annę Rzecką oraz Konrada Cicheckiego, który ma duże doświadczenie w prowadzeniu skomplikowanych spraw.

 

„W imię ojców” autorstwa Tomasza Duszyńskiego to moje drugie spotkanie zarówno z twórczością autora, jak i świetnym duetem – Anną Rzecką i Konradem Cicheckim. Podobnie jak w pierwszej części cyklu, tak i tutaj otrzymujemy do rozwiązania zawiłą i pełną tajemnic zagadkę dotyczącą morderstwa. Aby znaleźć winnego, wspólnie z bohaterami musimy cofnąć się do wydarzeń sprzed lat i małymi krokami dotrzeć do prawdy.

„W imię ojców” to kryminał przesiąknięty mroźną i duszną atmosferą, w którym autor porusza trudny temat przemocy domowej, pozostawiającej po sobie ogromne traumy, prowadzące do zemsty. Powieść Tomasza Duszyńskiego to solidnie napisana książka, którą czytało mi się wyśmienicie. Autor umiejętnie buduje napięcie, zgrabnie łączy teraźniejszość z przeszłością, ukazując wydarzenia, które miały ogromny wpływ na tragedię. Pomału odkrywa przed nami kolejne elementy układanki, które zgrabnie łączą się w całość i dają nam odpowiedzi na nurtujące nas pytania, nie tylko te, dotyczące winnych dokonanej zbrodni.

Jestem pod wrażeniem skonstruowanej fabuły oraz wspaniałego stylu Tomasza Duszyńskiego. Powieść, którą przelał na papier, jest dopracowana w każdym szczególe. Pomimo niespiesznej akcji, czytelnik, zagłębiając się w lekturę, nie czuje znużenia, a wręcz przeciwnie – z każdą kolejną stroną angażuje się coraz bardziej w prowadzone śledztwo oraz nawiązuje relacje z bohaterami, którzy są wykreowani w sposób bardzo realistyczny. Z niecierpliwością będę wyczekiwała kolejnej książki pana Tomasza. Coś czuję, że Anna Rzecka i Konrad Cichecki mają jeszcze niejedną sprawę do rozwiązania. Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka rozpoczyna się od znalezienia w rzece nagich zwłok małżeństwa. W tym samym czasie ich starszy syn zostaje porwany, na szczęście młodszemu udaje się uciec i ukryć. Wyziębiony trafia do szpitala, czy będzie coś pamiętał i wskaże winowajcę?

 

Miasteczko drży z przerażenia, ponieważ analogiczna sytuacja miała miejsce 30lat wcześniej. Dokładnie tego samego dnia, w takich samych okolicznościach znalezione zostało inne małżeństwo. Ich dorosły syn, który odnalazł się pół roku później, teraz stara się pomóc rozwiązać zagadkę.
Rzeczka i Cichecki stoją przed trudnym zadaniem rozwiązania obu spraw, nie wiadomo czy obecnie działa naśladowca czy ta sama osoba.
Śledczy starają się odpowiedzieć na pytanie : Kim jest morde*ca i co nim tak naprawdę kierowało? Śladów mają niewiele jednym z nich jest napis na ścianie ,,Syn nie ponosi odpowiedzialności za winę swojego ojca ani ojciec za winy swojego syna".

 

Kapitalnie zbudowane napięcie w książce potęgują przeplatające się historie z chwili obecnej i sprzed trzydziestu lat. W retrospekcji poznajemy wybitnego śledczego Adriana Kuczkę, który z pewnością doprowadziłby sprawę do końca gdyby nie zbieg pewnych okoliczności i jego alkoholowy problem.
 Swoją drogą w wielu książkach podejmowany jest  temat alkoholika, ale dopiero tu możemy częściowo wejść w umysł człowieka, którego dotknęło delirium alkoholowe.  

W książce poruszony jest również ważny temat demencji starczej  i tym jak wpływa na najbliższą rodzinę osoby chorej. Jak łatwo się domyślić choroba dopadła Babcię jednego z głównych bohaterów.  

 

Akcja dzieje się w zimą ( czyli mamy płynną kontynuację po wydarzeniach z ,,Małomiasteczkowego"
i tu musze podkreślić, że warto przeczytać pierwszą cześć jednak czytelnik również się odnajdzie zaczynając od tego tomu).

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Miałeś/-aś kiedyś okazję odwiedzić Kotlinę Kłodzką? A może byłeś/-aś w Lądku Zdroju? ?
Trzeba przyznać, że to malownicza, choć na swój sposób mroczna kraina geograficzna, pełna ciekawych atrakcji. To także idealne miejsce, aby osadzić akcję powieści, w której dominują tajemniczość, gęsta atmosfera, mrok i pewna hermetyczność. Z tego klimatu skorzystał Tomasz Duszyński w swojej najnowszej książce ,,W imię ojców", będącej kontynuacją serii "Małomiasteczkowy".

