Uczeń czarodzieja
Jakub Domaradzki

Współpraca recenzencka - booksofsunny 

,,Uczeń czarodzieja" pióra Jakuba Domaradzkiego to opowieść, w której mrok nie jedną ma twarz. 

Autor ofiarował nam książkę, w której przeżywamy z bohaterami przeróżne przygody, spotykamy magiczne istoty, jesteśmy świadkami krwawych bitew, ale dostrzec możemy rządzę władzy, chciwość oraz lojalność, zaufanie, poświęcenie czy poszukiwanie swojego miejsca na ziemi. 

Główni bohaterowie - ludzki uczeń czarodzieja Werdenbergen oraz pół demon pół człowiek Puerwa. Ich losy krzyżują się i wspólnie postanawiają pokonać wielkie Zło, które chce zdominować ich krainę. 

Wśród licznych książek, które mam za sobą, uwielbiam sięgać po te, gdzie głównym wątkiem NIE jest romans.. tylko przygoda, pokonanie zła, braterstwo. 

W książkę Kuby ujmujące jest to, że bohaterowie nie są krystalicznie dobrze czy skrajnie źli (nie mówię tu o czarnym charakterze). Do samego końca nic nie jest oczywiste. 

Zawiłość i ilość doświadczeń może lekko przytłocz, jednakże przy odrobinie skupienia jesteśmy w stanie lekko przebrnąć przez powieść. 

Skradła miejsce w sercu zarezerwowanym właśnie fantastycznym przygodom :) 

Uczeń czarodzieja

Książka opowiada o młodym czarodzieju, a właściwie jego uczniu, Werdenbergenie. Chłopak pewnego dnia zostaje wysłany przez swojego nauczyciela na misję znalezienia sprawcy wielu morderstw w jednej z pobliskich wiosek. Tam poznaje Puerwę, półdemona, który jako narzędzie Mordragova, zabija mieszkańców. Teraz ze dwóch wyruszają w podróż by pokonać tajemniczego Mordragova i ocalić całą krainę.

Powiem tak, książka bardzo mi się podobała. Postacie miały fajne charaktery, super mi się poznawało ich podejście do życia i do innych postaci. Fajnie się czytało o ich przygodach. Tematyka wpadła idealnie w mój gust. Postacie spotykały masę innych magicznych stworów, co dla mnie osobiście było plusem. Przeżywały też masę przygód, niestety jak dla mnie, momentami m, aż za dużo. Sprawiało to że czytając o tych pobocznych niebezpieczeństwach, zapominałam głównego wątku. Pobocznych zagrożeń, przeszkód, miast przez które podążali i rzeczy jakie robili było tyle że chwilami zapominałam oco chodzi i gdzie zmierzają, miałam wrażenie że ta ich podróż trwa za długo, aż nierealnie dla innych rzeczy które działy się w tle. Oczywiście nie była to wielka wada, ale pod koniec książki już zaczynała przeszkadzać. Książka jednak ma fajne przesłanie, mimo zbyt dużej ilości przygód, nie można odebrać jej faktu, że jest ciekawa i wciągająca.