Dzieci mroku
Patricia Gibney

Historia zaczyna się z przytupem, mianowicie od odkrycia martwego ciała młodej kobiety. Detektyw Lottie Parker szybko zostaje wciągnięta w śledztwo, które prowadzi ją do kolejnych jeszcze bardziej makabrycznych odkryć i sieci mrocznych tajemnic. W miarę jak akcja rozwija się, pojawiają się kolejne zaginięcia i ofiary, co zmusza Lottie do coraz głębszego zanurzenia się w skomplikowaną sieć przestępstw, która sięga daleko w przeszłość i ma bezpośrednio związek z historią Parker.

Gibney stworzyła postać nietuzinkową, ponieważ siła i kruchość znajdują się na dwóch przeciwnych biegunach, a jednak w tej postaci współgrają i to całkiem nieźle. Autorka nie uniknęła jednak pewnych schematów jak niezwalczone traumy, ucieczka przed problemami w pracę, co jednak Parker wyróżnia to jej znacząca impulsywność, która nie zawsze pomaga jej w podejmowaniu decyzji, czy prowadzeniu śledztwa.

Początkowo bałam się nieco złożoności tej fabuły połączonej z szybkim tempem, jednak autorce udało się to wszystko prowadzić w tak naturalny i dziwnie łatwo przyswajalny sposób, że całość mimo swojej złożoności wielowątkowość okazała się atutem tej historii.
Doceniam zawsze, gdy autorzy kończą rozdziały w sposób na tyle intrygujący, że jak wabik powodują, że nie można książki odłożyć, bo ciekawość na to nie pozwala i w ,,Dzieciach mroku" tak to właśnie jest.

Dla mnie ,,Dzieci mroku" to pierwsze spotkanie z autorka i uznaje je za w pełni udane, to spotkanie pełne klaustrofobicznego mroku, niepokojących intryg oraz barwnych i emocjonalnie skomplikowanych postaci.

Recenzja powstała w ramach współpracy z Wydawnictwem Bukowy Las