 

,,W imię ojców" Tomasza Duszyńskiego to doskonale poprowadzony kryminał, który wciąga czytelnika już od pierwszych stron. Autor sprawnie prowadzi akcję dwutorowo, przedstawiając dwa śledztwa -- jedno z teraźniejszości, a drugie sprzed lat. Mimo że akcja rozwija się dość powoli, tworzy to idealną okazję, by lepiej poznać małą, hermetyczną społeczność, gdzie każdy skrywa jakiś sekret.

 

Przeszłość przeplata się tutaj z teraźniejszością, tworząc spójną całość, która stopniowo odkrywa przed nami coraz bardziej intrygujące relacje między bohaterami oraz nowe elementy doskonale skonstruowanej zagadki kryminalnej. Intryga jest prowadzona w taki sposób, że aż do samego końca trudno przewidzieć zakończenie, co daje dużą satysfakcję.

 

Warto też wspomnieć o bohaterach, których poznaliśmy w pierwszym tomie -- aspirantce Annie Rzeckiej i komisarzu Konradzie Cicheckim. W tej części możemy poznać ich jeszcze lepiej; oboje zyskują większą głębię, a ich życie prywatne przenika się z zawodowym, co dodaje realizmu całej powieści. Jak przystało na autora, każda postać, zarówno pierwszo-, jak i drugoplanowa, jest starannie dopracowana, co buduje niesamowite napięcie. Portrety psychologiczne bohaterów są logiczne i spójne.

 

,,W imię ojców" to znakomity kryminał, który usatysfakcjonuje każdego miłośnika gatunku. Autor doskonale gra na emocjach, balansuje napięciem i prowadzi intrygę w taki sposób, że nie można się od niej oderwać. Serdecznie polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kotlina Kłodzka spowita zimową aurą. Mieszkańcy Lądka-Zdroju przerażeni makabryczną zbrodnią. Przeszłość, która upomina się o sprawiedliwość. Lokalna policja, która potrzebuje  pomocy specjalistów. Rzecka i Cichecki wkraczają do akcji. Tyle o fabule, ale zapewniam, że znacznie więcej się tutaj dzieje!   W ubiegłym roku ,,Małomiasteczkowy" trafił do moich top książek. Czekając na kontynuację, układałam w głowie tysiące scenariuszy. Miałam nadzieję, że kolejna część będzie równie emocjonująca i tajemnicza. Czy tak się stało?   TAK!   Pan Pisarz po raz drugi udowodnił mi, że potrafi zakręcić fabułą w taki sposób, bym nie chciała odłożyć książki, a tym samym powtórzyć sukces, a nawet wzbić się wyżej. ,,W imię ojców" to nie tylko kryminał, to coś więcej. Tutaj warstwa obyczajowa współgra z wątkiem kryminalnym, tworząc niepokojący klimat. W moim odczuciu Duszyński świetnie sobie radzi na tej płaszczyźnie. Doskonale łączy życie mieszkańców z kryminalną zagadką, a co za tym idzie, angażuje czytelnika i daje mu poczucie uczestnictwa w wydarzeniach.   ,,W imię ojców" nie należy do tych krwawych kryminałów, ale ma w sobie tę moc i mrok, które od pierwszych stron bombardują w czytelnika.    Ciekawa i dobrze poprowadzona intryga, małe miasteczko, tajemnice wynurzające się z cienia, bohaterowie, którzy dążą do odkrycia prawdy i w międzyczasie rozwiązują własne problemy.  Dużą rolę w tej powieści odgrywają międzyludzkie relacje, rodzinne, przyjacielskie, służbowe.  Niesamowita historia, zbudowana na emocjach i całej sieci kłamstw.   Trudno oprzeć się wrażeniu, że opisane wydarzenia, są tylko fikcją. Realizm tej powieści   wywołuje dreszcz niepokoju i pokazuje, do czego zdolny jest człowiek, by ukryć brutalną prawdę.   Niezwykle płynnie czyta się tę książkę. Teraźniejsze wydarzenia i retrospekcje sprzed trzydziestu lat świetnie ze sobą współgrają. Oczywiście, Autor każdy rozdział kończy w taki sposób, by zostawić czytelnika z pytaniem. Potrafi też nieźle zamieszać i wywieść w pole. Byłam pewna, że powiązałam wszystkie poszlaki i tropy przed Cicheckim.  Moja błyskotliwa dedukcja jednak runęła jak domek z kart. Duszyński sprowadził mnie na ziemię i pokazał, że zabawa nadal trwa.   Bardzo chcę, abyście w trakcie lektury zwrócili uwagę na wyjątkową postać, którą obdarzyłam ogromną sympatią. Mowa tutaj o pani Wiesi. Ta kobieta walczy z pogłębiającą się chorobą, potrzebuje wsparcia, ale doskonale łączy wątki i podsuwa rozwiązania swojej wnuczce.    Usilnie namawiam wszystkich fanów gatunku i nie tylko do lektury. Dajcie się wciągnąć w klimat tej powieści. Przenieście się do Lądka-Zdroju, gdzie nic nie jest oczywiste, a tajemnice z przeszłości pochłaniają nowe ofiary. To idealny kryminał na jesienne wieczory. Polecam!

 

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)