Ukryte blizny
Patricia Gibney

Gibney już od pierwszych stron buduje ciekawą historię, a wydarzenia dały mi do zrozumienia, że będzie to powieść bezwzględna działająca emocjonalnie na czytelnika, bo której matki nie dotknie śmierć kobiety będącej w ciąży. Autorka nie bała się dotknąć trudnym tematów jak, chociażby nałogi, prostytucja czy gwałt.

Lottie Parker zasługuje na osobny akapit, ponieważ w tej cesji cyklu irytował mnie niczym kamień w bucie. Bohaterka była postacią irytującej na każdej płaszczyźnie zarówno jako śledcza jak i jako matka. Absolutnie nie potrafiłam zrozumieć jej sposobu myślenia motywacji, totalnie nic z całkiem ciekawej Lottie stała się karykaturą każdej pełnionej roli.

Muszę docenić to jak Gibney zadbała o ukazanie emocjonalnej warstwy relacji między bohaterką a jej dziećmi. Ich rozmowy, częste pretensje, czy wyrzuty aż ociekają emocjami. Ciekawie też ukazano tak zwane ,,przepracowanie traumy" po stracie, muszę przyznać, że te sytuacje były wykreowane bardzo realnie i momentami można było czuć ten ból.

Fabularnie autorka stanęła na wysokości zadania, ponieważ były liczne zwroty akcji, fabuła nie nużyła. Podoba mi się jak Gibney balansuje między dialogami, opisami i pchaniem fabuły do przodu w sposób, którym utrzymała moja ciekawość. Pod względem dynamizmu powieść jest również dobrze zbalansowana, w czym po części zasługa niezbyt długich rozdziałów.?
Wspomnianymi już zwrotami akcji autorka sprawiła, że finał również był bardzo emocjonujący i ciekawy, a samo zakończenie książki w moich oczach było satysfakcjonujące.

Pomimo tego, że bohaterka niemiłosiernie mnie irytowała, to jestem ciekawa jak dalej będzie się rozwijać, jak będą ewoluować jej relacje rodzinne i jaka sprawa Czeką na nią w kolejnym tomie, bo powieść jest napisana w sposób ciekawy, a czasem nawet ci irytujący bohaterowie mogą stanowić jakiś magnez do sięgnięcia po kolejną część.

Recenzja w ramach współpracy z Wydawnictwem Bukowy Las