Upiór w ruderze
Andrzej Pilipiuk;

O rany, ale się ubawiłam :-) Główne bohaterki opowieści zginęły na samym początku. Dwie nastoletnie hrabianki i ich młoda służąca wysadziły sie w powietrze próbując odpalić szwedzką armatę. Dziewczeta mają odpokutować swe ziemskie przewiny pozostając w dworze. Nad posiadłością przetacza sie historia. Okupacja hitlerowska, pseudowyzwolenie bolszewockie, czasy komuny, współczesność, przyszłość... A one cały czas tam nawiedzają. Oprócz własciwej opowieści, autor prowokuje czytelnika do przemyśleń na temat "prawd historycznych", wpływu mediów, nieprzemyślanych przepisów prawnych i tego "dokąd zmierzamy..."

Książka wybrana dla czystej rozrywki, bynajmniej nie intelektualnej. I w zasadzie swoją funkcję spełniła. Lubię lekkość pióra autora i jego la wirowanie między motywamy z różnych czasów, wymiarów i światów. Dostaje się w książce urzędnikom słusznie minionej epoki, okupantom i zwykłym głupcom bez względu na pochodzenie, nację i płeć. Całość psuje jednak epilog, w którym wychodzą koszmarki spod znaku osobistych przekonań politycznych autora. 

ŚLINIENIE

Andrzej Pilipiuk, Wielki Grafoman polskiej literatury i jeden z najpoczytniejszych rodzimych pisarzy powraca z nową książką. „Upiór w ruderze”, bo o niej mowa, to historia pewnego nawiedzonego domostwa i tego, co dzieje się w nim na przestrzeni długich dziesięcioleci. Nie do końca powieść, nie do końca zbiór opowiadań, ale nie zmienia to faktu, że dzieło te jest całkiem udane. O wiele lepsze, niż można by się spodziewać po blurbie.

Liszków, sierpień 1812 roku. Były sobie trzy dziewoje, młode i nieszczególnie dobrze obdarzone przez naturę, jeśli chodzi o ich zdolności umysłowe. Chęć zabawy, armata pradziadunia, trochę gmerania i pa, pa. Dziewoje znikają z tego świata. Koniec? Dopiero początek. Oczywiście życia pozagrobowego, a na dodatek pokutnego, snutego w pałacu w Liszkowie, który staje się od teraz nawiedzonym dworem.
I tu na scenę wkraczają różni bohaterowie, którzy w różnych czasach trafiają w te okolice. A my wraz z nimi obserwujemy wydarzenia, jakie rozgrywały się tu od 1943 roku aż po rok 2047. A działo się tam dużo, w sposób szalony i przede wszystkim zabawny.

Całość recenzji na moim blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2020/06/upior-w-ruderze-andrzej-pilipiuk_16.html