Valentina i spółka. Obietnice i kłamstwa
Angelo Petrosino

Książka jest na ogół ciekawa. Ale czasem przynudzająca.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Granica dorosłości

Gdzie leży granica pomiędzy byciem dzieckiem, a osobą dorosłą? Czy o dojrzałości świadczy stan ducha, metryka, a może życiowe doświadczenia? Co robić, kiedy rodzice pomimo skończonych czternastu lat traktują cię, jakbyś miała cztery? Te pytania gnębią rzesze nastolatek na całym świecie i nie ma na nie ostatecznej odpowiedzi. Jednak, do prawdy znacznie przybliża nas Angelo Petrosino, zwany „nauczycielem, który opowiada historie”.

Tym razem autor zabiera nas do Turynu, byśmy mogli przyjrzeć się życiu włoskich nastolatków, które tak naprawdę wcale nie różni się od polskich realiów. Podobne są ich problemy, tęsknoty, podobne kłamstewka obciążają ich sumienie, a jedynie wielokulturowe środowisko generuje odmienne reakcje na pewne tematy czy wydarzenia.  Jest to szczególnie widoczne w powieści dla młodzieży „Valentina i spółka. Obietnice i kłamstwa”, opublikowanej nakładem wydawnictwa AKAPIT PRESS. 

Książka jest adresowana do młodego czytelnika, który pragnie stać się dorosły i podejmować odpowiedzialne decyzje, nawet jeśli nie zawsze mu się to udaje. To także pozycja doskonała do wspólnej lektury (i dyskusji) z rodzicami czy w klasie szkolnej, bowiem porusza wiele istotnych i kontrowersyjnych kwestii, które zasługują na wytłumaczenie czy stanowią bodziec do wymiany myśli.

Czternastoletnia bohaterka książki, Valentina, ma wrażenie, iż w ciągu ostatnich kilku miesięcy zmienił się jej światopogląd, a ta metamorfoza ma związek z nadchodzącymi urodzinami. Nie może zrozumieć, dlaczego nikt inny nie zauważył, jak bardzo dojrzała się stała i jak przemyślane są jej wybory. O zmianę podejścia walczy z rodzicami, choć punktem spornym są późne powroty, będące dla Valentiny wyznacznikiem niezależności i przemiany z dziecka w nastolatkę. Nie bez znaczenia w tej dyskusji jest również kwestia kieszonkowego oraz posiadania skutera, którego zakupu rodzice stanowczo odmawiają.

Dziewczynka postanawia zatem sama zgromadzić potrzebne fundusze, choć nawet się nie spodziewa, jak będzie to trudne. Na prośbę sąsiadki zostaje korepetytorką dziewięcioletniego Valeriano, leniwego i kapryśnego chłopca, który stanowi najlepszy dowód na to, że droga do własnych pieniędzy może być wyboista. Również siostra Valentiny, Irene, znajduje pracę w podobnym charakterze, choć jej uczennicą ma być słodka dziewięciolatka Gaia. Szybko się jednak okazuje, że uczennica tak naprawdę nie potrzebuje dodatkowych lekcji, a raczej odrobiny zainteresowania. Czuje się bowiem bardzo samotna, a Irene wydała jej się idealną przyjaciółką …

Petrosino podejmuje nie tylko temat zarobkowania, ale także pisze o marzeniach nastolatków, ich przyjaźni, bądź też wykluczeniu – rozumianym nie tylko jako społeczny ostracyzm, ale także jako wycofanie się z życia towarzyskiego. Tak właśnie postępuje klasowa koleżanka Valentiny, Jenny, która sprawia wrażenie, jakby chciała dołączyć do tandemu bohaterki i jej przyjaciółki Otylii, ale jednocześnie robi wszystko, aby je od siebie odepchnąć. Czy dziewczynkom uda się zaprzyjaźnić ze sobą? Kim jest kobieta na wózku, która czeka na Jenny przed szkołą? W jaki sposób choroba Jenny wpłynie na wzajemne relacje pomiędzy dziewczynkami?

Na stronach powieści znajdziemy również motyw ortodoksyjności religijnej (Hassan, który za wszelką cenę chce nakłonić Malikę do przyjęcia jego punktu widzenia wiary i postępowania) oraz … kłamstwa. Młodzi bohaterowie knują bowiem prawdziwie makiaweliczną intrygę, która ma umożliwić im uczestnictwo w wieczornym koncercie na placu San Carlo. Jednak niespodziewane trudności pokrzyżują plany nastolatków, a oni sami staną nie tylko w obliczu niebezpieczeństwa, ale też wyznania prawdy…

„Valentina i spółka. Obietnice i kłamstwa” Petrosino, to mimo swojej niewielkiej objętości (zaledwie sto czterdzieści stron), powieść ważna i niosąca ze sobą głębokie rzesłanie. Autor zdecydował się poruszyć kwestie dotyczące współczesnych nastolatków, doskonale zilustrował ich zachowania oraz reakcje rodziców na określone tematy. Szkoda jednak, że nie udało mu się uniknąć moralizatorskiego tonu, który rzutuje chwilami na odbiór dialogów – staja się one sztuczne i przeładowane, zrywając nić subtelnego porozumienia pomiędzy autorem, a młodym czytelnikiem.

 

 

 

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Angelo Petrosino zaczął pisać książki pod wpływem licznych rozmów z dziećmi. Tak powstała seria o Valentinie i jej przyjaciołach. Jednym z tomów cyklu jest ,,Valentina i spółka. Obietnice i kłamstwa", którą wydawnictwo Akapit Press wydało w 2014 roku. Valentina ma już czternaście lat i czuje się dorosła. Chce porozmawiać z rodzicami na temat tego, że traktują ją jak dziecko. Namawia swoją siostrę, Irene, by towarzyszyła jej w tej rozmowie. Dziewczyna zgadza się, choć właściwie nie czuje potrzeby uzgadniania z rodzicami nowych warunków współżycia. Valentina chciałaby wracać później do domu. Ma wrażenie, że rodzice jej nie ufają na tyle, by pozwolić na powroty po dziesiątej. Valentina uświadamia im, że nie jest już dzieckiem. Rodzice nie chcą o tym wszystkim słyszeć. Jednak czeka ich kolejna rozmowa - za kilka dni odbyć się ma koncert Laury Pausini, na który Valentina i jej paczka chcą się wybrać. Problem polega na tym, że impreza rozpoczyna się o 21.00. to zdecydowanie za późno. Warto jednak spróbować przekonać rodziców. Okazuje się, że tylko jeden ojciec zgadza się na wyjście swojego dziecka na imprezę. Przyjaciółka Valentiny ma plan - trzeba okłamać rodziców i zorganizować wszystko tak, by nie dowiedzieli się, że dzieci wybierają się na koncert... Narratorką jest Valentina. To dojrzała dziewczyna, która chce, by rodzice traktowali ją jak dorosłą. Niestety, ma zaledwie czternaście lat i jej rodzice nie zgadzają się na jej postulaty. Jako narratorka jest dość przeźroczysta - nie opisuje zbyt wiele swoich emocji, skupia się na ogóle, na sytuacji. Wprowadza czytelnika w zarys historii, której nie znamy, np. w to, że jedna z przyjaciółek ma problemy z bratem. Głównym motywem w książce jest zbliżający się koncert. Tak naprawdę jednak informacja na jego temat pojawia się w połowie powieści. Dla mnie innym, ciekawym wątkiem był ten, w którym starszy brat sprawował silną pieczę nad jedną z koleżanek Valentiny. Oczywiście interesowało mnie też to, że Valentina chce więcej swobody. Wątkiem pobocznym było też to, jak inne rodziny wychowują swoje dzieci. Wiele tematów omawiane było przez całą paczkę, dzięki czemu czytelnik mógł poznać różne zdania na ten sam temat. Język jest dość prosty, ale ładny. Tematy są ważne, a bohaterowie ciekawi. Całości dopełnia przekrój społeczny postaci - nie tylko różnice kulturowe, ale też zainteresowania, sytuacja rodzinna a nawet sprawność fizyczna. Ta lektura wiele dzięki temu zyskuje. Poza tekstem mamy jeszcze wspaniałą oprawę graficzną. Ilustracje wykonane przez Sarę Not dopasowane są do treści, przedstawiają postacie z opowieści. Niektóre sceny zyskały dymki, w których pokazano wypowiedzi właśnie pojawiające się w historii. Są to czarno-białe obrazki, proste, ale bardzo ładne. Poza tym mamy ładne obramowanie strony i wyróżnienie jej numeru. Tytuł każdego rodzaju pojawia się także na górze kartki. Czcionka jest dość duża, ułatwia czytanie. Ogólnie książka jest ciekawa, zawiera kilka wątków, nie pozwala się nudzić. Oczywiście kierowana jest do młodszego czytelnika, dotyka jego problemów. Czyta się szybko i przyjemnie. Pod względem graficznym - cieszy oko. Polecam tym, którzy szukają lektury dla swoich dzieci. To książka dla nastolatek. Być może dzięki niej nauczą się, jak ważna jest przyjaźń, koleżeństwa, ale zobaczą również, że każde kłamstwo kiedyś wyjdzie na jaw. Ciekawa książka w sam raz na lato.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)